to the moon and back :)

XXIII.

Ik staarde naar Dream die met een lichte glimlach terug keek.

"H-hey..." zijn ogen flitsten terug naar de twee vampieren die op de grond lagen met een vrij verbrijzelde nek.

Het maakte mij niet echt uit. Ik keek onrustig om me heen nu aangezien de vrouw van eerder was verdwenen. "Wil je al naar buiten of bij mij blijven?" Terwijl ik het vroeg ging ik in het midden van de kamer staan zodat ik alles in de gaten kon houden.

"H-heb je nou n-net die vampieren-" begon Dream, in plaats van antwoord te geven.

Ik gromde geëergerd, wat die gelijk naar achter deed springen van angst.

"N-naar buiten," mompelde de shapeshifter.

"Okey, dan breng ik je naar buiten en breng dan de an-"

Dream staarde naar iets achter me, en pas nu rook ik de vrouwelijke vampier weer. Dammit, ik was afgelijd geraakt.

"Koekoek hondje..." haar stinkende adem gleed langs mijn nek.

Niet verroeren, niet verroeren...

Rowan gromde van binnen, naar buiten willend opnieuw.

"Ik luister niet naar bevelen... ik kan zelf wel bepalen wat ik doe, bloedzuigende stinkmug."

"Dat is niet aardig, hmm? Moet ik je dwingen? Dat kleine wolfje is veel mooier dan jij..." haar nagel gleed over mijn rug en duwde tegen de bijtwonden, die enorm staken bij de aanraking.

Niet reageren, niet duidelijk maken dat het pijn doet...

Ik klemde mijn tanden op elkaar en bleef naar Dream kijken. er was een blik in zijn ogen te zien die me vertelde dat de vrouw niet veel vriendelijks met me van plan was. Niet dat ik dat wel had gedacht maar ik wist het nu zeker. Ik wachtte op een goed moment om haar aan te vallen maar plots kreeg ik een ander idee, iets wat ik had uitgesteld. 

Ik stelde mijn daadwerkelijke magie in werking, wat makkelijk was aangezien ze me nog steeds aanraakte. Alhoewel ik mijn mentale schild nu niet meer kon gebruiken kon ik nu teleporteren. Door mijn hoofd schoten beelden over hoe ik het moest gebruiken terwijl de vrouw wonden begon te maken in mijn rug met haar nagels. 

Zodra ik wist hoe haar magie werkte zond ik naar Dream mijn plan in gedachten en gaf Rowan de controle weer in mijn sprong naar net naast de shapeshifter, die snel op de rug van de wolf sprong. De nieuwe magie kwam in werking en we verdwenen met dream op Rowans rug om weer te verschijnen in het bos.

Die gleed van Rowan af en aaide haar over haar kop onzeker, maar sprong achteruit toen de wolf diens gezicht likte. Dream veegde het speeksel zo snel mogelijk weg, maar dat maakte Rowan niet zoveel uit.

Na de laatste paar instructies te hebben gegeven aan Dream over wat hij nu moest doen, in gedachten natuurlijk, teleporteerden Rowan en ik terug naar het huis, in de kelder om ineengedoken in schaduwen rond te snuffelen opzoek naar een geur die bekend was. Het verstoppen had niet echt nut, aangezien vampieren de geur van weerwolf makkelijk konden onderscheiden van anderen, maar toch deed Rowan het.

Het was weer doodstil, afgezien van het geluid van buiten. Iemand buiten schreeuwde iets, ik kon het net niet verstaan jammer genoeg, maar wat ik wel hoorde was een stuk of vijf vampieren die terug het huis in stormden.

Rowan spande haar spieren, net als ik heel goed wetend voor wie ze kwamen.

Een luik ging open, nog steeds ver genoeg weg en klapte dicht na 10 seconden.

Rowan bedon de teleporteer magie nog wat meer te gebruiken, van gang naar gang flitsend om snel even te checken of er iets te vinden was.

"Hey wolfjeee," klonk een treiterende mannenstem van een gang vlakbij, gevolgd door gelach van een vrouw. "Kom eens hier voor je baas."

Rowan gromde laag en diep. In een duikend, klaar om aan te vallen zodra het nodig was.

