၇၀ခုနှစ်များဆီမှစည်းကမ်းကြီးသည့်ဇနီးသည်

Part 16

လင်းဟန် တုံးတိတိပြောလိုက်သည်။

" မင်းရဲ့မောင်လေးကို ဆရာဝန်သွားပြတာ..."

မိုင်စွေ့သည် သူမအမေ၏အသံမှာ နည်းနည်းအေးစက်နေမှန်း သတိထားမိသွားပြီး သူမအမေ၏ပေါင်အားဖက်တွယ်ထားသော မုန်လာဥနီလေးကို နောက်မှ သတိထားမိသွားသည်။ သူမသည် ထိုအကြောင်းကို ဂရုမစိုက်ဘဲ သူမအမေက ထိုမုန်လာဥနီလေးအား အဘယ်ကြောင့်အရူးလေးလို့မခေါ်မှန်း စဥ်းစားနေခဲ့သည်။

" မာမား မြို့ထဲကိုသွားတာက သမီးဒီညကိုပြန်မလာတဲ့အတွက် သမီးကိုလာခေါ်တယ်လို့ ထင်ထားတာ... " မိုင်စွေ့အသံမှာ သိပ်အားမရှိချင်တော့။

သူမအမေသည် သူမလိုချင်သမျှသာအရင်ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်ပြီး သူမကိုအမြဲဦးစားပေးဂရုစိုက်တတ်သူဖြစ်သည်။ ယခုတော့ သူမ၏နေရာမှာ သူမမောင်လေးနောက်သို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။

သူမ၏စိတ်ထဲ၌ မသက်မသာ ခံစားချက်တစ်ခု ဖြတ်ပြေးသွားသည်။

လင်းလန်သည် သူမ‌၏ကျောင်းအတွေ့အကြုံများနှင့် ‌‌ဦးလေးနှင့် အဒေါ်တို့အကြောင်း သာမန်ကာလျှံကာသာမေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမသည် လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက်အတွင်း တဝမ်၏ လှုပ်ရှားမှုများအကြောင်း မေးမြန်းခဲ့သည်။

သူမကြောက်သည်မှာ တဝမ်သည် မြို့ထဲတွင် မကောင်းသည့်သူများနှင့်ပေါင်းမိ၍ မဟုတ်သည့်အကျင့်ဆိုးများတတ်လာမည်ကို ဖြစ်သည်။

သို့သော် မိုင်စွေ့မှာ မေးသည့်မေးခွန်းနှင့် ကွဲလွဲစွာ သူမဖြေချင်ရာသာဇွတ်ဖြေနေသည်။ မြို့ပြသည် မည်မျှလှပကြောင်း၊ မြို့ထဲကလူများ မည်သို့ဝတ်စားဆင်ယင်သည့်အကြောင်း၊ ကုန်စုံဆိုင်ကြီးတွင် မည်သည့်ပစ္စည်းများရောင်းချကြောင်း _ ပန်းပွင့်စကပ်များ၊ ဆံထိုးလှလှလေးများ၊ သားရေဖိနပ်များ စသဖြင့် အမျိုးစုံလို့ပင်...

လင်းလန်သိပ်စိတ်မရှည်ချင်တော့။
" အိမ်ရောက်မှ ဆက်ပြောရအောင်..."

မိုင်စွေ့သည် ရှောင်ဝမ်က သူမတို့အမေလက်အား တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ ယင်းသည် လုံးဝ တွေ့ရခဲသော အပြုအမူဖြစ်သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆို သူမတို့အမေသည် ရှောင်ဝမ့်အားမုန်း၍ တစ်ခါမှ အပြင်သို့ခေါ်မထွက်ဖူးဘူးသော‌ကြောင့်ပေ။