MissWinterWonderland {Voltooid}

Hoofdstuk 29

De paarden hinniken terwijl we in volle vaart rijden. Daniel kijkt afzijdig naar de grond en Avaz gebaart af en toe welke kant we op moeten. 
'Dus, vertel mij eens, Avaline, hoe heb je het gedaan?' Avaz zijn stem klinkt zoals gewoonlijk spottend. 
'Wat?' vraag ik bot. 
'Celeste, vermoorden, hoe?' 
Ik haal mijn schouders op en hij zucht. 
'Over het algemeen zijn mensen hier kouder, het is hun ziel die langzaam bevriest.' 
'Voel je dan niets meer?' vraag ik voorzichtig. Daniel grinnikt even. 
'Nee, je wordt oppervlakkiger. In de normale wereld geef je om wat anderen van je vinden, welke daden je hebt gedaan. Hier kan het je geen ene reet schelen.' 
'Heb jij dat ook?' vraag ik. 
Daniel haalt zijn schouders op en bijt even op zijn lip. 
'Ja, denk 't wel. Jij begint er ook last van te krijgen.' 
'Nou, voor als je het wil weten schaam ik me ontzettend,' fluister ik. 
'Waarom jij schamen?' Avaz kijkt mij met grote ogen aan en Daniel lacht hardop. 
'Zo praat je niet in de andere wereld,' grinnikt Daniel. 
'Nee?' vraagt Avaz verbaasd. 
'Ik schaam me omdat... omdat ik verliefd ben op man en vrouw, omdat ik verliefd was op een monster, omdat...' 
'Daar hoef je je toch niet voor te schamen?' grinnikt Avaz. 
'Lach je me nu uit?' roep ik boos. 
'Nee, maar kijk... hoe leg ik dit in jouw taaltje uit...' 
'Mijn taaltje?' snauw ik.
'Het maakt niks uit, meid. Omdat je verliefd bent op iedereen, nou boeien. En ja, Celeste was een monster, maar mensen veranderen en...' 
'Zoals jij? Ben jij verandert?' vraagt Daniel. 
'Ik, verandert?' grinnikt Avaz. 'Ik ben nooit verandert, ik kies geen kant. Wat geld geeft, dat telt voor mij. Het is dat Faustus me redelijk veel geld betaalt.' 
'Oh, nou... ik heb iemand vermoord.' 
'Ik meer!' roept Avaz trots. 
'Avaline, moorden is redelijk normaal hier. Kijk er niet vreemd van op.' 
We rijden verder in stilte en het nare gevoel in mijn maag blijft zitten. 

'Oh, Avaline,' zegt Avaz ineens. 
'Ja?' 
'Er komt een storm aan waarmee je naar huis kan!' 
'Echt?' roep ik enthousiast. 
'Ja, maar er is een probleem.' 

'Dit bevalt me niet,' sist Daniel. 
'Maria executie gaat voltrokken worden in de kasteeltuinen bij haar kasteel. Ik heb een plan waar drie personen aan mee moeten werken om haar te kunnen redden. Maar, de storm is te verder verwijderd van haar kasteel, waardoor als je Maria helpt... je de storm misloopt. En ga je wel naar de storm is er een kans dat je het alsnog niet overleeft en er is een kans dat ons plan faalt aangezien we dan met twee zijn.' 
'En ik moet een keuze maken?' vraag ik verbaasd. 
'Ja en wel nu, want het pad splitst zometeen en we moeten ons wat gaan haasten.' Ik zwijg even. 
'Stelletje slome slakken,' voegt Avaz er nog even achteraan. 

We komen bij waar het pad splitst. 
'Als je dat pad volgt rijd je regelrecht de storm in. Volg je dit pad kom je bij het kasteel van Maria.' Ik kijk even naar Daniel die wrang glimlacht. 
'Ga maar, je mist thuis vast heel erg,' fluistert hij. Ik bijt op mijn lip. Een keuze maken tussen leven of dood is niet makkelijk. Als ik ga, dan is er een kans dat Daniel, Maria en Avaz alle drie omkomen. Maar dan ben ik wel thuis. Alleen staan er dan meer doden op mijn naam. 
Ga ik niet, is er een kans dat we alsnog alle vier doodgaan en dat ik nooit meer mijn ouders ga zien. 
'We hebben niet alle tijd, Avaline,' snauwt Avaz. 
'Ik wil naar huis,' fluister ik. 

'Wat zeg je?' snibt Avaz. 
'IK WIL NAAR HUIS,' schreeuw ik boos. Avaz en Daniel schrikken beiden van mijn uitbarsting. 'Maar ik ben geen lafbek. En vlucht niet voor waar ik het meest bang voor ben, zelf doodgaan. Dus ik heb één vraag aan jou, Avaz, hoe lang duurt zo'n storm?' 
'Ongeveer vier uur.' 
'En hoelang duurt jouw plan?' 
'Met geluk... twee uur.' 

Ik knik langzaam. 
'Dan gaan we.' 
'Avaline, lieve schat, ik kan je niks verzekeren. Bovendien...' Ik passeer Avaz met mijn paard. 'Geef mij niet de schuld als dit mislukt!' roept hij boos. 'Ik wil niet schuldig zijn aan iemands geluk verpesten.' 
'Ben je ook niet.' Met een gemene blik kijk ik hem aan. 'Als ik je geld zou betalen om dit snel te doen zou je dit binnen een half uur geklaard hebben, niet waar?' 
Zonder om te kijken rijd ik verder met Daniel die grinnikt achter me aanrijdt en Avaz die verbaasd blijft staan.