to the moon and back :)

XVIII.

A/N Ik heb besloten Moon en haar broer niet te beschrijven. Dan kan je zelf bedenken hoe die twee eruit zien, maar de rest niet :)

"wanneer komen ze?! wanneer komen ze, wanneer komen zeeee?!" Shade stond ongeduldig te wippen in de gang, veel te enthousiast voor het feit dat er binnen een uur een roedel weerwolven zou arriveren die klaar waren voor een gevecht.

"Je hoort ze wel aankomen, maak je maar geen zorgen," Ik streek over zijn haar voor ik naar buiten stapte. 

De anderen waren ten strengste verboden buiten als de wolven er zouden zijn, en de vampiers al helemaal. Ik liep een stuk weg van het huis en ging staan op de afgesproken plek, ver van de scherpe geur verwijderd zodat ze niet Cole, shadow en James zouden aanvallen.

In de verte klonk na een half uur gehuil van een wolf een het geroffel van poten die snel dichterbij kwamen. Ik kon het niet laten en zette mijn handen aan mijn mond om rowen terug te laten huilen.

Een pikzwarte wolf was de eerste die ik zag. Hij rende recht op mij af en op het laatste moment sprong hij op tegen mijn shouders om mijn gezicht te likken.

"Broertje!" Ik lachte en veegde het speeksel uit mijn gezicht voor ik mijn handen door zijn vacht liet gaan achter zijn oren. 

Ook andere wolven begroetten me. De meesten kende ik als vrienden van mijn broer, maar sommigen ook niet. Ze streken met hun warme lichamen langs de mijne of staken hun neus in mijn haar. 

Maar drie mannen gingen met me mee naar binnen, waaronder mijn broer. Ze waren de enigen in een groep van rond de 70 weerwolven die wel een beetje normaal konden doen in de buurt van vampieren. Godzijdank had Max, 1 van de andere drie, de reis doorgebracht op de rug van een vriend en had kleding bij zich. Het maakte hen niet uit om naakt rond te lopen, maar aangezien het nogal onbeleefd was had ik mijn broer gesmeekt ten minste een broek voor ieder van hen mee te nemen. 

Mijn broer hees zich mopperend in een korte broek zodra hij van vorm was veranderd, en sloeg een arm om me heen. "Max ken je wel, hij is met ons meegereisd een tijdje toen je... 9 was ofzo...?"

Ik glimlachte naar de enorme man die ik, als ik het me goed herriner, vroeger altijd viking noemde. Dat had een reden. Max had vlammend rood haar en baard die woest en ongekamd waren. IJsblauwe ogen keken twinkelend naar me terug en hij streek door zijn baard alsof hij wou checken of ik er geen vlechtjes in had gemaakt zoals ik dat toen altijd deed.

"en deze knappe man..." begon een man met kort zwart haar, wat opgeschroren haar vlak bij mijn oor. Zijn adem gleed langs mijn nek, maar ik verroerde geen vin, wetend dat dit hoogstwaarschijlijk zijn manier was om te testen of ik 'het waard was om beschermd te worden.' "... is Dave." Zijn ogen waren pikzwart maar straalden geen boosheid uit. Hij liet zijn olijfkleurige vinger over mijn kaak glijden, "I like her..."

"Ik moet je helaas teleurstellen, maar 1. mijn broer heet geen Dave maar Jacob... en 2. Ik val niet op jongens..." Ik stak mijn tong naar hem uit en trok ze met me mee naar het huis.

Aura opende de deur met een grote glimlach. "Heyy!" Ze leek totaal niet geïntimideerd door de 3 enorme mannen die achter me stonden.

"Hey jongedame," begon Dave, maar ik gaf hem een por in zijn zij.

De elf glimlachte dankbaar naar me, voor ze haar rug rechte, "Aura is de naam. De jongens zijn in de eetkamer." Ze duwde de deur open zodat de mannen erlangs konden. "zijn ze allemaal zo groot?" fluisterde ze in mijn oor, ze was ruim twee koppen kleiner dan mijn broer, die de kleinste van de drie was. 

Ik knikte met een kleine grinnik, "sommigen zelfs nog groter."

Haar ogen werden groot, "nog groter?"

"Jup!" Ik rende lachend naar de drie mannen, die een beetje om zich heen keken.