Toen Noralynn haar ogen opende zag ze dat ze in een soort buis lag. " Eventjes stil blijven liggen Noralynn, je mag je niet bewegen voor dit onderzoek." Noralynn draaide haar ogen eventjes in het rond. ''Waar kwam die stem plotseling vandaan?'' dacht ze. Maar ze bleef rustig liggen en wachtte tot ze eruit werd gehaald. Uiteindelijk voelde ze beweging, en zag ze dat ze eruit geschoven werd. Voordat ze iets kon zeggen legde Dr.Cassing een vinger op haar lippen. '' Je mag de komende paar uur niks zeggen, je hebt een toeval gehad 2 dagen geleden en we hebben net een scan van je hoofd gemaakt om te kijken of je daar geen bloeding door had opgelopen.'' Toen maakte ze een beweging van schrijven. '' Wij halen zo pen en papier voor je als je weer op je kamer ligt.'' Toen Noralynn weer op haar kamer lag, kreeg ze een blocnote en een pen. Ze schreef daarop'' Wat is er gebeurd na de operatie, dat ik een toeval heb gekregen? Wat is er zo ie zo tijdens de operatie gebeurd allemaal?'' Dr. Cassing zag haar gezicht vertrekken van de pijn. '' Ik ga eerst je morfine wat hoger zetten." Terwijl die daarmee bezig was, kwam Dr. Van der Sloot binnen. Hij zag het blocnootje en de pen en hij zei'' Je mag nu wel praten hoor, je slang is er een dag uit.'' Ze keek veel vrolijker in 1 keer '' Mag ik wat water? Ik heb een hartstikke droge mond.'' Dr. Van der Sloot ging gelijk een glas water pakken voor der. Ze nam het dankbaar aan en dronk het in 1 teug leeg. '' Wat is er gebeurd, waarom heb ik 2 dagen geslapen?'' Dr.Cassing keek haar aan en zei'' Je kreeg gelijk na de operatie toen je weer wakker werd, een toeval omdat we de zuurstof eruit haalde. We vinden het nu nog een godswonder dat je wakker bent geworden.'' Opeens kreeg Noralynn de drang om te lopen. Ze zette haar beide benen met moeite over de rand. Dr. Van der Sloot hield haar tegen en keek haar waarschuwend aan. ''Als je nu valt heb je kans dat we je weer moeten opereren. Je mag over een week van de I.C. af, dan is de kans op een bacteriële besmetting niet meer gevaarlijk. Maar als je die nu oploopt kan het je dood betekenen.'' Ze ging weer langzaam liggen, Dr. Van der Sloot hielp haar benen weer op het bed.'' We kunnen 1 ding doen, dat is je een week in kunstmatige slaap brengen, zodat de wond sneller geneest en je geen pijn hebt. Zullen wij dat doen?'' Dr. Cassing keek Noralynn doordringend aan. Noralynn dacht eventjes diep na.'' Merk ik er echt niks van?'' Dr. Van der Sloot zag dat ze erg bang was. Hij zag opeens dat ze hee erg zweette. Hij temperatuurde haar, en zag dat ze koorts had. '' Wij brengen je in kunstmatige coma, ik denk voor 2 weken. Je hebt al een infectie opgelopen en wij geven je in die week een antibiotica kuur, hiervan zal je niks merken.'' Dr. Van der Sloot keek Dr. Cassing aan. ''Maak de apparatuur maar gereed, over een uur brengen we haar in een kunstmatige coma.'' Toen Dr. Cassing wegliep om alles gereed te maken, ging Dr. Van der Sloot op het voeteneind zitten. '' Dit kan nu allemaal even snel gaan, maar wij gaan zorgen dat je er zo goed mogelijk uit komt. Je zal nog een moeilijke periode krijgen, maar daar helpen wij je doorheen.'' Hij tikte een keer op haar benen zachtjes, en ze keek hem verbaast aan.'' Ik voelde dat!'' zei ze zachtjes. Dr. Van der Sloot gaf haar een goedkeurend knikje en liep weg.
