Draco Malfoy

42. Bölüm

Vote sınırı 100
Beğenip yorum yapmayı unutmayın
Sizi seviyorum ♡♡

"Gidelim" dedi Draco benim hâlâ Harry'e baktığımı görünce..

~

"Sen aklını mı kaçırdın Draco!? Potter'ın en yakın arkadaşını buraya getirmekte ne demek!?" Diye bağırdı Lucius Malfoy. Onlar salondayken ben koridordaki koltuklardan birine oturmuş bekliyordum. Güya aile içi bir konuşma olacaktı ama o kadar sesli konuşuyorlardı ki malikanenin neresinde olursam olayım zaten her şeyi duyardım

"Lucius, bırak" dedi Narcissa. Anlaşılan Lucius sinirden oğlunun yakasına yapışmıştı

"Karanlık Lord birazdan burda olur! Ona ne açıklama yapacaksın!? Hepimizi nasıl bir tehlikeye attığının farkında mısın!?"

"O benim kız arkadaşım ve gereken sorumluluğu alıyorum!"

"Hahah! Sorumlulukmuş, senin gibi bir korkak Karanlık Lord'un önüne nasıl titremeden çıkacağını bile bilmez!"

"En azından senin gibi çıkmamam gerektiğini biliyorum!"

"Ne cüret-!"

"Sakın!" Narcissa'nın sesi bir anda yükselince irkilmeden edememiştim. "Sakın ona dokunmaya kalkma!"

"Hayır hayır, durma, vur hadi. Ama merak ediyorum eğer annemde böyle bir durumda olsaydı sende benimle aynı şeyleri yapmaz mıydın?"

"Bizim durumumuz farklı! Annenle ben birbirimizi seviyoruz!"

"Y/N ve bende birbirimizi seviyoruz! Bunu anlamak senin için neden bu kadar zor!?"

"Oğlum, anlamıyor musun. O Potter'ın arkadaşı. Seni onun için kullanmadığını nerden bilebilirsin ki?"

"Bizim neler yaşadığımızı, neleri beraber aştığımızı bilmeden böyle konuşmak ne kadar da kolay değil mi? Hayatım boyunca hep senin sözünü dinledim. Senin istediğin gibi yaşadım. Kararlarımı hep sana göre verdim ama yeter. Bu defa öyle yapmayacağım!" Diye bağırdı Draco. Ardından yankılanan adım sesleri ve kapının şiddetle açılması ayaklanmama neden olmuştu

"Draco?"

"Gel, sana kalacağın odayı göstereyim" dedi ve bana bakmadan yürümeye başladı. Anlaşılan bu kavga duyulanın ötesinde bir anlaşmazlık yaratmıştı

Draco merdivenleri hızla çıkıyordu. Bense ona ancak koşar adım yürüyerek yetişebiliyordum. Merdivenler bittikten sonra yine arkasından koştururken konuşmaya başladım

"Bu kadar büyük sorun çıkaracağımı bilmiyordum. Özür dilerim"

"Sorunu sen değil babam çıkardı"

"Evet ama sonuçta ben buraya gelmeseydim kavga etmeyecektiniz" o kadar hızlı yürüyordu ki ona yetişmek için ekstra bir çaba sarf etmem gerekiyordu

"Hayır edecektik. Sadece konusu farklı olacaktı"

"Ama belki o zaman bu kadar şiddet-" Draco bir anda durup bana döndüğünde onun göğsüne çarpmıştım. Hemen geri çekilip çatık kaşlarla yüzüne baktığımda o çoktan konuşmaya başlamıştı bile

"Kes şunu! Sen ol ya da olma biz zaten kavga edecektik, bunun için üzülmeyi ve kendini suçlamayı bırak!" Diye yüksek sesle çıkıştı bana

Ondan bunu beklemediğim için şaşırmış ve ne diyeceğimi bilememiştim. Aslında birazcıkta korkmuştum.

"Draco-?"

Draco bir anda yüzünü yumuşatıp derin bir nefes aldı ve mahçup bir şekilde konuşmaya başladı