Rüveyda

19.bölüm:Miraç'ın Ardından

Miraç'ın derin acısını iliklerine kadar yaşayan sadece annesi Rüveyda'dır.Kaya diğer evlatları ve torunları ile avutuyordu kendisini içten içten üzülüyordu ,ama asla pişman değildi onu büyük şehire hastaneye götürmediğine çünkü Rüveyda'dan gizli birkaç doktor arkadaşına sordurmuş bu durumun tedavisinin olmadığını öğrenip, kimseye birşey söylemeyip mahsul parasını bahane etmişti.

🪦🌷⚘️😥

Rüveyda bebeğinin mezarını ziyaret ediyor,mezarının üzerini bir bahçe gibi çiçekler dikmiş donatmıştı.O çiçeklere gelen arılara, kuşlara konuşuyor, onların su içmeleri için küçük kutulara su doldurup bırakıp gidiyordu.Yine günlerden bir salı günü bebeğinin mezarına gelmiş, kara toprağını ve çiçeklerini sevip konuşmaya başlamıştı.Hayattaki tek sığınağı bu mezar olmuştu."
Senin yokluğun bir ateş gibi bağrımı yakıyor, ölümünün üzerinden tam 3 ay oldu.Ağızından doya doya Anne sözünü işitmek vardı şimdi, ölmeseydi 21 aylık olacaktın.Doğum gününe 3 ay kaldı.Kendimi çok suçluyorum.O,yemeği yemeseydim belkide şimdi hayatta olacaktın.Başaramadım,ne seni ne kendimi koruyup mutlu yaşamayı başaramadım.Mutluluk yüzü bir gün görecek miyim ?Mutsuzluk bana koşa koşa geliyor ben ondan o kadar kaçıp kurtulmak istedikçe yakamdan tutup,dur gitme sen mutlu olmayı hak etmiyorsun söylüyor.
Kaderim neden? hep dikenli yollar ile örülü diye düşünüyorum,sonra aklıma Bakara süresi 153.ayet(Şüphesiz Allah sabredenlerle beraberdir.)geliyor.
Benim payıma demek ki hep sabır düşecek,Allah bir daha bana evlat acısı yaşatmasın.Hiçkimse bu acıyı yaşamasın çok zor.
Vakit ayrılık vakti oğlum eve dönmem lazım yoksa baban konuşmaya başlar yine mi mezara gittin diye,onu hâla tanıyamadım evleneli 3 yıl olacak neredeyse.

8 Haziran 1960 çarşamba bugün benim doğum günüm acılı Rüveyda'nın gözlerini dünyaya açtığı o kara gün,annemin hasta olmasına sebep olan o kara gün,belki ben olmasam da ömrü o kadardı bilinmez ama ben hep kendimi suçlu hissettim.
Oğlum bak bugün annenin doğum günü ben hiç doğum günü nedir bilmem.Senin doğum günün olmasa ayları bile önemsemiyorum.Seninle her gün konuşmak bana çok iyi geliyor.Her geldiğimde mezarına gelip beni dinleyen bu kumru kuşu belkide sensin Miraç'ım, bu tesadüf olamaz sen kuş olup beni dinlemeye geliyorsun biliyorum.Annen artık 20 yaşına girdi oğlum, baban bana reşit olunca resmi nikah kıyacağım demişti halen bekliyorum.Artık resmi evlilik olmak zorunda yada ben babamın evine gitmek zorundayım bu konakta çektiğim acılar bana yeter.

Rüveyda aklı fikri mezara gidip konuşmaktadır.Oğluyla mezarda dahi olsa vakit geçirmek, ona dualar okumak hoşuna gidiyordu.Zavvalı Rüveyda kendini o kadar kapatmıştı ki konakta dönen dolaplardan haberi yoktu.

😦🚶‍♀️

Kaya'nın 3.kızı Hanife her gün Rüveyda'nın peşinden kardeşimin mezarına bende gidiyorum diyerek evden çıkıyor, mezarlığa yakın bir yerde babasının atları( Asi,Fırat ve Harputlu'nun ) seyisleri Nuri ile buluşuyordu. Rüveyda'nın mezarlıktan ayrıldığını görünce onlarda birbirinden ayrılıp,Hanife Rüveyda'nın ardından konağa geliyordu,seyis Nuri ise atların yanına gidiyordu.Uzun zamandır görüşen Hanife ve Nuri artık dışarıda mezarlığı bahane edip kolayca buluşuyordu.Önceleri sadece at sürmeye gidince Hanife ile konuşuyordu.Hanife çok iyi bir at binicisiydi.Atlardan "Gülbeyaz" ismin de Beyaz bir atı vardı onu tam bir yarış atı olarak yetiştirip babasının atlarından iyi olması için ellerinden geleni yapıyorlardı.Gülbeyazı babası 10 .yaş doğum gününde hediye etmişti.

Kaya akşam yemeği yenilirken ,yer sofrasında herkese yarın hayırlı bir iş için karşı köyden Kadem ağa oğlu Cumali için kızımız Hanife'ye talip oldular.Herşey eksiksiz olacak,yemekler ,şerbetler herşey güzel ve özenli olacak anlaşıldı mı?
Hanife "baba ben evlenmem,ben daha küçüğüm."
"Güldürme beni ne küçüğü yaşıtların 3 - 4 çocuklu olmuş,her gelen talibe bir kusur buldun ,artık bu öyle bir kısmet ki kusur bulamayacaksın.Cumali hem çok yakışıklı hemde çok zengin asla red edemezsin,yarın saygıda asla kusur ettiğini görmeyeceğim."