Cehenneme Hoşgeldin

Bölüm : 7 "Dört duvar bir çatı"

Herkese merhaba, yaşadığınız şehiri buraya yazmayı unutmayın....

Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın. Keyifli okumalar...

Bölüm:7 "Dört duvar bir çatı"

"Neden burada olduğunu biliyor musun?"

Başımı olumsuz anlamda iki yana salladım. "Hayır"

"Çünkü hak ettiğin yer burası..." paramağını uzatıp eski odayı işaret etti. "Bu pis yer. Sana ait olduğun yeri her zaman hatırlatacak"

Dönüp bana baktı. İtiraz etmemi veya ağlamamı bekliyormuş gibi doğrudan gözlerimin içine bakıyordu. Fakat beklediği şey olmadı. Yüzümde tek bir mimik dahi kıpırdamamıştı.

Bir şey söylemeyeceğimi anlayınca bana doğru yaklaştı. "Okulda veya başka bir yerde bundan bahsedersen seni geldiğin çöplüğe gömerim"

Sol eliyle omzumdan itip odadan çıktı. 

O giderken sessizce yeni odama baktım. Eski bir yatak ve ikinci el bir dolaptan ibaret olan oda ,eski odama benziyodu. Duvarları rutubet tutmuştu. Neyse ki günün sekiz saatini bu odadan uzakta okulda geçirebilecektim. Çantamı dolabın içine yerleştirip eski yatağın üzerine oturdum. İlk fırsatta bu cehennemden kaçacaktım...

"Bayım uyanın" yüzüme çarpan soğuk suyla gözlerimi araladım. Küçük bir gurup etrafıma toplanmış meraklı gözlerle bana bakıyordu.

"İyi misiniz?"

"Nerdeyim ben?"

"Endişelenmeyin bayıldınız sadece" dedi genç bir kız. Az önce yüzüme döktüğü şu şişesinin kapağını kapatıp ayağa kalktı.

"Sizi hastahaneye götürmemi ister misiniz?"

"İstemiyorum" ayağa kalktım. Başıma dikilen küçük kalabalığın arasından geçip arka kapıdan dışarıya çıktım.

Hava henüz kararmamıştı. Telefonumu çıkarıp saate baktığımda henüz akşam altı olduğunu gördüm. Pansiyon bulmak için hala vaktim vardı.

Caddenin karşısına geçip yokuşun olduğu tarafa doğru yürümeye başladım. Buraya daha önce gelmiştim. Kaybolan gençlerin son görüldüğü kareokenin olduğu sokaktı. 

"Dikkatli indirin lütfen."

"Biraz sakinleş hayatım. Bırak onlar işini yapsınlar"

Konuşan orta yaşlı bir kadın ve aynı yaşlarda bir adamdı. Eski bir spor salonunun önünde eşya taşıyorlardı .

"Sen kiracı işini hallettin mi?"

"Emlakçıyla konuştum. Birazdan buraya gelecek" adam onlara doğru gelen birini işaret etti. "İşte geldi"

"Merhaba," Emlakçı elini uzattı.

"Merhaba" dedi adam emlakçının uzattığı eli sıkarak. "Kiracı bulabildiniz mi?"

Emlakçı elini geri çekip derin bir nefes verdi. "Henüz değil. Cinayet olayı yüzünden kimse bu civarda ev almak istemiyor"

Adam bunu biliyordu. Bu yüzden burdan taşınma kararı almıştı.

"Yapabileceğiniz bir şey yok mu? "

"Kiraya vermek yerine ucuz bir fiyata satılığa çıkarabilirsiniz. Bu şekilde alıcı bulmak daha kolay olur"

"Fiyatlar zaten çok düşük." dedi adam sinirli bir sesle. "Bir akşam yemeği fiyatındalar zaten"

"Haklısınız. Ama bu mahalledeki herkes fiyatları en alt fiyatta tutuyor. İnsanlar cinayet işlenen bir yerde pahalı bir fiyatta oturmazlar"