(⁠ᗒOWNERᗕ⁠)

0.2

Oy lütfen 😬

Bölüm atma sebebim tamamen bölüm bekleyenler için oda toptan 30 kişi şaka gibi o kdr okunma alıyor oy veren kişi sayısı az bu gidişle sınır koyarım

.........................................................................

Namjoon son olarakta seokjin için elbise koyduğu bavulun ağzını kapatıp ayağa kalktı sadece bir bavul hazırlamıştı. Fazlasına gerek yoktu sonuçta bir haftalığına gideceği iş gezisi için hepsine ayrı ayrı bavul hazırlamaya gerek yoktu.

Bavulu alıp kapıya sürüklerken seokjin koşarak namjoon'a sarılmıştı ayaklarını namjoon'un ayaklarının üstüne koyarak sıkıca sahibinin beline sarılarak yürümesini bekledi.

Namjoon ise seokjin'in çocukluktan bu yana değişmeyen huyuna ayak uydurarak kapıya doğru zorlanmadan yürüdü.

"Seokjin koca adam oldun hala bu çocuk alışkanlığından vaz geçmiyorsun"

Seokjin kafasını yaşlandığı karın kaslarıdan kaldırarak aşağıdan sahibinin yüzüne baktı.

"Ben 15 yaşındayım hala çocuğum"

Namjoon tek kaşını kaldırarak Altan ona bakan tilkiye alaycı bir sesle konuştu
"Hiçte bile sen kocaman yakışıklı bir adam oldun"
"O zaman evlenelim"

Seokjin anında namjoon'a sunduğu şeyle, namjoon ağzı açık bir şekilde ona kuyruk salayan tilkiye baktı işte bunu beklemiyordu.

"Ne hayır seokjin evlenmek için hala küçüksün"
"Hayır sen dedin kocaman adam olduysam evlenelim"
"Hayır hayır sen hala benim minik bebeğimisin"

Seokjin aldığı cevaptan memnun olmuş bir şekilde kafasını tekrar sahibinin karnına yaslandı. Namjoon ise bu küçük kurnazla işinin zor olduğunun gayet farkındaydı.

.................................................................................................

Hava limanına geldiklerinde etrafı sesizce izleyen minikler korkmuyor değilerdi. İlk defa uçağa bineceklerdi bunun için fazla heyecanlı ve korku dolulardı.

Jungkook bir anda havalanan bir uçak yüzünden çığlık atıp koşarak sahibine sarıldığın da namjoon elindeki biletler yere düşünce aceleyle yere düşen biletleri topladı.

"Kook dikatli ol biletler uçsaydı ne yapardık?"

"Korkuyorum o kocaman demir şeylere binmek istemiyorum. Hem hem onlar nasıl havaya kalkıyor?"

Namjoon küçük tavşanın korkularına göz devirerek kendi uçaklarına doğru ilerledi.

"Hadi artık gelin çocuklar uçak yarım saate havalanıcak"

Ufaklıklar sahiplerini dinleyerek onun arkasından hızla uçağa gittiklerinde namjoon hepsini yerlerine oturtarak kendiside koltuğuna oturdu.

Yoongi gördüğü can yeleğini camdan dışarı bakan hoseok'un kafasından aşağıya ona giydirince hoseok anlamsız gözlerle ona döndü.

"Bu seni koruyacaktır hoseok can yeleği yazıyor üstünde eyer uçak düşerse bunun sayesinde ölmeyeceksin"

Hoseok duyduğu düşme lafıyla gözleri dolunca yoongi sırıtarak ona yaklaştı.
"Merak etme hoseok ben olduğum sürece ölmezsin"
Hoseok ise daha fazla dayanamayıp ağlayarak sahibine seslenmişti.

Namjoon ise yoongi'yi susar diye hoseok'un yanına bindirmenin kötü bir fikir olduğunu yeni fark etmişti. Çocukluk alışkanlıkları hiçbirinin ki değişmiyordu.