MissWinterWonderland {Voltooid}

Hoofdstuk 19

'Daar zijn jullie eindelijk!' roept Daniel terwijl ik van Culains paard af stap. 'Hadden jullie door hoe bezorgd ik was?' vraagt Daniel terwijl hij me helpt. 
'Jij en bezorgd?' vraagt Culain lachend en hij zet zijn paard terug. 
'Ik was bezorgd!' snuift Daniël en ik geef hem een speelse duw. 
'We waren bij Faustus.' 
'Ja dat weet ik, maar volgens Faustus waren jullie allang weg.' 
'We raakten verdwaald,' zegt Culain schouderophalend. 'Mijn neus deed teveel zeer dus ik lette niet goed op.' 
'Ik mis hier wat,' zegt Daniël en ik begin te lachen. 
'Maak je niet druk. Weet Maria van...' 
'Ik heb gezegd dat jij en Culain op liefdesreis waren...' fluistert Daniel. 
'WAT?'' schreeuwen Culain en ik tegelijk. 
'Ik moest iets bedenken, dit was nog een tikkeltje logisch. Dus als ze vraagt naar de bruiloft dan...' 
'Ik zit op het moment in een relatie Daniel!' roep ik chagrijnig. 
'Met Frederik?' 
'Ja, ook gehoord van Faustus?' 
'Faustus vertelt alles, een grotere roddeltante kan je niet ontmoeten.' 
'Oké, dus Maria denkt dat Culain en ik een relatie hebben?' 
'Ja,' zucht Daniel. 'We kunnen niet zeggen dat je bij Faustus was.' 
'Beter moet het niet worden,' zucht ik en samen met Daniel en Culain lopen we naar de eetzaal. 

'Daar ben je!' roept Maria verbaasd terwijl ze uit haar stoel opspringt. 'Je was inderdaad met Culain. Verbazingwekkend. Ik wist niet dat jullie interesse hadden in elkaar.' 
'Ja... dat wist ik ook niet,' zegt Culain met een neppe glimlach. 
'Nou... gefeliciteerd dan...' Maria kijkt me bedenkelijk aan. 'Laten we gaan eten, ik wil alles weten!' Maria gaat weer zitten en verschrikt kijk ik naar Daniel. 
'Ik moet weer verder met mij plichten uwe majesteit dus...' 
'Nee nee Culain, jij blijft hier! Ik wil alles weten.' Als we eenmaal zitten kijkt Maria ons nieuwsgierig aan. Culain zit naast me en Daniel tegenover ons. Met zijn handen gebaart hij dat we handen vast moeten houden. Ongemakkelijk pak ik Culains hand. 
'Wat schattig! Wanneer kwamen jullie erachter?' 
'Euh...' stotter ik. 
'Daniel!' roept Culain ineens. Argwanend kijkt Maria ons aan. 
'Daniel heeft ons gekoppeld!' zegt hij verbaasd. 
'Ja, dat heb ik,' probeert Daniel om ons uit te situatie te helpen. 
'Ah... oké, logisch...' mompelt Maria. 'En wat hebben jullie gedaan in de tijd dat jullie weg waren en waarom zeiden jullie niks?' 
'Euh...' Culain kijkt me met lichtelijk angst aan en ik geef hem dezelfde blik terug. 
'We wilden wat... euh... privé tijd. Ja privé tijd, niemand die ons stoort!' zeg ik uiteindelijk. 
'En waarom moest ik het via Daniel horen?' 
'We... euh... we... we waren bang dat u de relatie af zou keuren want Culain is al...' Ik kom niet meer uit mijn woorden. 
'We dachten dat u de relatie af ging keuren omdat ik vierentwintig ben en Avaline is zestien,' zegt Culain snel. 
'Je bent vierentwintig?' vraag ik verbaasd. 
'Ja... dat weet je toch,' zegt Daniel zacht. De realisatie dringt me binnen en ik begin nep te glimlachen. 
'Natuurlijk weet ik dat, maar liefde kent geen grenzen!' roep ik enthousiast en Maria knikt. 
'Klopt, liefde heeft geen grenzen. Al is acht jaar wel iets aan de grote kant, gewoon op jouw leeftijd Avaline.' 
'Nee dat begrijp ik maar Culain is gewoon zo'n leuke vent...' 
We zwijgen even met zijn allen en Culain knijpt even in mijn hand. 
'Jongens stop alsjeblieft met deze onzin!' zucht Maria ineens. Angsting kijk ik haar aan alsof ze ons betrapt heeft. 
'Avaline, als je zwanger bent moet je dat gewoon zeggen.' 
'Zwanger?!' roepen Culain, Daniel en ik tegelijk. 
'Zwanger, ja sorry dat ik het zo breng. Je lijkt helemaal niet dik maar dat is de enige reden die ik kan bedenken waarom je ineens met Culain ervandoor gaat. Jullie krijgen een kindje samen. En daarvoor schaamde je Avaline. Dan snap ik best dat je wat privé tijd wilt.' 
'Maria... ik vind u heel aardig en met alle respect maar ik ben niet zwanger,' zeg ik. 
'Serieus niet? Proberen jullie al...' 
'IK BEN ZESTIEN!' roep ik verbaasd. 
'Zit er dan een huwelijk in?' 
'Een huwelijk?' vraag ik ongerust. 
'Ja, ik zeg ook maar wat.' 
'We willen het rustig aan doen,' zegt Culain langzaam. 
'Heel... heel.... heeeeeeeeel rustig aan,' herhaal ik hem. 
'Misschien moet u feest geven!' zegt Culain ineens. Op weg hier naar toe had ik hem ingelicht over het plan. 
'Een feest? Voor wat, jullie?' 
'Voor de liefde,' zeg ik glimlachend. 
'Nou Avaline, liefde is ver te zoeken hier.' 
'Ach Maria, een beetje lol is toch wel goed?' vraagt Culain. 
'Ik geloof niet echt dat een feest...' Ik geef Daniel een schop onder tafel en ik zie dat hij zijn best doet om niet te gaan schreeuwen van de pijn. 
'Een feest is prima,' zegt hij met een beknelde stem. 
'Nou vooruit, dan geef ik wel een feest. Over anderhalve week, dan kan ik ook alle raadsleden spreken en mijn...' Maria slikt even. 'En mijn ouders.'