"Ik weet wel dat je er bent!" Ging de man verder, en kwam om de hoek lopen.

Heel verrast was hij nou ook weer niet toen ze op m af sprong naar zijn nek. Hij tilde zijn handen op net tussen hem en de wolf en creëerde een straal lucht naar haar zodat ze tegen de muur werd gesmeten.

Gelukkig hebben weerwolven sterkere botten en brak er niks.

De man liep op zijn gemak naar haar toe, ookal kwam ze grommend overeind met aangespannen spieren.

'Gebruik die teleportatie magie...' Begon ik in haar hoofd. 'zodra hij-'

Jaja, nu klep dicht

Ik zuchtte en liet haar. Rowen liep op de naderende man af. Aan het einde van de gang verscheen de vrouw die ik eerder had horen lachen.

"Dag hondje..." ze glimlachte onschuldig naar de zwarte wolf, die niet eens een enkele blik naar haar wierp.

"Ze is slimmer dan die broer van haar..." grinnikte de man. "Maar niet veel sterker." Hij hief zijn handen opnieuw op en Rowan vloog weer achteruit. Net voordat ze de muur raakte teleporteerde ze naar achter de vrouw en beet in haar nek voor ze kon omdraaien.

Ze krijste van de pijn en probeerde de wolf van haar rug af te krijgen maar ze klemde zich alleen maar beter vast met haar nagels. Die diep in het vlees boorden.

"Koekoek, heb je me gemist?" De teleporteer vrouw van eerder greep Rowan in een headlock en trok haar van de nu levenloze vampier af die met een bonk op de vloer viel. Ze begon luchtwegen af te sluiten met haar arm.

"Verander dan... dan laat ik je gaan," siste ze in mijn oor.

De man liep neuriënd naar de twee toe.

Rowan bleef tegenstribbelen tot ze geen lucht meer had.

Godverdomme... gromde ze woedend

Verander maar, ik regel dit.

Ze luisterde en gaf mij de controle weer.

"Dag naakt meisje, wat heb je voor interessants op je lichaam?" Grinnikte de man en duwde op de wonden.

Ik gromde woedend, de pijn verbergend.

De vrouw boorde haar tanden in mijn schouder en begon bloed te zuigen terwijl er gif voor in de plaats.

"Als je me dood wilt hebben moet je zo doorgaan," mompelde ik.

"Ahww... is de kleine meid bang? Misschien als je het heel lief vraagt wilt Victoria stoppen." De man grijnsde.

"Oh, nu opeens grote praatjes?" Ik bleef woedend naar hem kijken. De pijn sprijdde uit naar mijn hele lachaam, wat overging naar het gevoel dat het in brand stond.

Woest trapte ik naar achteren.

"Na-ah wolfie, das niet zo aardig!"

"Ach flikker toch op en laat me gaan."

"Je bent het zusje van Jacob, die alpha is van één van onze grootste vijanden... en twee vrienden van Ben vermoord, hmm? Waarom zouden we?"

Tactiek, tactiek, taktiek... waar is er een kut idee waar ik mee kan weg sneeken?

Plan? Begon Rowan, ben je serieus?

Vechten telt ook meid...

Hmm... Klinkt al weer beter...

Ik trapte opnieuw tegen 1 van de knieschijven van de vrouw en tot mijn blijdschap klonk er een krak van brekend bot. Mijn nagels boorden diep in het vlees van haar arm, nog steeds vastberaden om niet te schreeuwen. Diep ademhalend door mijn neus bleef ik mijn nagels in haar huis drukken, ookal zou dat niet werken. Alleen een beet in haar nek zou haar doden.

Langzaam begon ik moe te worden door het gif. Wakker blijven, bleef ik mezelf voorhouden en ook Rowan schreeuwde het in mijn oor.

Eindelijk verlieten haar hoektanden mijn nek. "Genoeg toch?"

De man knikte.

Alles draaide en toen ze me losliet, lachend, wankelde ik en wist mezelf maar net overeind te houden aan de muur. Energie om te teleporteren had ik niet dus bleef ik daar staan, ogen dichtgeknepen tot 1 van de twee me meetrok verder het gangenstelsel door.