၇၀ခုနှစ်များဆီမှစည်းကမ်းကြီးသည့်ဇနီးသည်

Part 132

ဟန်ချင်စုန့် : "..."

သူ့မျက်ခုံးများ တွန့်ချိုးသွားသည်။

ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ....

ဟန်ချင်စုန့်သည် အပ်ချည်နှင့်အပ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

" ကိုယ် ကူပေးမယ်..."

လင်းလန်သည် သူအဝတ်ချုပ်တတ်မှန်း မသိခဲ့သဖြင့် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားသည်။

သူသည် လင်းလန်၏ အံ့သြဘနန်းဖြစ်နေသောမျက်နှာအား မြင်သောအခါ ခပ်ဖျော့ဖျော့ ပြုံးလိုက်သည်။

သူ၏လက်ချောင်းများသည် ရှည်သွယ်ပြီး လက်ဆစ်တစ်ဆစ်ချင်းစီတိုင်းမှာ အချိုးစားကျနကာ ထင်ရှားပြတ်သားသည်။ ၎င်းပေါ်တွင် ပွန်းပဲ့ဒဏ်ရာများ၊ အမာရွတ်များရှိနေပါသော်လည်း လှပသောလက်ဖြစ်မှန်း ငြင်းစရာမလိုပေ။

လင်းလန်က သူ့လက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး လှုပ်ခါကြည့်သည်။ သန်မာလိုက်တဲ့လက်... ဒီလက်နဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ကို ရိုက်ရင် သေချာပေါက်နာမှာ...

" ကိုယ်နောက်နေတယ်လို့ မင်းထင်လို့လား..."

လင်းလန် : "..."

သူသည် ယခုအခြေအနေကို အခွင့်ကောင်းယူလိုက်ပြီး သူမ၏လက်နှစ်ဖက်လုံးကို သူ့လက်များနှင့် ရစ်ပတ်လွှမ်းခြုံလိုက်သည်။

သူ၏လက်များမှာ နှစ်ပေါင်းများစွာလေ့ကျင့်ခဲ့မှုများကြောင့် နွေးခြောက်ခြောက်နှင့် ကျစ်လစ်သန်မာလှသည်။

လင်းလန်၏နှလုံးခုန်သံများ စတင်မြန်ဆန်လာခဲ့ပြီး ထိုခံစားချက်နှင့် သူမ စိမ်းသက်နေရာ လက်များကို ခပ်မြန်မြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

ဟန်ချင်စုန့် : " အပ်ထောက်ကော..."

လင်းလန်၏ပါးပြင်မှာ ရှက်သွေးကြောင့်ပန်းရောင်မို့မို့သန်းနေပြီး အပ်ထောက်ကို အပ်ချည်ဘူးထဲမှ အမြန်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

ဟန်ချင်စုန့်သည် ၎င်းကို သူ့လက်ချောင်းများ၌ အံဝင်ခွင်ကျတပ်ဆင်လိုက်ပြီး မကြာမီ သူ့ပုံစံက ကြင်နာတတ်သောအမေအိုကြီးတစ်ယောက်အသွင်ဖြစ်သွားကာ စောင်ကိုစချုပ်တော့သည်။