to the moon and back :)

XVI.

Die avond keek ik naar James en Cole, die samen aan het trainen waren in de dojo. De meesten sliepen al. Sky had ik buiten zien oefenen met zijn krachten, maar Aura had hem rond middernach naar bed gestuurt. Nog steeds wou ik met Shadow praten, maar mijn halfbroers hadden ons continu uit elkaar gehouden tot mijn ergernis. En nu moest ik naar hun gevecht kijken terwijl zij me in de gaten hielden.

"Weetje, als we niet voor morgen gaan vechten ga ik er zelf heen," mopperde ik, geleund tegen een aantal matten.

"oh...?" James begon aan een trap tegen Coles dijbeen, maar die wist hij te ontwijken. "Ik weet niet of wij het daarmee eens zijn..."

"Jullie mening maakt me dus echt helemaal niks uit..." Ik stond op. "Laat me gewoon met Shadow praten." Ik veegde wat onzichtbaar stof van mijn broek.

"Nee," begon Cole resoluut, "Nog niet."

Ik rolde met mijn ogen. "kom op, doe niet zo flauw!" 

"Moon, nee."

Ik praatte hem na met een irritant stemmetje, "haat naar je regeltjes." Ik duwde hem aan de kant en liep richting de deur.

"Je snapt het niet, sis," James rustige stem klonk vlakbij mijn oor. "Ik weet dat je hem verdenkt van iets, maar vertrouw hem maar. We hebben dit allemaal gepland."

"Dus je laat hem rustig over mijn magie praten tegen zijn vader?" gromde ik, en bleef doorlopen. "Ik hou het niet voor niks geheim, weetje?" 

"Meid, laat ons nou gewoon plannen maken die meer uitgedacht zijn dan jou 'storm erop af en vermoord zoveel mogelijk mensen' want die gaan niet werken."

"Die werken wel," gromde ik, "en vertel me ten minste je plan."

"Nou, het enige wat jij hoeft te doen is een block in ons hoofd zetten zodat gedachtenlezers ons plan niet weten. Wat we je nog wilden vragen, maar goed. Je kan geen block in je eigen hoofd maken, dus vertellen we je niks."

Ik zuchtte en draaide me om. "Buitensluiting," mopperde ik, en raakte kort zijn voorhoofd aan, "arme shadow, hij krijgt geen bescherming... want ik mag niet eens in de buurt komen." Ik liep weg met grote passen.

Ik viel naast Aura neer op de bank. Ze keek op en legde snel het kussen weer recht die was omgevallen. "Hey Moon," ze glimlachtte naar me, "Je ziet er een beetje sjagrijnig uit, wat is er?"

"Jongens..." Ik gromde om mijn ergernis te laten blijken.

Ze grinnikte zachtjes, " ach, rare wezens dat het zijn... maar, ik zat te denken..." ze pakte er een klein kladblokje bij die volstond met outfits, af en toe met een naam eronder van een van de bewonenden. "Ik ben dol op naaien en maak af en toe outfits voor de anderen... jij weet veel af van vechten, toch?"

Ik knikte, niet begrijpend wat dat met elkaar te maken had.

"Dan weet jij vast wat handig is om te dragen in een gevecht... Nu de kans groot word dat het daarop uitloopt..."

"Het hangt ervan af... Ik bedoel, er zijn er een paar die veranderen in grotere gedaantes, en daarvan is het dus slimmer om iets snel uit te trekken... dan scheurt het niet..."

Ze knikte, "dat had ik ook bedacht je, iets met drukknoopjes..." de elf gichelde zachtjes. "Maar geen zilver neem ik aan?"

"meid..." ik rolde mijn ogen "geloof je echt in dat mensen sprookje? dat is alleen om minder bang te hoeven zijn. Net zo erg als dat houten kruis op je deur en knoflook voor vampieren..."

"Ik maakte maar een grapje!" ze lachte, "maar inderdaad, ik kan er ook slecht tegen."

Het bleef een tijdje stil, afgezien van Aura die af en toe een slok nam van haar thee of een bladzijde van haar boek omsloeg. In gedachten verzonken staarde ik naar buiten. Het liefste zou ik opzoek gaan naar sporen... enige duidelijkheid over wat er was gebeurt. Misschien hadden de jongens gelijk over het erop afstormen, maar dat betekende niet dat het een slecht plan was. Verrassing was altijd een voordeel. Ik kon er maar slecht tegen dat ze een plan gebruikten, want als er dan iets fout zou gaan zat je met niks. Beter was gewoon niks hebben en maar reageren op wat de ander deed. Zeker met zulke slimme kinderen in de groep zouden ze verrast worden.

okey, misschien waren er wel een paar slimme dingen om te doen. Sky was ons belangrijkste verdedigingsmiddel. Ik had een lijst met magieën gekregen die Shadow had opgesteld met de exacte manier hoe het werkte. Aura kon mensen verstenen die op dezelfde grond stonden. Shade kon na lang oefenen dingen onzichbaar maken. Dan had je dus alleen maar een krachtpatser nodig die ze naar de vijand kon gooien en je had een krachtig wapen. 

"mag ik?" Ik knikte naar het kladblok.

"Ja hoor," ze glimlachte verbaasd.

"Dankjewel!" haastig greep ik het blokje en potloot ernaast en sloeg het open op een lege bladzij om mijn plannen uit te schrijven en tekenen. River zou een grote stormwolk kunnen maken, waar rain water uit zou kunnen halen, en Thunders elektrichiteit magie zou er sterker op worden. We hadden alleen nog een plan nodig hoe Cole, James en ik dichterbij moesten komen aangezien onze magie op kortere afstand pas werkte. Misschien kon ik wat vrienden van mijn broer regelen, maar als ik dat zou doen... waarom dan niet gewoon alleen met hen...? Het potlood bleef boven mijn papier hangen. Misschien moest ik dat doen. Ze waren al jaren opzoek naar een reden de vampierstam uit te roeien, en dit was hun kans, en alle andere wezens- misschien waren het wel duistere tovenaars, dat zou zelfs nog beter zijn. Ik legde het kladblok weer weg en stond op. 

"Ik ga vast naar boven, ik zie je straks waarschijnlijk wel..." Ik glimlachte voor ik de trap opliep naar onze kamer. Een grijns op mijn lippen bij het zien van de nu nog ongeschonden rechte pilaren van mijn bed. Tijdens het eten had ik een zakmes meegegrist en nu kon ik eindelijk beginnen aan mijn hobby, houtsnijden. Het was mijn manier van mijn hoofd leegkrijgen en betere beslissingen te maken. 

A/N yeahhh, ben terug van vakantie hoor! Maandag krijgen jullie nog een nieuw hoofdstuk maar deze hadden jullie nog tegoed van maandag :) Ik hoop dat jullie het leuk vonden, actie komt dichterbij hoor, nog ff geduld hehe