Abundance from Light

Chapter 11

Chapter 11

Play

"Gia, in the front now!" sigaw ng aming guro sa akin.

Yumuko ako at agad na sumunod. Humility inflicted in me and scattered through me. I canmpt just swallowed it all. Gusto ko nalang na mawala dito ngayon.

Isang kibo na naman ang kumawala sa akin ng nagsalita ang aming guro. Probably scolding me for being late. I am not on time and i didn't receive the change schedule.

"Gia, ayaw ko ng marinig mga kadilan mo kung bakit ka late. Bukas na ang play kaya dapat maging handa ka. "

Tumango ako. Sa mga titig niya ay parang kakainin niya na ako. Nakahinga ako ng maluwag ng niliko niya ang paningin sa mga kasamahaan ko. Sila na naman ngayon ang pinapagalitan niya.

"Understood? Ayaw ko ng malate kayo. At wag kayong maging selfish sa schedule. I send niyo sa gc para alam naman nila. "

And that hit me. I tell her that they didn't send the schedule kaya naman sila na naman ang napapagalitan. I reasoned out earlier pero dahil sa nag uunahan ang bala ni ma'am para sa amin ay hindi niya gaano marinig pero ngayon ay tila natauhan siya. Should I be glad that I am not the one who felt humiliation in front of everyone? Kasi kung tutuusin ang ganda sa pakiramdam but still I don't count that one.

"Back on the top!"  sigaw niya na siyang kinabigla naming lahat.

Agad kaming kumilos. Nang papunta ako sa pwesto ko ay may isang humimas sa aking likod. Napatingin ako roon. Ngumiti lang siya sa amin.

"Okay lang yan. At least di lang ikaw."

And I am glad that one of them comfort me even when I didn’t want to. Even when I don't need to because I can in myself.

Nang alam namin sasabog na naman ay agad na kaming pumewesto at nagsimula na. Ang inaalala ko habang nag pra practice  kami ay sana wala akong makalimutan dahil ayaw ko ng mapagalitan. I am not sensitive like before pero ang pride ko at dignity will always be ruined. Kahit tanggap ko na makakabangon ako sa pagkakamali ko na kaya kong baguhin ito.

I delivered all the lines so much that everyone will be jealous of me. Doon palang puri na ako ni maam pagkatapos. Pero noong break na ay agad din akong nag tungo sa canteen na mag isa. Nang lumiko ako ay may isang lumiko rin. Tunigil ako saglit para siya na ang mauna pero tumigil din siya. I find it weird and strange so I continue to walk and that person did all the stance  I will do.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko ay lumingon na ako sa kanya with strong and fierce face.

"Pwede ba? Stop following"  I said in a masculine guy. Tumaas ang kilay ko na tila naghahamon at gusto rin masagot kaagad ang mga ganong sa akin.

Umiling siya. He chuckled." Susundan kita kasi gutom din ako."

Balalaglag ang panga ko konte pero dahil sa ako na ang atesnyon niya ay agad ko din itong binawi. Nahibiya na  sa aking ginawa. Bakit ba puro nalang kahibiyan ang nagagawa ko ngayon?!

Sa kahihiyan ay tumalikod kaagad ako. Ayaw ko mang gawin ay nagawa ko na wala ng bawian. Tumikhim ako upang maagaw ang atesnyon niya.

"Okay," malamig ko pa ring tinig.

Sana pala ay na pakita ko sa kanya na matapang ako at okay lang. Alam ko naman na ka play ko to at mas matanda sa akin ng konte pero batch ko pa rin.

I got all the orders and went to the table. Good for two.  Pero sa iba nga ang ihip ng hangin ag umupo pa talaga sa hatapan ko ang lalaking iyon. Umatras ako at tiningnan siya ng maigi. Probably he never knew that I have a boyfriend. Hindi naman nakalat sa campus pero ewan ko lang kung may alam nga ba silang lahat o feeling ko lang iyon dahil sa mga tingin nila sa aming tatlo kapag kami ay nagkakamsama.