to the moon and back :)

IV.

Nadat ik Dream ervan had verzekerd dat ik het zou redden, zakte ik weer neer tegenover Chi.

"Waarom waren je ogen geel?" Begon hij gelijk. Blijkbaar had de man niks geleerd van daarnet.

"Mijn wolf nam het even over, maar ik heb haar weer onder controle."

"Weet je het zeker?"

"Ik spreek de waarheid, toch?"

"Dat is waar, maar-"

"Zou u er dan niet over door kunnen gaan. Ik heb niet zoveel geduld." 

 "Als zoiets nogmaals gebeurt heb je een probleem."

Geërgerd sloeg ik mijn ogen ten hemel.

 "Dat wil ik hier niet z-"

"Als u zo blijft doen, bent u de reden van een uitbraak en zal u er het eerst aangaan."

"Is dat een dreigement?"

 "U dreeg net ook, dus zeg maar niks." 

Chi begon nijdig te worden. Daar zat ik op te wachten. Onschuldig glimlachte ik naar hem.

 "Heeft u nog vragen?"

 "Nee, ga maar."

Nog voordat ik de kamer helemaal uit was hoorde ik hem schelden. Dat zou hem leren. Nu wist hij dat ik niet zo snel luisterde, misschien zou hij dan zelfs wat gaan doen aan zijn eigen gedrag, dat hoopte ik tenminste. Ik slenterde de trap op naar de eerste verdieping.

 Doordat ik diep in gedachten zat, lette ik niet op waar ik liep en botste tegen iemand aan. Mijn blik gleed omhoog. Nu ik op was geschokken vervloekte ik mezelf. Zelfs van een kilometer afstand midden in het bos had ik de jongen kunnen ruiken. Hij stonk naar zout water en vis. Hij was een ruime kop groter en had de look van een typische playboy. Lang blond haar tot zijn schouders, zeeblauwe ogen en een scherpe kaaklijn. De overduidelijke zeemeerman glimlachte charmant naar me. 

"Jij bent vast Moon. River, aangenaam."

Ik schudde zijn hand, terwijl ik mijn best deed mijn neus niet op te trekken.

 "Hi."

"Weet je alles te vinden?"

 "Ik denk het," het liefst wou ik weg van de zoute geur. Het lag niet aan hem, maar het prikte in mijn neus waardoor ik niks anders meer kon ruiken. Het was 1 van de belangrijkste dingen voor me om waar te nemen, aangezien mijn zicht niet exteem goed was ofzo. 

"De tweede verdieping is voor de meiden, dus als je je slaapkamer zoekt is die daar."

 "Dankjewel," Shade had het me al verteld, maar het was een goede uitvlucht, maar Thunder moest dit helaas verstoren. Met een grijns sloeg hij een arm om me heen.

 "Leuk geprobeerd, Riv, maar ik heb haar al geclaimd. Blijf uit haar buurt."

Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik naar de jongen naast me, en weer terug naar River. Die kon zijn lach niet inhouden.
 "Dat zei je ook bij Aura én Misty, en dat is het niet geworden."

 "Maar Moon wel, toch?"

De draak trok me dichter tegen zich aan.

 "Het spijt me zeer, maar ik val niet op jongens," zei ik met een sluwe glimlach.
Ik haalde zijn arm van mijn schouder en liet de twee jongens in verbazing achter. 

Snel liep ik terug naar het trappenhuis om nog een etage omhoog te gaan. De gang was lichter dan die eronder. Blijkbaar deelde ik een kamer met Aura. Zodra ik de deur opende stapte ik een zee van licht. Het was een enorme kamer. Een deel was ingericht in een prachtige stijl, het andere deel bijna leeg. Een grote mahoniehouten kast met aan de onderkant deurtjes en laatjes en daar boven een soort vitriene vol met edelstenen stond op een groot tapijt die er superzacht uitzag. Het bureau ernaast was opgeruimd alsof niemand het gebruikte. Een rij boeken op grootte gesorteerd stond tegen de muur aan en in presies het midden van het tafelblad lagen een schrift en pen veel te recht. Het meisje die er leefde lag op haar bed, die veel te groot was voor 1 persoon, een boek te lezen. Ook haar bed was opgemaakt. Groene krullen golfden over haar rug als watervallen. Tot mijn vreugde rook ze naar bos, iets wat ik niet erg vond. Langzaam naderde ik haar om het meisje niet te storen. Mijn blote voeten vonden het heerlijk om op het kleed te staan. Het voelde als gras aan maar dan warmer. Plots keek ze om. 

