Abundance from Light

Chapter 29

Chapter 29

Hold

“Maynard, may kukunin tayo sa loob. Diyan mo na sila,” si Alexander.

Nanlaki ang aking mga mata sa sinabi ng kaibigan niya. I leered when he laughed at my reactions. Agad naman na hinila ako ni Maynard palapit sa kanya.

Dahan dahan niya ako dinala sa kubo kung saan naroon ang fiancée ng kaibigan niya. Lumingon lang ako sa kanya pero ang mga mata niya ay nakatitig lang sa akin. Halata na ayaw rin sa presenya ko.

She is more mature now. Her body seems fit, mas tumangkad din siya. But still retain her fair skin, black wavy hair, black eyes and turned-up nose. Plus full lips, and thick eyebrows.

“Diyan ka lang,” si Maynard nagbabanta sa akin.

Umirap ako at umupo nalang ng matuwid sa isang kubo. I don’t know where should they go but I want to go to him and be his companion but that bastard can’t let me in. He wants me to be here.

Padabog akong umsuog palayo. I crossed my arms as the wind passed by. Pinagtuonan ko nalang ng pansin ang mga nagsasayawan ng dahon ng prutas mula sa tabi namin. It is a mango tree. It’s has fruit but its color green. Sa puno ay mas lalong hindi kami naiinitan.

Sinundan ko ang bawat yapak nila Maynard palayo sa akin. Alam niyang may nakaraan kami ng babaeng to pero sinama niya pa ako rito.

Finacee siya ng kaibigan niya. Ugh! I hate being so sufforcated here. I want to get some fresh and cold air.  Kahit gaano kaganda ang weather para sa akin ay hindi maganda ang nararamdaman ko.

Nang lumiko sila sa lumang bahay, mansyon na aming tiningnan kami.

Sa pag alis nila ay nanaig na ang katahimikan sa amin. Umayos ako ng upo at iniiba ang direksyon ng mata.

Funny we used to be loud if it was in the past but for no….I guess we should stay like this.

It had never been like before but I never trust her. I will never and never again.

“Gianna,” pagbabasag niya ng katahimikan.

Hindi ako lumingon sa kanyang tawag.

“Alam mo bang pinagsisishan ko na tinaggol pa kita sa kadahilan na malandi ka talaga.”

I face the green grass on the south area. I leered more when she sighed.

Padarag akong bumaling sa kanya.

Are she feel guilty for everything? Did she make it suffer? Because for me, no.

“Are you happy right now? That you will marry rich? Like you asked before if they have a son for you to fit it. Nilaandi mo rin ang kaibigan ng jowa ko. Para ano? Bacause wala na si Albert. Humahanap ka ng iba,” I accused her.

Tinatanya ko ang mga mata niya. She was closed to tears but pulling it to stop. I raised my brow when she looked sideways.

“Pinagsisihan mo ba na nakilala mo ako?” tila namamaos na ani niya.

I leered when I felt guilty. Something that my past seems to coming back whenever I will see her. I hate her so much. She is the reason why I had to deal with the issue. I don’t trust people so easily. I don’t try to figure out and to voice out my feelings, because I am afraid that they might betray me like she did.  Hindi ko makita, hindi ko kayang magpagkatiwalaan si Fria dahil sa ginawa niya. KUmuyom ang kamao ko.

“IKaw. Kung oo ang sagot ko. Wala naman akong maggawa, wala ka namang magagawa . Tapos na, nangyari na. Kaya wala ng rason para pagsisihan pa lahat dahil nakilala kita!” hindi ko mapigilan na magtaas ng boses.