MissWinterWonderland {Voltooid}

Hoofdstuk 26

Hoi allemaal, lange tijd niet geupdate maar ik ben er weer! Ik doe meestal geen annotaties aan het begin maar dit hoofdstukje is iets "romantischer" dan normaal. Dus mocht je daar niet tegen kunnen, sorry! Volgend hoofdstuk is het over!

~ MissWinterWonderland

'En dit is de balzaal!' Celeste opent de deuren en we komen in een gigantische donkere zaal.

'Alleen de kaarsen zijn nog uit,' zucht ze.

'Ik wil Maria zien,' fluister ik.

'Je moet wat harder praten popje,' zegt Celeste kalm.

'Ik wil Maria zien!' roep ik gebiedend. Celeste zucht en gaat voor me staan.

'Waarom wil jij zo graag iedereen zien? Kijk wat je hebt! Je hoeft geen linkerhand meer te zijn. Je kan nu een koningin zijn.' Celeste probeert me te kussen maar ik stap achteruit.

'Dat gaat nog wat worden vanavond,' zucht Celeste.

'H-hoezo?' stamel ik.

'We delen een bed.' Ik voel me misselijk worden bij de gedachte.

'I-ik wil Maria zien en daarna slapen. Ik ben ontzettend moe.'

'Maar het is nog niet eens... laat,' zucht Celeste ontevreden. 'Je krijgt Maria niet te zien, want ze is niet hier. Maar je kan wel direct naar bed of als je wilt nog even bij Daniel zitten. Of je blijft nog lekker even in de zitkamer wijn drinken.' Celeste kijkt me liefelijk aan en ik kijk verward.

'Komt Daniel dan ook?' Geïrriteerd zucht Celeste.

'Heb je niet door dat dit gewoon ons avondje zou kunnen worden?' Glimlachend kijkt ze me aan.

'W-wat als ik dat niet wil?' Ik probeer mijn stem zo vast mogelijk te laten klinken.

'Je wilt het, niet liegen.' Ze buigt voorover om me te kussen maar ik stap achteruit.

'Oh...' Beschaamd kijkt ze van me weg en zucht.

'Wat wijn zou je goed doen. Op naar de zitkamer.' Celeste loopt net alsof er niet gebeurd is weg en verbaasd kijk ik haar aan. 'Ze is gek,' fluister ik tegen mezelf terwijl ik achter haar aan ren. Het is zo groot dat ik verdwaald zou raken zonder Celeste.

We komen uit in een gezellige zitkamer. Niet zo duister als ik verwacht had. Er wordt wat wijn voor ons ingeschonken. Vertwijfelend kijk ik naar het glas.

'Gewoon drinken, dat maakt het een stuk makkelijker!' roept Celeste vrolijk terwijl ze haar eerste glas leeggiet in haar keel. Ik neem kleine slokjes. De vieze smaak van alcohol geeft me de rillingen maar laat me tegelijk ontspannen. Ik geniet van het gevoel en begin al gauw aan mijn tweede. Celeste is me voor en is al begonnen aan haar vierde.

We praten niet. In stilte drinken we. Ik kijk voor me uit en ik zie de zon langzaam ondergaan. Ik drink mijn zoveelste glas en Celeste begint met praten.

'Het was voor mij niet makkelijk, weet je? De keuze maken tussen jullie en mijn thuisland. Ik ben zo blij dat jullie hier naar toe zijn gekomen. Toen ik hoorde dat jullie hier waren... alleen Mitchel en Frederik nog. Alice is vast ook nog wel ergens of ze is de normale wereld maar dan zijn we weer compleet. Het is eenzaam, weet je? Helemaal aan de top.'

Bedroefd kijkt ze naar beneden.

'Het maakt me bang.' Ik weet niet of de wijn is maar ik begin medelijden te krijgen.

Ze zit tegenover me en die afstand wil ik het liefst behouden. Maar Celeste staat op en komt naast me zitten.

'Kan jij je voorstellen wat voor gevoel het is om alleen te zijn terwijl er honderden buiten staan die je dood willen hebben?'

'N-nee...' stamel ik.

'Laat me je liefhebben...' fluistert Celeste. 'Alsjeblieft.' Voordat ik iets kan doen zoent ze me, innig en teder.

Ik duw haar zacht weg.

'Celeste! Ik wil...'

'Laat me je liefhebben, voor één avond. Ik smeek het je!' Ze kijkt me smekend aan en ik voel mijn hart breken. 'Eén avond.' Ze gaat languit liggen en trekt me voorzichtig tegen zich aan.

'Eén avond...' Ik leg mijn hoofd op haar borstkas en ik hoor haar hart bonzen.

'Eén avond,' fluister ik. Ze kust mijn voor hoofd en ik voel haar hand glijden naar het korset van mijn jurk.

'Ik beloof je, je hoort hier thuis. Niet bij Maria, net als Daniel. Je hoort hier in mijn armen.' Ze trekt de touwtjes van mijn corset los en ik zucht even.

Het is maar voor één avond. Een avond met haar doorbrengen.