Draco Malfoy

37. Bölüm

Aklıma gelen bir şeyle gülümsedim. Bundan nasıl emin olacağımı biliyordum. Yatağıma tekrar yattığımda sabah olmasını sabırsızlıkla bekliyordum...

"Y/N, sen gelmiyor musun?" Dedi Hermione. Bitki bilim dersi başlamak üzereydi ama benim yapmam gereken daha önemli bir şey vardı

"Hayır Herm, kendimi pek iyi hissetmiyorum, siz gidin" dedim bir kaç yalandan kuru öksürükle beraber

"Peki, sonra görüşürüz o zaman" diyip çıktılar. Onlardan hemen sonra da ben yataktan kalkıp hızlıca hazırlanmaya başladım. Snape'in ilk dersi boştu ve ofisinde olmalıydı. Hazırlandıktan sonra koşar adım KSKS sınıfına gittim.

"Profesör?" Ofisinin kapısını tıklatıp birkaç saniye bekledikten sonra içeri girdim. "Profesör Snape, konuşabilir miyiz?"

"Şu anda oldukça meşgulüm Bayan Black" dedi bana bakmadan masasında bir şeylerle uğraşırken

"Ama çok önemli bir konu Efendim" dedim onun yanına adımlarken. Snape bana dönüp yanıma gelmeye başladı ve omzumdan tuttu

"Ofisimden çıkmak için bir baykuş postası mı bekliyorsunuz Bayan Black?" Dedi ve beni kapıya doğru ittirmeye başladı

"Efendim, gerçekten çok önemli. Ben-"

"Başka zaman" dedi ve beni kapının önüne koyup kapıyı üzerime kapatmaya çalıştı. Ayağımı kapının arasına sıkıştırıp konuşmaya başladım.

"Sırrınızı biliyorum. Voldemort'un arkasından iş çeviriyorsu-"

Snape kapıyı açıp bir anda beni içeri çekti ve kapıyı kilitleyip beni yakamdan tutup duvara yasladı.

"Neyden bahsettiğinizi bilmiyorum Bayan Black, ama sakın bir daha onun adını anmayın!"

"Profesör, yardımınız lazım. Her şeyi biliyorum" dedim çaresiz görünmeye çalışıyordum

"Hiçbir şey bilmiyorsun. Ben kimsenin arkasından iş çevirmiyorum"

Kendimi ondan kurtarıp üstümü düzledikten sonra sinirle konuşmaya başladım

"Anlamıyor musunuz!? Her şeyi biliyorum diyorum! Bunun sizin için ne kadar tehlikeli olduğunu fark edemediniz galiba!"

Snape şüpheyle bana bakmaya başladı. Sonra asasını çekip bana doğrulttu ve sözsüz bir büyü yaptı

Zihnimin karıncalanmaya başladığını hissediyordum. Ve bu his yerini git gide acıya dönüştürüyordu. Sanki biri anılarım arasında hunharca dolaşıyordu.

~

"Crucio!" Lanetim Peter'a çarptıktan sonra Draco'ya döndüm "Draco! İyi misin!? Cevap ver!"

~

"Ne kadar aptalsın Black, görünüşte her şeyini değiştirebilmişsin ama.." uzun bir duraksamadan sonra devam etti "ama kokun hâlâ aynı.."

~

"Hımm, bilmem," dedi ve duraksadı. Cesaretini toplamaya çalışır gibi gözlerime bakıp yeniden konuştu "küçük bir öpücüğe ne dersin?"

~

"Hadi ama Y/N, Malfoy'un, sen dersi geçebilesin diye seninle eş olduğunu fark etmemiş olamazsın"

~

"Neden bu kadar imkansızsın..?"

~

"Sen bir Ölüm Yiyensin Snape, her zaman onun tarafındaydın"

"Yanılıyorsun, ben asla onun tarafında olmadım"