MissWinterWonderland {Voltooid}

Hoofdstuk 3

'We zijn verdwaald, oh god, verdwaald, wat nu?' roept Alice. We lopen nu al ruim een uur rond in de storm die steeds heviger wordt.
'Ik heb geen flauw idee Alice,' schreeuwt Mitchel.
'We zoeken naar een huis of iets waar we kunnen schuilen,' roept Daniel.
'Ik zie geen hand voor ogen.' Mijn stem klinkt zacht in de harde wind en ik heb moeite om de groep bij te houden. Al gauw zie ik alleen nog maar hun silouetten.
'Daniel, Alice, Frederik, Mitchel?' roep ik angstig. 'Nee, nee, nee, niet nu. Ik kan ze niet kwijtraken.' Ik kan ze niet kwijtraken. Wanhopig begin ik te rennen. 'Nee, nee. Alice! Daniel! Mitchel! Frederik!' schreeuw ik nog een keer. 'Nee kom op.' Ik voel tranen opwellen. Ik ben ze kwijt.

'VERDOMME, VERDOMME, KRIJG TOCH DE TERING STOMME WINTER,' schreeuw ik tegen de wind. Ik loop nu al bijna twee uur alleen rond. Het is midden in de nacht en ik weet de weg niet. Ik ben verdwaald, alleen, geen bereik. 

Ik heb het koud. Ik ben alleen. Ik voel me ziek. Ik heb het koud. Ik ben alleen. Ik voel me ziek. Ik heb het koud. Ik ben alleen. Ik voel me ziek. Ik heb het koud. Ik ben alleen. Ik voel me ziek. Ik heb het koud. Ik ben alleen. Ik voel me ziek.

Trillend zak ik in elkaar. 'W-wat gebeurt er toch?' fluister ik. Mijn knieën zakken door de sneeuw heen en ik merk dat ik zweet. Ik zweet in de sneeuw. Beter moet het toch niet worden. 

Ik ben als versteend. Mijn ogen vallen af en toe dicht. Volgens mij is de zon voor de tweede keer ondergegaan. Maar ik voel helemaal niks. 'Papa...' fluister ik zachtjes. 'Mama?' Er biggelt een traan over mijn wang. 'Evan... het spijt me.' Ik begin te huilen, het is zo koud. Ik heb nergens gevoel meer alleen mijn hart. Die doet pijn, van verdriet. 

Adem in, adem uit. Het lukt niet meer. Mijn ogen zakken langzaam dicht en ik laat mij op mijn zij vallen. Mijn winterjas is helemaal hard en mijn lippen voelen als steen. Ik sluit mijn ogen volledig en ik zak langzaam weg. Hopend dat de pijn snel over is.

{Niet zo'n lang hoofdstukje als de vorige keren maar de volgende zullen weer langer zijn. }