၇၀ခုနှစ်များဆီမှစည်းကမ်းကြီးသည့်ဇနီးသည်

Part 5

သူမသည် ၁၆၀၅ ပိုးသတ်ဆေးကို တိုက်ရိုက်မသောက်လိုက်သော်လည်း ထိုဆေးသည် အလွန်ပြင်းသောဆေးဖြစ်သည်။ ရေတစ်ပုလင်းနှင့် ဆေးပမာဏ အနည်းငယ်ရောသောက်လျင်တောင် လူတစ်ယောက်ကို သေစေနိုင်သည်။

လင်းလန် မူးဝေနေသလို ခံစားလိုက်ရပြီး နားထဲတွင်အသံများ မြည်နေကာ ပျို့အန်ချင်စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ အဆိပ်သည် သူမ၏ အသဲ ကျောက်ကပ်နှင့် အာရုံကြောများကို မထိခိုက်စေရန်သာ ဆုတောင်းမိတော့သည်။

အချိန်အတော်ကြာ လဲလျောင်းပြီးနောက် မသက်မသာဖြစ်မှုများ လျော့သွားသည့်အတွက် အခန်းကိုလှည့်ပတ်ကြည့်ချင်စိတ်များပေါ်လာသည်။

အခန်းသည် ကျဉ်းမြောင်းမည်းမှောင်ပြီး မြေပေါ်သိုခြေချလိုက်သည်နှင့် ခလုတ်တိုက်မတတ် ဖြစ်သွားသည်။ စုတ်ပြဲနေသောကန့်လန့်ကာက အခန်းကိုမှောင်မဲနေစေပြီး လေဝင်လေထွက်မကောင်းသည့်အတွက် သူမ စုတ်ဖြဲပစ်လိုက်သည်။

အခန်းထဲတွင်ရှိနေသော ရှောင်ဝမ်သည် သူမ နောက်တစ်ကြိမ် ဒေါသထွက်တော့မည်ဟု တွေးလိုက်မိကာ အခန်းထောင့်သို့ဆုတ်သွားသည်။
လင်းလန် ခြေနှစ်လှမ်းခန့်လျောက်ပြီးနောက် သူမ ရင်ဘတ်သည် အသက်ရှုကြပ်ပြီး တင်းကျပ်လာသည်။ သူမ ရေအနည်းငယ်သောက်ချင်လာပြီး မူလကိုယ်ကြောင့် ရေကရားနှင့် ဇလုံမှာ ကွဲကြောင်းသတိရလိုက်သည်။

သူမ ခန်းမှသို့သွားကာ ရေသောက်ချင်သော်လည်း အလွန်အမင်အားနည်းနေသောကြောင့် သက်ပြင်းချကာ ကုတင်ဆီသို့ပြန်သွားပြီး ထိုင်နေလိုက်သည်။

ထိုအချိန်တွင် အားဝမ်မှ ပြန်လာခဲ့ပြီး သစ်ရွက်အိတ်လေးကို ကုတင်ပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီး လက်ထဲတွင် ငါးကင်တစ်ချို့နှင့် လိပ်နှစ်ကောင်ပါလာသည်။

အားဝမ်က ပြုံးလိုက်ရင်း ‘’ မာမား… ငါးကို စန်းဝမ် ကင်ပြီးစားလိုက်ပြီ… အဲ့ဒါကြောင့် သားအတွက်ကျန်တဲ့ငါးကင်ကို မာမားအတွက်ယူလာခဲ့တယ်…’’

လင်းလန် က သဘောပေါက်သည့်အတွက် အားဝမ်ကိုကြည့်လိုက်ရင်း ‘’ အားဝမ်… သားပါပါးက အိမ်မှာမရှိဘူး… မာမားတို့ အသက်ရှင်ဖို့ဆိုတာက မလွယ်ကူဘူးနော်…. အဲ့ဒါကြောင့် များများစားတာနဲ့ နည်းနည်းစားတာက အရေးမကြီးဘူး…. ဒါပေမယ့် မာမားကို ဒီလိုမျိုးလှည့်ကွက်လေးတွေနဲ့ လှည့်စားလို့မရဘူးနော်…’’