to the moon and back :)

XXVIII.

Hij bleef een tijdje naar me staren. "Denk je echt dat ik dat ga doen? Jou bevechten? Eerst je lieve broertje... ik ga niet energie aan jou verspillen, kleine meid."

"Kom op... ik ben maar 'een klein meisje' zoveel energie kost het toch niet?"

Hij keek me een tijd aan, zoekend naar enig spoor waaruit bleek dat ik iets van plan was. Dat was ik niet. Nu Rowan meer plaats had in mijn hoofd en lichaam had kon ze spelen met mijn emoties en bloedlust gierde door mijn lichaam op het moment. Ik wou hem op elke manier mogelijk vermoorden. nee... Rowan wou dat... niet ik... Ik gromde. Mijn broer zei altijd wel dat ik haar moest vrijlaten, maar blijkbaar zag hij de gevolgen niet. In het begin probeerde ze mijn vertrouwen te winnen... En dan...

Ik balde mijn vuisten om mezelf onder controle te krijgen.

"Vecht maar tegen me als ik klaar ben met die hond daar..." Hij duwde me in de handen van iemand anders en liep in de richting van de pik zwarte wolf. "Je hebt geluk, alpha..." De spottende toon deed meer dan alleen mijn broer grommen. Een deel van de wolven hield met een half oog de vampier in de gaten. "Ik kan maar 1 persoon op een dag vermoorden en ik heb al 1 van jullie ongetemde waakhonden de nek omgedraaid. Helaas dan weer... Ik kan nog steeds bijten..." Hij grijnsde en kwam nog dichterbij.

Hij ging laag op zijn wolvenpoten staan, klaar om de man aan te vallen.

"Ik ben erg benieuwd wat je van plan bent, vriend... Maar helaas heb ik een vriend een paar leuke spreuken over mij uit laten spreken, waaronder elke schade die je bij mij doet krijgt je zusje ook te voelen..."

De vrouw die mij stevig vasthield (niet dat het nodig was, nog steeds deed het gif zijn werk) begon te lachen.

Mijn hart klopte in mijn keel terwijl in mijn broer toeknikte, doe maar, alpha... Vermoord hem, denk niet aan mij

Tot mijn verrassing zag ik twijfel in zijn gele ogen, voor een kleine seconde maar, voor hij het weer wist te verbergen. Hij stapte laag grommend op hem af.

De vampier bestudeerde nonchalant zijn nagels, die in scherpe punten waren gemaakt.

Meerdere soortgenoten van hem hadden hun hoofd gedraaid naar de twee. Blijkbaar minder goed met concentratie. Jeez, ik had zelfs Bloom zover gekregen dat ze niet opkeek van haar magie als er iemand probeerde haar af te leiden. Deze wezens konden niet eens even hun aandacht erbij houden als er een gevecht was tussen de twee sterksten.

Meerdere weerwolven maakten er opnieuw gebruik van.

Ik grijnsde zwak.

Mijn broer haalde uit naar de vampier, die achteruit week voor hij terugaanviel. Zodra de wolf zijn nagels in de schouders van de man had  gezet schoot dezelfde pijn door de mijne, ik stapte achteruit en kneep mijn ogen dicht. Laat het niet zien, laat het niet zien...

Ik opende mijn ogen weer en ze gleden gelijk naar mijn schouder, opzoek naar een wond die niet zichtbaar was. Als ik hem zou aanvallen... Zou ik dan mezelf ook pijn doen?

Opnieuw stekende pijn, nu in mijn zij en vluchtig keek ik naar het gevecht terug, mijn broer had zijn tanden weten te zetten in de vampier voor een paar seconden, die vervolgens zijn nagels diep in de vacht van de wolf drukte rond zijn nek.

De zwarte gedaante liet los en beukte met zijn volle gewicht tegen de man, die een paar meter achteruit moest stappen en daarbij zijn nagels moest verwijderen uit zijn huid. Door de zwarte kleur was het bloed niet goed te zien, maar ik zag het glinsterend opwellen en verspreidden.

Hij gromde geërgerd om iets, en Layla, de enige wolf die had staan blijven kijken keek bezorgd mijn richting in.

Er was iets mis wat hem irriteerde. Hij sprong weer op de man af, zonder de afstand te gebruiken om snel te genezen.

De vampier wist opzij te stappen voor de bek rond zijn hoofd zat en stootte zijn elleboog hard in de flank van het dier.

Hij werd uit zijn baan geslagen en zijwaarts lande hij op de grond. Binnen twee seconden stond hij weer overeind.

Het was doodstil geworden om ons heen, beide partijen keke toe hoe de twee elkaar continu te lijf gingen en het wisselde af wie de ander schade aandeed.

Ik had mijn tanden op elkaar geklemd, de pijn schoot telkens door mijn lichaam.

De wolf schoot laag tegen de mans benen aan, die door de klap niet meer kon blijven staan en op de grond viel, Jacob pinde hem gelijk aan zijn schouders op de grond vast, klaar om zijn schedel volledig te verbrijzelen.

De vampier liet zijn nagels nu in de voorpoten verdwijnen en trok lange wonden naar beneden in de hoop los to komen van het zwarte monster bovenop hem. Bloed stroomde naar beneden over de geelgrijze nagels van Jacob, kleurde ze rood en ook ze kleren van de man zelf. 

mijn broer gromde van pijn en zette zijn kaken rond het hoofd van zijn vijand. 

Ik sloot mijn ogen bij de pijn die erop volgde.

Het stopte plots. De vrouw achter me lachte gemeen. 

Zodra ik weer keep en zag wat er miswas gromde ik. Een andere vampier was de man tehulp geschoten en rolde met Jacob over de grond. Overal waar hij de huid aanraakte verschenen diepe snedes. 

Ik rukte me los met nog een woeste grom en stormde op de twee af.

"Moon nee!" schreeuwde iemand, Aura. 

Ik negeerde het, zwarte vlekken van boosheid verschenen voor mijn ogen en ik veranderde in mijn wolfvorm, zonder Rowan enige controle te geven. Mijn poten roffelden over de grond en trok de nieuwe man van mijn broer af met mijn tanden. 

Ben een luide bonk belandde hij opde grond en rolde een paar meter verder. Een paar soortgenoten van hem trokken hem gelijk omhoog, terug op zijn voeten.

Ik negeerde de pijn die door mijn lichaam schoot bij elke stap die ik dichterbij de vader van Shadow zette die langzaam opkrabbelde. Zijn ogen vonden de mijne en hij stapte achteruit. 

"wolfie... ik wil je geen pijn doen..." begon hij, zijn ogen bleven op mij, er zat iets angstigs in. Kort keek hij naar een soortgenoot en zei geluidloos, "zwart?"

Ook andere vampieren staarden naar me. Ik bleef hem naderen, niet lettend op al het tumult. Achter me hoorde ik mijn broer omhoog komen met moeite. "Moon..." begon hij, zijn stem was zwak. "Doe het niet..."

laat mij dit regelen, begon Rowan, Ik kan hem zo makkelijk afmaken~

Ik gromde en schudde mijn kop, ineenduikend, klaar om aan te vallen.

"Ik zou het niet doen, dame..." 

Grijnzend zette ik nog een stap en keek hem uitdagend aan. 

"nee..." een vrouw kwam naast de man staan, in haar handen twee vuurballen, haar haren pikzwart. "Moonie... Ik ben het... je moeder..."

___________________________________

later dan gepland maar here you goo, nieuw hoofdstuk