Toen Noralynn haar ogen weer opende merkte ze dat ze in een ziekenwagen lag. Ze probeerde haar armen en bene te bewegen, maar merkte dat die vast zaten. Ze voelde ook de riem om haar middel zitten. Toen keek ze naast zich en zag dat John er op de zelfde manier bij lag. Toen keek ze aan de andere kant. Daar zag ze Dr. Cassing zitten. '' Maak me LOS!'' zei Noralynn kwaad. Dr. Cassing keek haar aan en zei:'' Stil blijven liggen, dan plaats ik je sonde terug.'' Hij reageerde niet eens op haar reactie. Noralynn begon haar hoofd wild te bewegen. Dr. Cassing begon zijn geduld te verliezen. Hij pakte haar bij haar wangen beet en keek haar recht in de ogen. '' Hou je hoofd stil, anders vind je me dadelijk een stuk minder aardig.'' Noralynn spuugde in zijn gezicht en draaide haar hoofd weg. Hij duwde haar hoofd hard terug op het bed. Nog geen 5 minuten voordat ze in het ziekenhuis aan kwamen, werd John ook wakker. '' Waar ben ik?'' vroeg John. Toen hij zijn hoofd draaide zag die Noralynn liggen. '' Ze nemen ons mee naar het ziekenhuis John.'' Zei Noralynn met een lichte ondertoon. Voordat John nog iets kon zeggen, spoot Dr. Cassing nog een klein beetje slaapmiddel in. Allebei lagen ze weer in een diepe slaap. Toen Noralynn wakker werd zag ze dat ze in een onderzoekskamer lag. Ze begon te gillen, te schreeuwen en ze probeerde zichzelf los te krijgen. Op dat moment kwam Dr. Van der Sloot en Dr. Cassing binnen lopen. '' Zo te zien weet je al wat wij gaan doen.'' zei Dr. Van der Sloot met een zachte toon. '' Probeer je maar te ontspannen meis, dan is alles zo voorbij.'' zei Dr. Cassing. Ze sloten alle gordijnen en zette de lichten aan. Het fel was hartstikke scherp. Noralynn begon te huilen en schreeuwde:'' LAAT ME GAAN, NEE, NEEEEEE!'' Ze begonnen haar huid schoon te maken, en negeerde haar volkomen. Toen Noralynn opzij keek, zag ze een kar vol met grote naalden liggen. Dr. Van der Sloot pakte een naald en zei: '' Dit is echt nodig meis, dan kunnen wij je verder helpen. Maar we hebben wat beenmerg nodig en je krijgt nog een paar injecties. Noralynn trilde helemaal. Dit kan je even voelen. Dr. Van der Sloot stak de naald in 1 keer in haar been. Noralynn begon te gillen en haar armen wild te bewegen. Na de beenmerg punctie van een kwartier lag Noralynn te trillen van de pijn. Ze kon zich geen ergere pijn voorstellen. '' Wij komen ze terug en dan gaan we verder met het onderzoek.'' zei Dr. Cassing. Noralynn schudde alleen maar nee, ze had geen kracht meer om zich te verdedigen. Toen ze weg waren, haalde ze John op. '' Je mag even naar haar toe, maar er gaat iemand mee om je in de gaten te houden.'' zei Dr. Van der Sloot. Een agent pakte John onder zijn arm en leidde hem naar de kamer. Toen liep John heel zachtjes naar haar toe. Toen hij eenmaal bij het bed stond, keek die Noralynn verdrietig aan. '' Het spijt me zo meis, ik had je nog beter moeten beschermen.'' zei hij huilend. Noralynn keek hem aan en begon ook te huilen en zei fluisterend:'' U kon er ook niks aan doen, u heeft uw best gedaan.'' Hij wou haar knuffelen maar zag dat er overal een klein beetje bloed vandaan kwam. '' Wat hebben ze met je gedaan meissie?'' vroeg hij geschrokken. Maar nog voor hij antwoord kon geven, werd hij alweer weggetrokken. De dokters waren weer geariveerd en ze pakte de naalden weer. '' U mag erbij blijven, maar u moet wel stil blijven, afgesproken?'' vroeg Dr. Cassing op een strenge toon. John knikte, maar van binnen was hij nijdig. Dr. Van der Sloot keek haar aan en zei:'' Deze 5 injecties zijn als laatste. Ik maak je los, want 2 moeten er in je nek, 1tje in je onderrug en 1 in je arm en 1 in je been.'' Ze knikte maar ze kwam niet verder dan een klein stukje omhoog. Dr. Cassing pakte de eerste naald en zette hem voorzichtig in de nek. Toen hij de huid in ging, hield Dr. Van der Sloot haar vast. Ze wou zich helemaal gaan verzetten, maar Dr. Van der Sloot zei:'' Doe dat maar niet dat doet alleen maar meer pijn.'' Nadat ze 4 injecties had gehad moest ze alleen die in haar onder arm nog. Ze sloot haar ogen en haalde diep adem. Ze voelde de naald in haar arm gaan, het was geen dunnetje. Ze had geen tranen meer om te laten. Het onderzoek had haar gebroken, ze sloot zich voor alles af. Toen het onderzoek klaar was, reageerde ze op niks meer. Zelfs toen ze zeidden dat ze moest gaan liggen, deed ze niks. Ze was op dat moment zo in trance geraakt, dat haar niks meer boeide. Dr.Cassing en Dr. Van der Sloot legde haar voorzichtig neer op bed en legde een deken over haar heen. Noralynn zag dat ze de kamer uitliepen en dat John naast haar zat. Hij bleef haar hand zachtjes vasthouden en bleef maar praten. Ze had geen flauw idee waar hij het over had, het maakte haar ook niet zo heel veel uit. Na 5 minuten kwamen Dr. Cassing en Dr. Van der Sloot terug. '' Deze neussonde moet je inhouden, anders zijn wij dit keer genoodzaakt om een maagsonde te plaatsen.'' Dr. Cassing duwde haar hoofd zachtjes naar achteren, en Dr. Van der Sloot bracht de neussonde aan. '' Even slikken Noralynn, dan zit die.'' zei hij. Maar Noralynn reageerde nergens op. Hij pakte een naaldje en pakte haar vinger. Toen zette Dr. Van der Sloot de naald erin en drukte hem in de huid. De vinger bewoog niet en Noralynn bleek ook niks te merken. Ze staarde alleen naar het plafond en gaf geen enkel teken van bewust zijn. Ze knipperde wel en ademde, maar ze reageerde niet op wat ze zeiden. Dr. Van der Sloot pakte een lampje uit zijn borstzak en scheen ermee in Noralynns ogen. De pupillen reageerde wel op het licht, maar voor de rest reageerde ze niet. Toen spoten ze slaapmiddel in en viel Noralynn in slaap.
