Chapter 5

5 0 0
                                    

Chapter 5

Can’t


“Morning Penelope,” ani ni Manang.

Agad akong umahon at namataan ang aking pinsan na pababa ng hagdanan pero inirapan niya lang ako. NGumiti ako sa kanya samantalang nilampasan niya ako.

“It’s not Penelope. It's Ma’am Penelope, yaya,” giit niya.

Kumunot ang noo ko.

How dare she!

Si manang ay lumingon ng madali sa akin at humihingi ng paumanhin sa alaga. Umaba akong umahon para compronatahin ito nang pinigilan ako ni manang. Mas lalong kumunot ang noo ko.

“Wag na please. Wag na.”

Tumango lang ako ng sumunod na siay kalaunan sa aking pinsan.

Huminga ako ng malalim at pinagpatuloy ang aking ginagawa. Nagpatuloy ako sa pag gagantislyo. Since I was young, I admire how it works. May na burda naman akong mga damit ko na pero minsan ay mga unan ang ginagawa ko.

I stopped from what I am doing when I felt someone sitting on the sofa I am leaning with. I am here in the floor doing this. Umahon ako ng tingin at namataan ko ang aking pinsan na may dalang cup. Lumingon siya sa akin at tinaas ang kanyang kilay. Umiling lang ako at ngumiti. Yumuko kaagad at hindi ko alam ang gagawin dito.

Since we are young, she is very friendly and close to me. I am older than her. She is very dependent to me before and always tell her secrets. And now, it feels like there are boundaries indicated between us. Hindi ko alam kung ano ang sanhi. Namalayan ko nalang na ilang taon na pala kaming ganito ang trato niya sa akin. Of course, I tried to approach her many times but she is avoiding me when I am planning to. I can't force her, all right, but then again, I want what is the reason so we can fix it.

I sighed. Sometimes I thought that maybe she is growing up. And I understand that if she wants to be independent pero sana naamn hindi ganito na trato. Nakakalula.

“Are you done?’

No “po” or even “ate” what an nice cousin ha. I am older!

I pretend not to hear her. Baka iba pala ang tinatawag niya at nag aasume lang ako.

“I said are you done?” impatient tone.

I looked up and roamed my eyes in the sala, to check if there’s anyone here. But I am all alone to approach.

“What?” Yumuko ako at hindi siya tiningnan.

“I want to learn how to ride.”

“Hmmm,” I nodded lamely and fixing my eyes on my thing.

“I said I want to learn how to ride,” again impatient tone is throwing at me.

“You know how to ride in a car. So what would you want to learn?”

Nang marinig ko ang kanyang paghinga ay umahon ako. I eyed her carefully.

“You are very! Ugh!” and then she acted like she is going to kick me out of there.

“What? You didn’t specify your intentions. So I am assuming it's a car. You said to ride.”

Bumalik ako sa ginagawa ko. If she is going to be mad of my honestly. Then let her be. Hindi ko na rin kilala ang pinsan ko na ito.

“Fine. My bad. I want to learn how to ride a horse. Can you?”

“Ow!” napatigil ako at napakurapkurap sa aking narinig.

Abundance from LightWhere stories live. Discover now