d!e for you' jakehoon [on hold]

episode 14 ;

uzun zaman önce, bir yerlerde

"Ve şöyle dedi ; Ben büyüyüp yetişkin olmak istemiyorum.." Küçük oğlan, kendisine hediye edilen kitabın cümlelerini okumaya çalıştı. Yaşıtlarına kıyasla öğrenmeye daha meyilliydi. Okumayı yeni öğrenmişti ve bu kitap bu yüzden hediye edilmişti ona. Hem de çok özel biri tarafından. Küçük, tombul parmaklarını diğer cümlelerin üzerinde gezdirdi. "Asla büyümek istemiyorum. Hep çocuk kalmak ve eğlenmek istiyorum."

"Bu saatte odanın ışıkları neden açık seni yaramaz?" Kendisinden büyük olan genç odaya girdiğinde küçük olan gülümsedi. Kitabını kapatıp göğüsene bastırdı. "Kitap mı okuyorsun?"

Hevesle kafasını salladı ve gülümsedi. "Bu kitabı okumak eğlenceli."

Büyük olan yatağa, küçüğünün yanına oturdu. "Peter Pan küçükken babamın bana okumayı en sevdiği kitaplardan biriydi," dedi. "Çocukluğumun her anında bu kitabı dinledim sayılır."

"Vay canına! Bu harika," diye yanıtladı küçük. "Benim babam bana hiç kitap okumuyor. Hep çok meşgul." Dudaklarını üzgün bir şekilde büktü. "Annem de hep bana karşı çok kaba. Sanırım beni sevmiyorlar."

"Seni sevmemek mümkünsüz, küçük mucizem." Büyük olan kollarını ona sardı ve küçüğü kucağına çekti. "Biliyorsun, annen ve babanın yapacak bir sürü işi var. Ben bunun için varım zaten. Sana istediğin kitapları okuyabilirim."

"Ama gideceksin," dedi küçük mucizesi. "Buraya kısa bir süreliğine geldin. Yakında geri döneceksin ve ben yine bu koca evde yalnız kalacağım. Benimle oynayacak, benimle eğlenecek hatta benimle konuşacak hiç kimse kalmayacak geriye."

"Tatillerde seni görmeye geleceğim," diye söz verdi büyüğü.

Küçük olan bununla yetinmek istemiyordu. Kafasını olumsuz anlamda salladı ve büyüğün kollarının arasından çıkarak kollarını göğüsünde kavuşturdu."Sunghoon da böyle demişti ama bir daha hiç gelmedi beni görmeye."

Büyük olan küçüğün sesindeki üzgün tınıyı duyunca güldü. Sunghoon ve Jake, geçen sene bir kış tatilinde tanışmışlardı. Tatil Sunghoon'un ortaya çıkan çikolata alerjisi yüzünden üç günden fazla sürmemiş olsa da küçük olanın büyülenmiş bir şekilde Sunghoon'un peşinde dolanması kimsenin gözünden kaçmamıştı elbette. Ayrıca küçüğün Koreden gelen herlese Sunghoon'u sorduğu da bilinen bir gerçekti.

"Sunghoon öyle bir şey demedi," dedi. "Sunghoon'u bir kez gördün ve o gün de ona zorla çikolata yedirdiğin için alerji oldu. Yani tatil boyu hastanede olduğundan konuşacak pek fırsatı yoktu." Neredeyse gülüyordu.

"Hayır vardı işte! Hastanede onu ziyaret ettiğimde bana mavi arabasını verdi ve sevimli olduğumu, bana kızmadığını söyledi!"

"Öyle miymiş?" Büyük olay alaylı bir şekilde güldü. Sunghoon'u tanıyordu ve biliyordu ki, Sunghoon muhtemelen çocuğu başından etmek için o arabayı vermişti. "Sunghoon'un haklı olduğu konu şu, küçük mucizem, sen gerçekten sevimlisin."

Parmaklarını küçük muzicesinin karnında gezdirip onu gıdıklamaya başladığında çocuk, neşeyle kahkaha atmaya başladı ve büyüğün elini itmeye çalıştı. Büyük olan küçüğün kahkahalarıyla keyiflendi. En sonunda onu rahat bırakıp saçlarına bir öpücük kondurdu.