GÜNAHSIZ AŞKIN KURBANLARI

18. BÖLÜM

'Yazarın bakış açısından'

   
'Abi! Yardım et abi ölmek istemiyorum. '
'Abi kurtar beni!'

Barış kardeşinin bağrışlarını duyunca hemen yataktan fırladı ve koltukta iki büklüm yatan kardeşinin önüne gidip dizlerinin üstüne çöktü.
"Ece! Ece uyan güzelim kabus görüyorsun, tamam ben yanındayım geçti. "
Abisinin elleri kardeşinin ellerini buldu.
Kardeşi sanki yardım dilenir gibi abisinin elini sıktı.
"Yardım et abi! Ölmek istemiyorum lütfen. "
"Burdayım güzelim sakin ol. "
Kardeşi terler içinde sıçrayarak uyanınca abisinin dudaklarından bir 'oh' nidası döküldü.
 
"Abi! "
Kardeşi hemen abisinin boynuna sıkıca sarıldı.
"çok korktum abi, ya tekrar aynı şeyler olursa diye çok korktum. "
"Geçti güzelim geçti. Bak ben yanındayım. "

ECE ERDİNÇ AĞZINDAN:

Sabah büyük bir korkuyla uyandım.
Sürekli olmasada aynı kabus beni çok kez uykumdan uyandırmıştır.

Abimin daha genç zamanlarıydı.
Ben arabanın yolcu koltuğunda abimde sürücü koltuğundaydı.
Arkadada minik Ahu ve ikizi Banu vardı.
 
Ailecek yaylada ki evimize gitmek için yola çıkmıştık.
Ama kim bilebilirdi ki o yolun aramızdan minik bir can alabileceğini.

Arkamızdaki arabada annem babam ve arkadaşları vardı. Onların arabaları bozulunca bize devam etmemizi söylediler.

Yollar çok virajlı ve uçurum kenarında olduğu için olabildiğince temkinli ve yavaş gidiyorduk ama sonra bir şey oldu.
Yukardan bir kayanın düşmesiyle abim sola kırdı arabanın ön tekerleri uçurum tarafına çıktı.
 

3 yıl önce 22 Haziran:

Abim kafası direksiyonda kanlar içinde hareketsiz duruyordu.
Arkadaki ikizlerden ağlama sesi gelmedikçe dahada stres oluyordum.
Arabanın önü uçurumdan düşmek üzereydi.
"Abi uyan lütfen kurtar bizi ölmek istemiyorum. Abi! "
Abim hareket etmedi.
Korkudan bütün vücudum titretiyordu.
İkizlere bakmak için kafamı çevirdiğim sırada araba sallandı ve düşecek gibi oldu.
  "Abi! Çok korkuyorum abi bizi burda bırakma, lütfen iyi ol. Abi! "

Ahu ağlamaya başlayınca yavaşça arkama döndüm.
Banu tam benim koltuğunun arkasındaydı onu tam göremiyorurdum ama Ahu iyidi. Bir yerinde yara bere gözükmüyordu.
"Ağlama ablacım, ağlama çıkıcaz burdan ağlama."
"Banu, ablacım ses ver lütfen. Ablacım iyi misin lütfen bi şey söyle? Banu! "
"Allah'ım lütfen yardım et lütfen. "
Telefonum çekiyordur diye bir umut elime aldım ama malesef telefon çekmiyordu.

Bir an önce Banu'ya bakmam gerekiyordu.
Yavaş hareket ederek elimi abimin bileğine götürdüm ve nabzı atıyormu diye kontrol etmeye çalıştım.
Şükürler olsunki nabzı atıyordu.

"Ahu Ablacım iyi misin? "
"Ahu ağlamayı bırakmış korkmuş gözlerle bana bakıyordu. "
"Hıhı."
"Banu ablacım sen iyi misin? "
Yine ses yok.
  
"Sakin ol Ece  sakin ol düşün. Düşün. "

Tekrar telefonu elime aldım belki çekiyordur diye ama nafile.
  "Ne yapıcam Allah'ım lütfen bi yol göster ölmek istemiyorum. "
Var olan tüm gücümle belki biri duyar diye bağırmaya başladım.
"Yardım edin! Lütfen yardım edin ölmek istemiyorum. Lütfen. "
  Başımım kanadığını daha yeni fark ediyordum.
Gözlerim kararmaya başlayınca kendime gelmek için,
"Hayır hayır olmaz. Onları böyle yanlız bırakamam. Hayır kendine gel Ece! "

  Siren seslerini duyunca ağlamaya başladım.
"Abi bizi kurtarmaya geliyorlar duyuyor musun?
Ahu bak ablacım geldiler,
Banu dayan ablacım dayan az kaldı bırakma kendini lütfen. "
Bir şekilde bizi uçurum kenarından yola çıkardıklarında hemen kapımı açtım ve Banu'nun kapısına yönelip açtım.
Banu'nun her yerinde kanlar vardı.
Yüzünü ellerimin arasına aldım.
"Ablacım, ablacım uyan hadi daha seninle birlikte barbie evinde oyun oyniycaz hadi. "
"Hanfendi lütfen bırakın  kardeşinizle biz ilgilenicez."