to the moon and back :)

XIV.

Cole vond het nodig me er een halve dag te laten zitten. De stilte was opzich wel fijn, maar nu ik was gekalmeerd rook ik de geur van een minotaurus die hier eerder was geweest. Het stonk enorm naar stier, dus zat ik grotendeels van de tijd met mijn adem ingehouden, alleen af en toe door mijn mond ademend.

Uit verveling begon ik de aan stukken gescheurde kleren (jup, ik was weer naakt) in een bal te maken en gooide de prop omhoog.

Het begon al na een kwartier te vervelen en dus zakte ik weer neer op de grond.

Slapen was hetgeen wat ik de rest van de tijd deed.

"Moonnn!!!"

Rain was degene die me wekte en ze stormde binnen, ze had kleren voor me mee.

Ik gromde en duwde mezelf overeind.

Ze lachte schaterend toen ze mijn gezicht zag, en waarschijnlijk ook mijn haar. Ik glimlachte.

"Hey Rain," ik wreef in mijn ogen en kwam overeind.

Een beetje verbaasd keek ze naar me.

"Wat?"

"Sliep je op de grónd?!" Ze legde de nadruk op het laatste woord, met een blik naar de vloer.

"Ja...?" Ik grinnikte, "is dat zo raar dan?" Ik stond op, en pakte de kleren van haar aan, waarna ik me omkleedde.

Rain knikte hevig, en zag toen pas mijn bovenlichaam. Of eigenlijk, het viel haar eindelijk op dat ik daar littekens had. "Hoezo heb je die?"

Voorzichtig ging ze met haar hand over mijn borst en (gespierde hehe) buik, terwijl ze nieuwschierig ernaar keek. Ik kreeg kippenvel van haar koude vrij ruwe hand.

"Ik ben vorig jaar aangevallen door een paar vampieren."

Haar mond viel open, "deed dat pijn?"

Twaalfjarige die doet als een kind van zeven, yay.

"Viel wel mee," ik glimlachte bij dit leugen.

"Genezen ze wel?"

"Alleen de dader kan dat doen..."

"en als ie dood is?"

"zijn nakomelingen, maar ik weet niet of hij die had."

Ik liep achter Rain aan, na mijn shirt te hebben aangetrokken, naar de keuken. Ze vertrok bijna gelijk naar de trainingszalen, waar River op haar stond te wachten 

Ik ging zitten aan tafel na een glas water te hebben gepakt. Er lag een blocknote vol tekst voor me en toen ik mijn ogen over het blad liet gaan zag ik ergens mijn naam staan, dus betekende dat dat ik het mocht lezen, toch...?

Dag vader,

Het word moeilijker dan gedacht... Er is blijkbaar een nieuw meisje bij. Moon is een weerwolf type αλφα en haar magie is enorm kracht-

Iemand schoof de blocknote weg.

"Onbeleefd hoor... Brieven van iemand anders lezen," Shadow pakte het op en ik zag een nieuwe uitdrukking op zijn gezicht. Angst.

Het kon niet anders of hij was bang dat ik hem opnieuw ergens tegenaan zou gooien.

"Wat word moeilijker?"

"Niks wat jij hoeft te weten," snauwde Shadow.

Ha, hij was van hem.

"Het gaat over mij! Dus wel!" Siste ik terug.

"Privacy!"

"Nou, ik heb die ook en je schrijft over mij aan je vader!"

"Dus...? Je krijgt hem niet, punt uit."

Ik haalde een paar keer diep adem. "Shadow, laat me dat ding lezen."

"nee."

"Ik hoef je alleen maar aan te raken en ik heb je magie ook. Dan kan ik makkelijk zien wat er is, dus zeg op."

"Je hebt hem niet gebruikt sinds de dood van je ouders, dus drijgen werkt niet echt."

Ik kwam met mijn hand gevaarlijk dicht bij zijn hart. "Hmm... Die van jou klonk wel interessant..."

"Jongens!" Cole kwam binnen, een beetje geërgerd. "Stop met ruziën en Moon, meekomen."

"Ma-" begon ik.

"Meekomen, je moet met Thunder en mij gaan trainen."

"Geef me 10 mi-"

"Nu."

Ik zuchtte en liep met hem mee na een woedende blik te hebben geworpen naar Shadow.

Tijdens het trainen merkte ik dat Thunder er niet helemaal bij was. Toen Cole wegliep keek hij zelfs weg van mij, wat mij de gelegenheid gaf om hem een trap te geven, of eigenlijk bijna, en stopte op 1 centimeter voor zijn gezicht.

"Wat is er, thunder?"

Hij keek geschrokken terug naar mij en deinste achteruit.

Ik grinnikte zachtjes en ging weer gewoon staan. "Spill the tea..."

"Er is niks."

Ik had eerlijk gezegd gedacht dat hij een flauwe opmerking zou maken, wat hij wel vaker had gedaan deze dagen.

"Weet je het zeker?"

"Nee, zijn we klaar?" Hij liep naar de muur om zijn water te pakken.

"Als jij het echt wil stoppen we."

"Dankje," bijna gelijk wou hij de ruimte uitlopen. Dat deed hij nooit, hij hield ervan om te sparren en volgens Cole smeekte hij altijd om nog een ronde te doen.

"Wil je erover praten?"

Hij draaide zich om, diep fronsend. "Het boeit jou toch niks."

Auch... "Hoezo zou ik er niet om geven?"

"Je kent me toch niet."

Okay, dat is wel waar. Ik duwde mijn handen in mijn zakken. "Op deze manier ga ik je toch niet leren kennen, thunder."

Hij staarde me een tijdje aan met zijn amberkleurige ogen voor hij zich omdraaide. "Kom maar mee naar mijn kamer dan."

Hij sliep in zijn eentje, maar toch had hij een reusachtige kamer. Ik was stiekem een beetje jaloers op zijn uitzicht op de enorme wilg.

Thunder viel neer op zijn bed en staarde een tijdje naar het plafond.

"Mijn moeder is precies twee jaar geleden overleden..." Begin hij na een paar minuten stilte. "Mn vader was... Vrij aggressief en sloeg haar als hij boos was, en dat was steeds vaker."

Ik ging zitten op de grond.

"Ik durfde hem nooit tegen te houden, en keek altijd toe vanaf de trap." Zijn gezicht vertrok, alsof hij het weer voor zich zag. "Ik heb haar zien sterven... En de dood van een draak is vrij heftig altijd. Haar gil-" hij draaide zich weg, zodat ik de tranen niet zag. "Toen ik hier kwam hielp Eliza me er mee, maar nu is ze weg op het moment dat ik-"

Zachtjes stond ik op en liep naar het bed toe om naast hem te gaan zitten. Voorzichtig legde ik een hand op zijn schouder.

"Ik heb mijn ouders ook zien sterven, ik weet hoe je je voelt," ik slikte, hopend dat ik het niet erger zou maken, "door vampieren nog wel."

Ik zag een kleine glimlach op zijn gezicht verschijnen, "vandaar dat je altijd zo schreeuwt tegen ze."

"Misschien... Maar het komt ook gewoon omdat zij irritant doen tegen mij."

Thunder grinnikte zachtjes, "heb je jezelf wel eens gezien, meid?"

Ik rolde met m'n ogen, "ze vragen erom."

a/n ik houd van thunder... heehee, maar even... Ik ga op vakantie, dus komende weken geen hoofdstukken :'( maar niet getreurd want ik publiceer er nu gewoon een paar. Ik ga nu een beetje in op alle karakters en geef ze een beetje een gezicht in het verhaal. dit keer dus Thunder