 "Hoi," ze glimlachte.

Haar ogen waren smarachtgroen en sprankelden betoverend. Nu ik beter keek zag ik twee puntoren onder haar krullen uitsteken.

 "hi, ik geloof dat ik hier nu ook slaap."

 "dat is waar ook, dat was vandaag!"
De elf sprong op, "Aura Jotoris, 14 jaar. Leuk je te ontmoeten, jij bent Moon toch?"

 "Klopt, aangenaam. Wat lees je?"

Nieuwschierig keek ik over haar schouder naar het boek. 'tips om je versteningsmagie naar een hoger niveau te brengen' zei de titel. Ik trok een wenkbrauw op.

 "Wat houd je magie precies in?"

 "Gewoon basisverstening, je zou nog wel kunnen praten. Het is meer dat je aan de vloer zit vastgeketent."

"en is het via aanraking, of..." Ik zakte neer op mijn bed.

 "via de grond. Iedereen in een straal van 100 meter is niet veilig als ie op de grond staat," Ze ging weer liggen. "Richt je deel in hoe jij het prettig vind. Het maakt mij niet uit. Als je iets zoekt vraag je het maar."

 "Okey."

Mijn bed was net zo onnodig groot als die van haar en had bij elke hoekpunt een grote houten pilaar. Mijn vingers begonnen te jeuken toen ik zag wat voor n fijn zacht hout was. Het liefst zou ik nu mijn zakmes pakken en een figuur erin snijden, maar of Chi dat zo leuk zou vinden. agh, wat zat ik rekening met hem te houden? Wat hij vond boeide me niet. Maar toch besloot ik dat ik het pas later zou gaan doen. Nu was het belangrijker om het een beetje leefbaar te maken.

Na een uur was het een beetje mijn stijl. Ik had donker beddengoed geregeld en in de boekenkast die er al had gestaan een rij boeken uit de biblitheek beneden. Ja, we hadden een bibliotheek vol met boeken over allerlei onderwerpen. Het enige was, kwam ik later achter, sommige waren volledig leeg. Er zaten alleen maar lege bladzijdes in. Ik had nog niet gevraagd hoezo dat was. Na al de 'drukte' besloot ik naar buiten te gaan. Het begon te schemeren, maar daar had ik geen problemen mee. 's nachts kon ik af en toe meer zien dan overdag. Met een zucht zakte ik neer onder de wilg en staarde naar het water. Het zag er prima zwembaar uit. Plots ging het water opzij als in een verhaal van de bijbel en stapte er een meisje uit. Ik denk dat ze 12 was. Ze droeg alleen een rok en topje. Een paar seconden waren haar blonde haren nat, maar het droogde sneller dan mogelijk. Het had dezelfde kleur als die van River. Haar blauwe ogen vielen op mij en ze glimlachte. Huppelend kwam ze mijn richting in. 

 "Hoi," begon ze vrolijk, "Ik ben Rain. Leuk je te ontmoeten."

Nog meer drukke kinderen, yes.

"Hoi, Ik ben Moon."

Ze hield haar hoofd schuin, "Kom je zo eten, of sla je over?"

 "Ik zie wel."

 "Okey!"

Ze huppelde weer weg. Haar haren dansten achter haar aan. Ik viel naar acheren op mijn rug en staarde naar de bladeren boven me. Ik had geluk gehad dat Dream niet te ver door mijn gedachten was gaan dwalen. Dan was die misschien dingen te weten gekomen waar die nog banger van zou worden. Als de 7-jarige mijn magie zou weten, zou die me niet meer durven aanraken. Dat hadden veel mensen gehad, uit angst dat ze die van zichzelf zouden verliezen. Maar dat klopte niet, en zeker nu niet meer. Jarenlang had ik getraind om dat niet meer te laten gebeuren. Ik kon nu zonder problemen die van anderen kopieren en zelf ook gebruiken.

Hehe, SilviaMostert hier heb je antwoord over haar magie :)