MissWinterWonderland {Voltooid}

Hoofdstuk 18

Ik loop met Faustus 's avonds laat door de gangen. Mitchel en Frederik liggen al te slapen. Ik kon ze niet wakker maken. 
'Wat is je plan?' vraag ik uiteindelijk. 
'Maria heeft niet door dat er een groot gevaar dreigt,' zucht Faustus. 
'Dat heeft ze volgens mij wel. Laatst zijn we aangevallen door zwarte ridders.' 
'Klopt, maar ze zijn met veel meer. Er komt een oorlog Avaline, Maria is niet instaat om die oorlog te vechten.' 
'Hoe bedoel je?' vraag ik kalm. 
'Maria zit in een enorme tweestrijd met zichzelf. Ze moet trouwen van haar vader maar ze mag niet trouwen met wie ze verloofd is. Ze wil vrede in heel WinterWonderland alleen dat willen anderen raadsleden niet. Ze wil discipline onder het volk maar ze wil ook dat het volk gelukkig is. Een oorlog... een oorlog overleeft ze mentaal niet.' Ik bijt op mijn lip. 
'Ik wil haar helpen Avaline, ik moet alleen zorgen dat we bij elkaar kunnen komen. Dat we mijn volk, het volk van de zwarte giften verenigen met het witte volk wat WinterWonderland. Als ons dat lukt dan kunnen we de zwarte ridders aan.' 
'Hoe? Hoe verenigen we jullie?' vraag ik met een tikkeltje ongelovigheid. 
'Een feest.,' zegt Faustus vastbesloten. 
'Hebben jij en Maria contact ofzo?' 
'Hoezo?' zegt Faustus met opgetrokken wenkbrauwen.
'Maria heeft het laast nog over iets van een feest gehad.' 
'Dat is perfect! Als we dat door kunnen zetten kan ik naar binnen glippen en met haar erover praten!' 
'Daniël stond niet bepaald achter het plan...' zucht ik. 
'Daniël is te zorgzaam. Hij weet welke gevolgen het heeft als Maria en ik weer in contact komen. Ik had gevraagd aan hem om op Maria te letten. Hij doet zijn best...' Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. 
'Ik dacht dat Daniël en Maria een relatie hadden.' Lachend schudt Faustus zijn hoofd. 
'Nee joh gekkerd, Maria en Daniël? Dat is niks.' 
'Maar wat is gaan we doen?' 
'Jij gaat terug naar Maria toe en probeert haar te overtuigen voor een groot feest. Dan krijgen wij via via te horen wanneer het gaat gebeuren en dan probeer ik Winter binnen te komen.' 
'En Frederik en Mitchel?' vraag ik met lichtelijk angst. 
'Het is beter als zij hier blijven. Het is veiliger voor ze, ze zijn op verre afstand van de zwarte ridders en de oorlog. Het spijt me dat ik je hierin moet betrekken.' 
'Nee... nee ik begrijp 't.' zucht ik. 
'Ga maar weer naar de logeerkamer, morgen brengt Culain je weer naar huis. Hij bljft dan ook weer bij Maria.' Ik knik en keer terug naar de logeerkamer. 

Eenmaal in de logeerkamer zucht ik als ik Frederik klaarwakker op zijn bed zie zitten. 
'En?' fluistert hij. 
'Ik ga morgen naar Maria en jullie blijven hier,' zucht ik. Ik heb voordat we wilden slapen alles verteld. Op het doden van de zwarte ridders na. 
'Ik wil hier niet blijven.' Ik ga naast Frederik zitten en pak zijn hand vast. 
'Het kost gewoon tijd voordat we naar huis kunnen....' 
'Maar als we de kans krijgen, ga je dan ook terug?' Vragend kijkt Frederik mij aan.
'Natuurlijk ga ik terug,' zeg ik met lichtelijke verbazing. 
'Je lijkt het hier gewoon naar je zin te hebben...' 
'Ik kan het gewoon...goed vinden met de mensen hier, meer niet.' Glimlachend kijk ik hem aan. In die seconden dat onze blikken kruisen legt het zijn hand teder in mijn nek en kust mij zacht op mijn lippen. Ik kus hem terug en duw hem op zijn rug op het bed. We blijven elkaar kussen en hij wrijft met zijn hand over mijn rug. 
'Ik wil niet dat je weggaat,' zegt hij wanneer we tegen elkaar in bed liggen. 
'Ik kom terug Frederik, dat doe ik altijd.' 
'Ben je bi?' vraagt hij ineens. 
'Pardon?' zeg ik lichtelijk geschrokken. 
'Ben je Bi-seksueel? Ik weet dat je Celeste leuk vond. Ik zag het aan je op een meter afstand.' Glimlachend kijkt hij me aan. 
'Ja.. ik ben Bi-seksueel. Ik hou van iedereen,' glimlach ik. 
'Dan ben je Pan-seksueel, dan hou je pas van iedereen,' verbetert Frederik me. 
'Ach, zolang alles iedereen maar gelukkig is.' 
'Wanneer jij in mijn armen ligt ben ik gelukkig,' grinnikt Frederik. 
Ik leg mijn hoofd op zijn borstkas en ontspan me langzaam. Genietend van zijn hartslag. 
'En ik beloof dat ik er binnenkort weer in lig. Ik laat je niet achter Frederik, dat beloof ik.' Mijn ogen vallen langzaam dicht en ik hoor Frederik snurken. Met een glimlach begin ik te slapen.