၇၀ခုနှစ်များဆီမှစည်းကမ်းကြီးသည့်ဇနီးသည်

2.7K 168 1
                                    

Part 141

နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် ဟန်ချင်စုန့် ကမိုးမလင်းမှီအိပ်ရာမှထကာ ကြံတစ်ချောင်းကိုကိုင်၍ ကုတင်ပေါ်မှကလေးများကိုဖြည်းဖြည်းချင်းလူပ်နိုးလိုက်သည် ။

တဝမ်ထသည်နှင့်တစ်ပြိုက်နက် အားဝမ်ပါထထိုင်လိုက်သည် ။ တဝမ်ထလိုက်သောအခါတွင် စောင်နှင့်လုံးထွေးနေသော စန်းဝမ်မှာကုတင်ပေါ်မှပြုတ်ကျသွားတော့သည် ။

စန်းဝမ်က အစားအသောက်အကြောင်းယောင်ယမ်းရေရွတ်၍ စောင်နှင့်ပတ်ကာပြန်အိပ်ပျော်သွား၍ ဟန်ချင်စုန့် ပင်နိူးရန်တုံ့ဆိုင်းသွားရသည် ။

လင်းလန်က အရမ်းစောသေးသောကြောင့် ဟန်ချင်စုန့်အားပြောလိုက်သည် ။

" သူတို့နည်းနည်းလေးပိုအိပ်ပါစေဦး ကလေးတွေကအိပ်ချိန်များများလိုအပ်တယ် "

လင်းလန်၏စကားအရ အသက်ကိုးနှစ်ရှိပြီဖြစ်သော တဝမ်ပါနာရီအနည်းငယ်ဆက်လက်အိပ်စက်ခွင့်ရသွားသည် ။

တဝမ်ကစဥ်းစားတွေးတောနိုင်နေပြီဖြစ်၍ သူမလိုက်မချုပ်ချယ်ချင်ပေ ။

အားဝမ်က ဆောင်းရာသီ၏အေးစက်မူနှင့် အိပ်ယာလေး၏နွေးထွေးမူတို့ကို နိူင်းယှဥ်ရသော်သေချာပေါက်မထချင်ပေ ။

သူ့အမေ၏ဘေးသို့ဝင်ကာတိုးဝှေ့အိပ်ပစ်လိုက်ချင်သော်လည်း လင်းလန်မရှိသည့်အခါ ဖေဖေဟေး၏ပညာပေးခံရမည်စိုး၍မည်သူမျှပြန်ဝင်မအိပ်ရဲချေ ။

သို့ရာတွင် စန်းဝမ်မှာအရှက်မရှိစွာနှင့်ပင် ရှောင်ဝမ် ၊ မိုင်စွေ့ ၊ ဝမ်ဝမ်လေးတို့နှင့်အတူဝင်အိပ်နေသည် ။

တဝမ်နှင့်အားဝမ်တို့နှစ်ယောက်က ဟန်ချင်စုန့်သင်ပြသည့်အတိုင်း အကြောလျော့ပြီးနောက်သွေးပူလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ကာ ဒိုက်ထိုးကြရတော့သည် ။ မိုးရွာထား၍ လမ်းတွင်ချိုင့်ခွက်များနှင့်မညီမညာဖြစ်နေ၍ အားဝမ်ကပြောလိုက်သည် ။

" အဖေမိုးရွာထားတာ မြေမညီတော့သားတို့ချော်လဲလိမ့်မယ် "

" ရှောင်ပြေးပေါ့ "

ဟန်ချင်စုန့်က အနည်းငယ်မျှပင်မျက်နှာသာမပေးချေ ။

အားဝမ်နှင့်တဝမ် "....."

၇၀ခုနှစ်များဆီမှစည်းကမ်းကြီးသည့်ဇနီးသည်Where stories live. Discover now