Onderweg naar buiten begonnen John en Noralynn te praten. ''Meis, je moet even meewerken. Zo gaat het niet goed, je bent te mager.'' Zei John. Noralynn knikte en zei:'' Ja John, dat weet ik. Maar dit moet ik zelf do...'' Opeens was Noralynn stil en keek ze erg wazig. Ze stond op en rende naar de operatie kamer. John rende haar achterna en greep haar beet. Op dat moment kwam Noralynn weer terug bij zinnen. Ze keek John verbaast aan en zei: '' Oké..., waarom heeft u me beet?'' John keek haar verbaast aan en vroeg: '' Kan je, je niet meer herringeren dat je naar de operatiekamers rende?'' '' Ik rende achter mezelf aan, ik was onderweg naar de operatiekamer.'' Zei Noralynn. John keek haar aan en zette haar terug in de rolstoel. ''Meis, je zat hier in de stoel. Je werd niet naar de operatiekamer gereden.'' Zei hij verbaast. Noralynn keek hem aan en zei:'' U snapt het niet, ik ben hierheen gereden voordat ik coma raakte.'' Op dat moment kwam Dr.Cassing boos aangelopen. ''Je zou in die rolstoel blijven zitten. En even later zie ik je toch RENNEN!'' zei die verontwaardigt. Noralynn keek hem aan en zei:'' Ik kan het uitleggen, John zei het zelf net ook dat ik aan het rennen was. Ik weet alleen dat ik naar de operatie kamer werd gereden!'' Dr. Cassing keek haar verbaasd aan, en toen naar John om te kijken of het wel waar was. John knikte ter bevestiging en toen liet Dr. Cassing het maar zoals het was. John reed Noralynn toen weer verder naar benede. Maar toen ze benede aankwamen en ze naar de deur reden, zag ze weer beelden terug. Ze zag dat ze snel naar de spoedeisende hulp werd gereden. Ze duwde zich uit de rolstoel en rende weer erachteraan. John rende ook erachter aan maar liet haar nu verder rennen. Toen ze bij een kamer van de spoedeisende hulp aankwam, zag ze dat ze het zelf was. Ze zag dat ze bewusteloos was, maar toch alles meemaakte. Ze zag dat ze aan de zuurstof werd gelegd en dat ze alles probeerde om de bloeding aan haar hoofd te stoppen. Toen gingen alle bellen rinkelen, en scheurde ze haar shirt kapot. Toen zagen ze dat ze een bloeding had en werd ze onmiddellijk naar de O.K. gebracht. Noralynn stond even verstijfd, en zakte daarna in een zwart gat. Alle inspanning hadden haar veel kracht gekost. John tilde haar op in de rolstoel en reed haar snel weer terug naar haar kamer. Daar legde hij haar op bed en dekte haar toe. Toen haalde hij gauw er Dr.Cassing erbij, en die controleerde haar bloeddruk en alles. Door alle inspanning was haar hartslag en bloeddruk zorgwekkend gedaalt. ''We kijken het uurtje aan, anders geven we haar zoutoplossing.'' Zei Dr.Cassing. John knikte en bleef aan haar bed zitten. Hij was heel erg geschrokken en bleef Noralynns hand beethouden. Na een halfuurtje kwam Dr. Van der Sloot ook even kijken. Hij bekeek de uitslagen van afgelopen half uur en van nu. Haar hartslag en bloeddruk waren nog verder gedaalt. Ze had nog maar een hartslag van 35 en een bloeddruk van 67/40. Hij ging zonder in overleg te gaan met Dr.Cassing haar aan een zoutoplossing leggen. Hij liep de kamer uit en binnen 10 minuten was hij terug met een zoutoplossing. Hij sloot het aan op haar verdere infuus, en zuchtte heel diep. Hij keek John aan en vroeg:'' Wat is er gebeurd?'' John keek hem aan en zei: '' Ze zag weer beelden terug, en daarna zakte ze in elkaar.'' Dr. Van der Sloot knikte en zei:'' Ik kom dadelijk eventjes terug om te kijken of de waardes al gestegen zijn.'' Nog voordat Dr. Van der Sloot de kamer wou verlaten kwam Dr. Cassing binnen met een zoutoplossing. '' Rustig maar Peter, dat heb ik al gedaan.'' Zei Dr. Van der Sloot tegen Dr. Cassing. De beide artsen liepen de kamer uit en Jeroen kwam binnen. Hij had Noralynn nog nooit zo zwak gezien. Heel haar huid was wit en ze was ontzettend mager. Hij schrok hier heel erg van, en ging aan de andere kant van het bed staan. ''Ze is flauwgevallen, alles word haar teveel.''zei John. Jeroen knikte alleen maar en liep naar de gang. Dr.Cassing greep hem bij zijn arm beet, en zag dat zijn gezicht verward en ongerust stond. Hij keek hem aan en zei:'' Alles komt goed met haar en u gaat zelf ook eventjes slapen. Komt u maar mee naar uw kamer.'' Jeroen werd opeens ook kwaad en pakt Dr.Cassing op en smeet hem op de vloer. Dr.Van der Sloot zag dit en kwam onmiddellijk aangerend. Hij trok Jeroen in 1 keer van Dr. Cassing af. Jeroen stormde op Dr. Van der Sloot af. Maar nog voordat die 1 ding kon doen, voelde hij een naald in zijn schouderblad. Nog voordat hij helemaal out was hoorde hij Dr.Cassing zeggen.'' Truste meneer Van der Korte.'' Hij werd op zijn eigen kamer gelegd en ze deden de deur op slot. Op dat moment opende Noralynn eventjes met moeite haar ogen. John zag het en zei:'' Hey Doornroosje, hoe gaat het?'' Noralynn liet een klein lachje zien en zei op een fluisterende toon:'' Ik heb dorst.'' John knikte en schonk een klein beetje water in. Hij tilde voorzichtig haar hoofd omhoog en hielp haar met drinken. Ze knikte met een klein glimlachje en viel weer in slaap. John aaide een keer zachtjes haar over haar wang en bleef bij haar zitten. Toen de artsen kwamen kijken zagen ze dat John in slaap was gevallen in de stoel. Ze legde een deken over hem heen en controleerde nog een keer Noralynns hartslag en bloeddruk. Daarna liepen ze de kamer uit en deden het licht uit. Daarna liepen ze naar de artsenkamer om een aantal dingen te bespreken.
