to the moon and back :)

VIII.

Ik keek op toen hij dat zei.

"Maar je bent toch een vampier?"

"Deels ja, maar de vampier telt meer mee in mijn bloed. Ik kan wel in de zon staan enzo, maar ja. Mijn tweelingbroer en ik zijn bloedzuigers, zoals jij t zou noemen."

"En je moeder is dus type Alpha?"

"Jup," hij viel achterover op bed en bestudeerde nonchalant zijn vingers die hij gestrekt voor hem hield.

"Dat verklaart veel. We vertellen bijna niemand over dingen als onze wolf enzo. Het is dat Chi me anders zou vermoorden."

Hij grinnikte. "Dat herken ik... Hij heeft me echt niet een keer over tafel gegooid omdat ik begon over wat bloederige details van een gevecht toen de kiddo's van 8 erbij waren."

"Kort lontje," mompelde ik.

"Zegt degene die bijna ontplofte door een liedje," grinnikte Cole plagend.

"Maar dan heeft je moeder vrij veel verteld aan iemand die onze soort niet is."

"Nee, ze verdween vlak na onze geboorte, ze bleek dubbel gemate en ging terug naar haar man en zoon."

"En daar kreeg ze nog een dochter, heb je een foto?"

"Wat? Dochter?" de vampier kwam verbaasd overeind, "Waarom denk je dat nou weer."

"Kijk eens goed naar ons."

Hij staarde een lange tijd naar me, waar ik na een tijdje toch wat ongemakkelijk van werdt en wegkeek.

"Ik pak even een foto, loop je mee," besloot hj uiteindelijk. Er klonk twijfel door in zijn stem.

We stonden op en liepen de kamer uit.

"Zeg me alsjeblieft dat je een grapje maakt, Moon. Hoezo denk je dat we famillie zijn?"

"Mijn broer..." begon ik langzaam, "Vertelde mij een keer dat mijn moeder een jaar is verdwenen. Hij kwam er later achter dat ze nog een echtgenoot had en twee kinderen."

"vandaar."

"Waarom wil je geen famillie van me zijn?"

"Gewoon, je bent zo aggresief."

"En dankjewel."

"Ik zeg niet dat ik dat niet ook ben. Maar aangezien ik een vampier ben en jij een weerwolf."

"Ja ja," ongeduldig wuifte ik zijn smoesje weg.

Hij opende zijn kamerdeur. Het was er pik donker maar Cole deed snel een gordijn open. er Achter zat niet, zoals ik verwachtte een raam, maar het andere gedeelte van de kamer.

Hij haalde zijn schouders op, "Sommige vampieren zijn niet zoals ik resistent tegen zonlicht. Dus dit was de oplossing.

Zijn kamer was in dezelfde donkere kleuren als die van mij. Hij had geen bed, maar wel een bank en twee luxe stoelen. Ook stond er een boekenkast waar ik bijna gelijk heenliep om te kijken of er leuke boeken instonden. Cole zocht door bureaulades ondertussen en mopperde op de zooi. Ik opende een boek over weerwolven en bladerde er verveeld doorheen.

"zeg Cole, hoe kan het dat er zo veel info over mijn soort staat?"

"Oh, alleen jij kan dat lezen... En ik. Het moet in je bloed zitten voordat je het kan lezen. Anders zijn het gewoon blanco pagina's," hij kwam overeind met een foto in zijn handen. "Here you go."

Ik verstarde. De foto kende ik. Het was een foto die jaren daarvoor was verdwenen. Mam was voor een paar weken vertrokken en had hem meegenomen. Nooit is hij terug gekomen, en nu had ik hem in mijn handen. We hadden dezelfde moeder, dat was bu duidelijk.

"Hey broertje."

"Ben je..." Met grote ogen staarde hij me aan, "...serieus?"

"Jup."

Het was een lange tijd stil terwijl we elkaar ongemakkelijk aanstaarden. Hoe had ik dit kunnen missen...? Hij had dezelfde neus en vorm van het gezicht. Misschien waren onze ogen ook wel hetzelfde geweest als hij geen vampier was geweest. Hij zag het ook en een kleine glimlach sierde zijn lippen.

"Hi zusje."

Ik stak mijn kin eigenwijs naar voren.

"Ik ben niet klein," het was niet erg overtuigend aangezien hij minimaal 20 centimeter boven me uitstak.

Hij grijnsde en klopte lichtjes op mijn hoofd om duidelijk te maken dat ik dat wél was.

We zakten neer in de twee stoelen en begonnen een iets serieuzer gesprek.

"Hoe was ze?"

"Wie?"

Serieus zei ik? Sorry... Foutje...

"Mam, jij achterlijke hond."

Hij bedoelde het plagend hoor, don't worry.

"Ze was... Net zo hond als ik en een beetje... Hoe zal ik het zeggen... Afwezig."

"Hoe bedoel je afwezig?"

"Nou... Wat ik zeg. Ze was er niet echt voor mij en mijn broer."

"Qua gedachten ofzo?"

"Ja, bloedzuigende kabouter."

"Je noemt míj́ een kabouter?! Wat ben jij dan? Een mier?"

Ik bekeek nonchalant mijn nagels. Ik moest ze weer eens wassen.

"Neeh, een mug."

"Wie is de bloedzuiger, hmm?"

Ik ging snel terug naar het vorige onderwerp.

"Ze was er pas toen mijn broer leerde jagen en ik dus niet alleen gelaten kon worden. Nog steeds moest ik mijn vraag steeds 4 x herhalen, niet overdreven, en ja... Daardoor voelde ze niet echt als mijn moeder. Misschien zat ze met haar gedachten bij jullie."

"Wij zijn ook zo veel knapper dan jij," hij stak plagend zijn tong naar me uit.

"Jaja, vast... Ik weet niet eens hoe je broer er uit ziet..."

"Nou... Precies als ik, alleen iets minder mooi."

Ik keek zoekend om me heen.

"Wat zoek je, sis?"

"Iets om naar je arrogante kop te smijten. Blijft ie heel als er een boek tegen aan komt?"

"Jup."

"Helaas..." Mijn gezicht klaarde op, "in de keuken zijn deegrollers toch?"

"Als je me echt wilt vermoorden moet je jezelf gewoon boosmaken. Nu terug naar waar we het over hadden... Hoe gaat het met haar?"

"Had ik dat niet verteld?"

"Hoe bedoel je?"

"Ze is vermoord, Cole, en ik zoek de dader. Hij toevallig ook mij. Dat maakt het makkelijk."

Hij leek een beetje overdonderd. "Hoe bedoel je vermoord?"

"Er waren drie vampieren en die vielen ze tien jaar geleden aan. Later heb ik die littekens op mijn lichaam opgelopen toen 1 van hen ons kwam opzoeken. Mijn broer heeft hem vermoord. Maar de andere twee lopen nog vrij rond."

"Gezellig... Ik zal dat dan eens berichtten aan mijn lieve broertje."

Ik kroop wat meer weg in de stoel. Ik zat niet vaak op zulke meubels. De grond was altijd vrij, maar nu merkte ik pas hoe fijn zoiets zat. Cole pakte een boek en zei gelukkig niks over het feit dat ik er nog zat.

River stormde een half uur later binnen. Hij leek in paniek. Cole en ik zaten beide gelijk overeind en waren alert. Zeker toen hij vertelde dat de beide Chi's en Dream waren verdwenen...

Lekker laat vandaag, ik heb echt niet vandaag pas dat hele hoofdstuk geschreven, hihi. Nah ja... Ik hoop dat jullie het een leuk deel vinden :)