Dr. Van der Sloot kwam binnengelopen, en keek naar haar bloeddruk en hartslag. Toen begon er iets te piepen, en hij zag dat het haar infuus was. Eenmaal toen hij alles aan het vervangen was, merkte hij dat ze erg bleek en mager was. Daarom ging die de wond maar nog een keer extra controleren. Toen die dat deed, zag die dat ze heel erg mager was geworden. Zo mager was ze nog niet voor de operatie, dus hij controleerde haar tempratuur. Die was behoorlijk aan de hoge kant. Dr. Cassing kwam op dat moment binnengelopen. ''Ik heb net gezien hoe ze eruit ziet, een operatie is te riskant. Voor die ontsteking kunnen we beter nog een antibiotica kuur geven, maar dan een sterkere.'' Zei Dr. Cassing. Dr. Van der Sloot schudde haar hoofd. '' Op dit moment is ze aan de zwakke kant, ze kan nu geen zwaardere medicatie aan dan dat ze al heeft.'' ''Maar we moeten toch iets doen? Op deze manier zal ze alsnog sterven.'' Zei Dr. Cassing zachtjes. Dr. Van der Sloot keek hem aan. '' Ga kijken of er een MRI scan vrij is, dat is enigste wat we kunnen doen nu. Haar lichaam zal dan nog iets zwakker worden, maar de ontsteking zal door de straling kunnen verminderen.'' Dr. Cassing liep weg om het te controleren. Dr. Van der Sloot bekeek haar nog iets beter en opende haar ogen eventjes. Hij scheen er kort met een lichtje in, en zag dat de pupillen een verminderde werking hadden. Hij zuchtte zacht en hij liep ook even weg te kijken of ze ook een hersenscan konden maken. Dr. Cassing kwam net aangelopen ''Om 15:00 kunnen we een MRI maken, die patiënt heeft net afgebeld.'' Dr. Van der Sloot knikte goedkeurend en zei'' Wil je ook even kijken of er dadelijk een CAT-scan gemaakt kan worden, haar hersenactiviteiten lijken verminderd.'' Dr. Cassing gaf een knikje en liep weer weg. Dr. Van der Sloot liep terug naar de kamer waar Noralynn lag. Hij ging haar alvast een beetje bijbrengen. Hij haalde voorzichtig de slang uit haar keel. Ze keek hem heel wazig aan. '' Is de week al voorbij?'' vroeg ze met een klein lachje. Dr. Van der Sloot begon te glimlachen. '' Nee je ligt bent pas 4 dagen onder zijl geweest.'' ''Waarom ben ik dan nu al uit de kunstmatige coma gehaald? Zijn er problemen?'' Vroeg ze voorzichtig. Ze probeerde overeind te zitten. Maar Dr. Van der Sloot duwde haar terug. '' Nee de plannen zijn verandert.'' Zei hij geruststellend. Noralynn keek hem verbaast aan.'' Ik zal je alles rustig uitleggen, maar ik ga je eerst aan de sonde leggen.'' Zei hij met een ernstige blik. '' Je bent erg vermagerd en hierdoor heb je al minder kans om te genezen.'' Ze keek hem aan en zei '' Waarom laat u me niet gewoon gaan?'' Dr. Van der Sloot zuchtte diep.'' Ik laat je niet gaan omdat je nog een heel leven voor je hebt, en omdat ik niet van falen hou. Ik ben zo terug, probeer alvast te ontspannen, oké?'' Noralynn gaf een klein knikje en Dr. Van der Sloot liep weg om sonde voeding te halen. Na nog geen 10 minuten was die terug. ''Probeer je maar te ontspannen en leun maar met je hoofd naar achter.'' Dat deed Noralynn. Ze voelde de slang langzaam haar neus in gaan en ze begon haar gezicht te vertrekken. Die slang in haar neus vond ze niet bepaald prettig. '' Oké en nu eventjes slikken, dan zit die erin.'' Zei Dr. Van der Sloot, dus Noralynn deed wat hij zei. Toen voelde ze dat de slang vastgeplakt werd aan haar wang. '' Je hebt je groot gehouden hoor meis, ik laat je nu nog eventjes slapen en dan kom ik je dadelijk ophalen voor die MRI scan en CAT-scan.'' Noralynn gaf een knikje. Toen spoot Dr. Van der Sloot weer een slaapmiddel in haar infuus. Noralynn voelde dat ze langzaam weg zakte in een diepe slaap.
