لحبها حكايه

26

جابر : انا قلت لك متتهوريش علشان انا مجنون اكتر منك .. وساب اديها
ديمه الازازه وقعت من اديها وبدأت تنزف دم غرق الاوضه

جابر : شوفي لنت عملتي ف نفسك ايه .. انا مكنتش عاوز اذيكي

ديمه بالم :  ابعد عني لوسمحت ، لو عندك ذره دم و احساس ابعد عني ..

جابر و هو بيقرب منها و بيمسك شعرها : يااه كان نفسي اشوفك كده من زمان ..بس مش مهم كل حاجه ف وقتها حلوه ..

ديمه بهستيريا : ابعد عني .. ابعد عني .. ةنت اكيد مش بني آدم

جابر بتملك : توء .. توء .. متقوليش كده .. ده انتي هتتبسطي اوي ..
و كمل وهو بيحسس ع شعرها و بيتاملها : كان نفسي فيكي من زمان اوي .. لو تحسي بال انا حاسس بيه وانا بشوفك ع طول و انتي بترفضيني .. بس مش مهم
ادي الفرصه جت اهي و مفيش حد هياخدك مني

ديمه وهي بتحاول تفلت منه : انت مريض .. انت اكيد مريض .. مستحيل تكون انسان عاقل

جابر : صح .. معاكي حق ، انا مجنون بيكي

ديمه بترجي  :  سيبني بقا ، سيبني وانا مش همشي من هنا و مش هتشوف وشي من تاني، بس ابعد عني ارجوك

جابر : ليه بتختاري كل مره تبعدي عني ، ليه مش عاوزه تفهمي ان انا مجنون بيكي و عاوزك انت

وقرب منها و رماها ع حرف السرير 

ديمه بالم : اااه اااه

جابر : انا حاولت معاكي براحه بس انتي مش سيبالي اي خيار تاني

و قبل ما يعمل اي حاجه جه البوليس و اقتحم الشقه

الضابط : أقف مكانك اوعي تتحرك بدل ما افرغ المسدس كله ف راسك

جابر بتوتر : انا .. انا معملتش حاجه ..

الضابط : هاتهولي ينورنا ف القسم يبقي يقول هناك انه معملش حاجه

كارما جريت بسرعه ع ديمه ال كانت قاعده متكوره ع نفسها ف ركن ف الارض و حاطه اديها ع ودانها

كارما : ديمه ي قلبي انتي كويسه .. متخافيش انا معاكي و مش هسيبك تاني ابدا

ديمه كانت مصدومه و بس عماله تقول بهستيريا
: ابعد عنييي ...

مالك قرب منها و قال : اهدي ي ديمه هو مشي البوليس خده  . .. معتش موجود

ديمه بهستيريا و هي بتتكور اكتر ع نفسها : ابعد عنييي

مالك لمح الدم ال ع هدومها و ال مغرق الارض و لقا اديها بتنذف

مالك : قومي بس ي ديمه متخافيش هو مشي والله

كمال : طب وسع كده ي مالك

و راح دكتور كمال وقفها و سندها هو و مالك علشان كارما تقدر تخرج الازاز و تقفل الجرح

و فجأه اغمي عليها    

شالها مالك بسرعه و راح بيها ع المستشفي

هناك ف المستشفي **

كمال : اهدو ي جماعه انا شاء الله هتكون بخير

كارما : ي رب ي دكتور .. انا مش عارفه ايه ال ممكن يحصلها لما تفوق او هتتخطي الموضوع ده ازاي

جه ادم

ادم : ايه ال حصل ي جماعه

كارما بدموع اترمت ف حضنه

ادم حضنها و طمنها : اهدي ي كارما ، ان شاء الله هتفوق بالسلامه ، صدقيني ان شاء الله خير 

كارما بدموع : انا خايفه اوي عليها ي ادم .. انا خايفه متقدرش تتكلم مع حد و لا تثق ف حد تاني خايفه عليها اول ما تفوق و تفتكر كل ال حصل ..

ادم مسك اديها و قعدها و قال : ديمه قويه و ان شاء الله هتفوق و هتقدر تواجه كل ال حصل و احنا معاها و مش هنسيبها ...

كارما شدت ف ادم اكتر و زادت ف العياط

كان مالك مش بيتكلم واقف ف جمب سرحان ، خايف ع ديمه كأنها بنته ال خايف يخسرها ، كل ما يغمض عينه يفتكر شكلها و هي بيغني عليها و شكلها و هي منهاره .. شد ع ايده من كتر الغضب و ضرب ع الحيطه

كمال : اهدي ي مالك .. إن شاء الله هتفوق و هتبقي زي الفل . اهم حاجه محدش يفتح معاها سيره ال حصل تاني انا تفوق بإذن الله

مالك : هو فين .. هو راح فين الحقير ده

ادم : اهدي ي مالك انا عارف انك متعصب من ال حصل
كلنا مضايقين بس هو دلوقتي مع الشرطه و هما هيديلو ال عقاب ال يستحقه

مالك بعصبيه : واحد مريض زي ده يستاهل الموت ، لو كنت مسكته كنت قتلته بأيدي دي مكنتش رحمته و لا خليته يعيش لحظه واحده بعد ال عمله

كمال راح له و هداه و حط ايده ع كتفه

كمال : انا عارف ان ال حصل كان صعب علينا كلنا بس حاول تتمالك أعصابك علشان ديمه،  فهمني ي مالك

مالك مردش ، هو بص الناحيه التانيه و قال : كل نا احاول اغمض عيني بس كل حاجه تيجي ف دماغي كل الصور والمشاهد بتتعامل تاني قدامي زي الفلم

كمال : لازم تتماسك ي مالك و تتحمل شويه، انا حاسس بيك و عارف انت بتحس بايه دلوقتي بس لازم ف الوقت ده نحاول كلنا نكون معاها لازم احنا نكون الحيطه ال هتتسند عليها

مالك: انتو مش فاهميني ولا عمركم هتفهمو انا حاسس بايه دلوقتي ، انا بحبها ي دكتور،  بحبهااا فاهمين
انا كنت بتعذب كل لحظه كأنها بنتي او كأنها جزء مني
انا حاسس بالم ف  قلبي ، حاسس بكل حاجه هي حاسه بيها .. 

كمال : اجمد علشانها، علشان هي فعلا محتاجاك ف الفره ال جايه .. و ع العموم انا حاسس بال انت بتقول عليه ده

قاطع كلامهم خروج الدكتور