Abundance from Light

Chapter 13

Chapter 13

Stick

Lumulugay ang aking buhok sa lakas ng hangin dahilan kung bakit pinikit ko ang aking mga mata. It makes me shivered but wondered. Umahon ako at bumungad sa akin ang kalawakan at bundok pa ng Caledonia. Malapit sa amin. I smiled when my father waved at me. Sa mainit pero malamig na hangin ay nagpatuloy akong pagmasdan siyang inaalagaan ang mga kabayo na binilin sa amin.

"Gianna Clara! Dito!" Kaway niya pa at senyas na lumapit ako.

My father had a fair skin like mine, black hair as well as her eyes. Tama tama lang na ilong at makakapal na labi. NGumiti siya na siyang kinalawak ng kanyang bilog na mukha at tinaas niya ang makakapal niyang kilay. Lumapit pa ako  hanggang sa namamataan ko ang payat ko raw na papa.

I sometimes wondered to have a complete family that sticks and love the bond of it. I am jealous and envy for those people who have that. Yong tipong di na kailangan ng pilitin pa na mahalin ang partner kasi mahal naman talaga nila ang isa't isa. They never fell out of love. Sa tuwing nakakita ako ng complete family. Nadudurog ako dahil alam kong nagmamahalan sila. Kami, buo nga pero di naman nila gusto na.

We are whole but their hearts are broken. They fell out of love and the reason for them to stay in that relationship is because of me.

Nakakabiyak kapag naiisip ko yan. Buo nga pero kulang pa rin. Pinili na manatili sa mga pangako nila sa isa't isa noong kinasala sila. Maybe they're noble but they don't want to look stupid. Hindi naman gaanong bata noong nagpakasal silang dalawa. I remembered those moments that they are happy talking about their love stories pero biglang nagbago ang lahat noong sunod sunod silang nag aaway at hindi nag papansinan. Doon ko naramdaman na meron ngang kulang sa amin. Palagi kong nakikita si papa na sinusuyo si mama pero si mama ay umiiyak sa gilid at hindi na umiimik kahit sa akin.

Bata palang ako, mukhang doon lang nila na realized na ayaw na nila. Meron ng anak kaya pinanindigan nila. I don't blame them though. They love me as their children. Ni minsan wala akong naramadaman na kulang sa pagmamahal ni papa. Kay mama lang ay hindi ko maintindihan kung bakit ako ang palaging pinapagalitan kung bakit nag aaway kami ni Penelope  ang pinsan ko.

"Ang init na nga ganyan pa suot mo anak," panunuya ni papa sa akin.

Napangiwi ako at  tuloyan lumapit sa kanya.

Nagpupunas siya ng kabayo na bagong ligo. Pinulot ko rin ang brush at sa kabilang kabayo ako dumako. Nasa harapan kami ng mansion ngayon. And we are now beneath the tree. Kung saan nakatali ang mga kabayo.

Sa gilid ng mata ko ay namataan ko si papa na nakabling sa akin. Tumaas ang kilay ko nang dunako sa kanya ang aking mga mata. Umiling lang siya.

"Mama mo?" Usisa niya.

"Buo nga tayo pa pero wala naman din kayong pagmamahal sa isa't isa. Bakit di nalang kayo

"Well, I can't find someone like your mother. Tanggap  nila ako kahit ganito ako," may pait at lungkot ang tono nya.

Lumingon ako saglit sa kanya.

"No need to stick when it's not working!" Mataas na ang marahan pa rin ang tono ko.

"Pa, I don’t know. But making her jealous can make it -----"

"Gia, you really dont get who am I. You already know how I am as a father not as a husband. Hindi ako ganyang tao kagaya ng iniisip mo. Papaselosin ang mahal niya para masabing mahal ka rin niya. No! I will make her realized that she loves me. Not that I trigger her feelings. Respeto ko ang mama ko. Kasal kami at merong ikaw. Sa akin pa rin ang uwi niya dahil bitbit niya ang apelyido ko, " may halong pagbabanta si papa sa mga salita lumabas sa bibig niya.

Maybe he is thinking that I am different.

"Gia, we both know  I let you have boyfriend but doesn't mean  I will let you have that mindset. Baguhin mo yan anak. Hindi kita pinalaki ng ganyan," utas niya sa mababang paraan na ngayon pero umuukit na ang ganyang mga salita sa puso ko.

"Sana naman ay matauhan ka anak. Bata ka pa. Marahil wala pang alam sa pag jojowa. Marahil hindi mo alam na sa ganyang edad. First love mo yan. Hindi mo pa alam kung paano at kailan magmahal ng tama. Being in that age can makes you learn lessons. It's not easy but it's applicable and make it worth it in the end. Maaring masaya ka ngayon sa jowa mo pero maaring mawawala yan. Seventeen years old is part of the most painful moment of your life. Guard your heart and don't let anyone makes you pick up your pieces on the ground. "

Kinabukasan ay gusto akong papuntahin ni Albert sa palayan nila. Hindi ko alam kung nakaahon na ba sila pero gusto ko rin na paghandaan ang pagtatagpo namin ngayon.

Mahirap na at baka matinag sa iba.

Humalkahak ako sa aking sinasabi.

Bakit niya  ako ipagpapali? Well, kung ako sa kanya. Stay na siya sa amin. Ang hirap kayang mawalan ng Gianna Clara bautista sa buhay. Baka mawalan siya ng pag asa.

Sa kanto palang ay natabaw ko na ang kubo sa palayan ng mga Fernandez. Sa kubo palang ay natanaw ko naang dalawang tao. Dali dali kong pinalakad ang aking kabayo. Tumigil ako. At bumaba sa kalayuan. Tinali ang alaga at agad na punakita ang baon kong mga ngiti.

Sa marahan kong hakbang ay napahinto ako nang malinaw kong nakita sila. Naghahalakhaman  na rinig ng karatig palayan.

Nandidilim ang aking paningin habang nakikita silang magkadikit. Hindi  issue sa akin noon pero sa ngayon kumumirot ang aking damdamin.

Sa tabi at pagtingin ni Zelda kay Albert. Gusto ko ng pigilan ang hala haka sa aking isipan.

They stick together as if they won’t let go of each other.