to the moon and back :)

XIX.

"Okey... Dus het enige wat we moeten doen is die gasten afleiden...?" Dave tikte met zijn vingers op zijn lege glas, diep in gedachten verzonken. Hij was tijdens mijn uitleg gaan zitten op de grond, leunend tegen de muur.

Aura was ergens middenin het plan binnengekomen om te kijken hoe ver we waren en had mopperend opgemerkt dat de jongens niks te drinken hadden aangeboden.

"Klopt," Shadow had al die tijd kleine tekeningetjes gemaakt op de hoek van een stuk papier, verveeld. "Wij sluipen naar binnen met behulp van Sha-"

"Jaja, dat weet ik, als je goed had opgelet had Moon dat al verteld, hmm?"

"Je vroeg ernaar."

"Nee, ik herhaalde in grote lijnen het plan zodat ik straks aan mijn roedel het plan kan vertellen," Dave keek met vlammende ogen naar de jongste vampier. "Maar blijkbaar zijn de grootste breinen hier niet zo slim om dat te bedenken."

Shadow keek met een rustige uitdrukking op zijn gezicht terug. "Hmm... Je klinkt vrij geïrriteerd..."

De weerwolf tilde zijn wenkbrauw op, "no shit sherlock... Knap opgemerkt, hadden de anderen nog niet door. Wat dacht je van gewoon binnenstormen, iedereen uitmoorden en weer weggaan? Dat heb ik mijn roedel beloofd namenlijk."

"Jammer voor je, maar we hebben net nog met je vriend Jacob afgesproken dat we jullie een plan geven, jullie voeren het uit en jullie zouten weer op, niets meer, niets minder."

"Wat was je van plan te doen dan om ons tegen te houden?!"

"Die rot oorlog mag maar wachten."

"Je bent gewoon bang dat je je vader verliest," mopperde Dave, "nou jammer voor jou. Wees blij dat we zijn gekomen... Het is dat Moon ons vampiers heeft beloofd aangezien we hier niet naartoe zouden zijn gekomen als het alleen om het redden ging van een duistere tovenaar, wat 1 van onze gevaarlijkere vijanden is, een vampier, waar we ook niet al te beste vrienden mee zijn, een Shapeshifter, die soort die we nooit zullen vertrouwen, no matter what en een eenhoorn die het redden niet waard is... En dat is het langste wat ik ooit heb gezegd."

Max grinnikte. "Lekker bezig... Het waren precies ook mijn gedachten."

Ik snoof, "laten we het zo doen... We voeren het plan uit... Redden de Chi's, Mist en Dream en brengen jullie in veiligheid, en dan beginnen wij onze oorlog."

"Opzouten is toch duidelijk genoeg?" Gromde Shadow. "Die rot oorlog kan me niks schelen, maar niet met de vampieren daar. Niet iedereen daar is zo kwaadaardig en dat jullie nou zo'n hekel hebben aan onze soort betekent niet dat je kinderen kan gaan aanvallen."

Dave stond op met een grom, knalde het glas op tafel en liep met grote passen naar buiten. De gele gloed door zijn ogen verspreid.

"Kort lontje..." Grinnikte Shadow, en keek de weerwolf na.

Een wolven roep klonk van buiten, gevolgd door de groep die ver weg van het huis lagen te wachten.

Shadow, en ik wist niet dat het kon, met zijn witte huit, trok bleek weg. "Met hoeveel zijn jullie?"

Max bestudeerde nonchalant zijn nagels, "een stuk of... 70 denk ik?"

"Jup, en er komen er nog 18 aan," vulde mijn broer aan met een grijns.

Ik ging zitten op de vensterbank en keek naar Dave, of eigenlijk de grijze wolf die steeds kleiner werd.

"Dus... Jullie gaan hier naar binnen..." Begon Max, en de jongens begonnen een tactiek te bedenken, iets wat mij totaal niet boeide. Het enige wat ik er nog deed was half luisteren en te kalmeren voor het zou uitbreken op een gevecht. Wat vrij vermoeiend werd na een tijdje. Ongeduldig tikte ik op de rand van het kozijn.