Toen John zijn ogen opende zag hij dat het licht uitgezet was, en hij merkte dat die een deken om zich heen had. Hij deed het licht aan en keek naar buiten. Kort daarna hoorde hij een beetje gehijg achter zich en hij keek om. Noralynn zat recht overeind en ademde heel moeilijk.
Hij keek op haar monitoren en zag dat haar hartslag en bloeddruk behoorlijk hoog waren geworden.
Hij rende naar de gang en zag Dr.Cassing net een andere kamer uit komen. ''Dr.Cassing kunt u onmiddellijk komen, het gaat niet goed met Noralynn.''
Dr.Cassing kwam onmiddellijk aangelopen en rende de kamer in.
Hij pakte een papieren zak en zette die over Noralynns mond , om hyperfentilatie te voorkomen.
Toen keek die naar de monitoren en haalde haar onmiddellijk van de zoutoplossing. '' Je zult je dadelijk wat beter voelen meis.'' Zei Dr. Cassing.
Noralynn kon alleen maar een klein knikje geven en liet zich voorzichtig achterover vallen.
De artsen liepen weg en er liepen een paar tranen over Noralynns wangen.
John kwam naast haar zitten en zei:'' Alles komt goed meis, ik blijf bij je.''
John gaf haar voorzichtig een knuffel, en aaide haar over haar hoofd.
Na een halfuurtje viel Noralynn in slaap en John legde een natte doek op haar voorhoofd.
De benauwdheid had haar erg laten zweten.
Kort daarna kwamen de artsen weer binnenlopen.
Dr.Van der Sloot vroeg:'' Hoe gaat het nu met haar?'' John keek op en zei:'' Ze is net in slaap gevallen, ze was erg moe. Haar hartslag en bloeddruk zijn gelukkig wel weer iets gedaald.''
De artsen knikte goedkeurend en liepen de kamer uit.
John liep eventjes naar het raam om na te kunnen denken.
Kort daarna opende Noralynn haar ogen en zei:'' John, waar bent u?''
John keek om en zei:'' Ik ben hierzo meis, ik ben dichtbij je.''
Noralynn keek opzij en ging zitten. '' Ik moet naar de WC.'' Zei ze.
John wou haar uit bed helpen, maar ze weigerde zijn hulp.
John zette een paar passen achteruit, maar zorgde wel dat hij haar op kon vangen.
Dr. Van der Sloot zag dat Noralynn zelf liep, en liep onmiddellijk op haar af.'' Noralynn je mag nog helemaal niet zelf lopen.'' Zei hij met een strenge stem.
Noralynn keek hem kwaad aan en zei: '' Ik bepaal zelf wel wat ik doe.''
Daarna liep ze stug door naar de wc.
Dr. Van der Sloot pakte haar bij haar schouders beet en wou haar terug duwen naar haar kamer.
Op dat moment sloeg Noralynn beide handen van haar af en gaf ze hem een trap in zijn maag.
'' Waar heb jij zo goed leren trappen?'' vroeg Dr.Van der Sloot terwijl hij naar lucht hapte.
Noralynn hield haar schouders op en ging de wc binnen.
Ze pakte de schaar uit haar jasje, die ze had weten te pakken zonder dat iemand het zag.
Ze zette de sonde uit en knipte de kabel door.
Toen pakte ze de tape en plakte eerst het eerste stukje af en maakte een sneetje in de zelfde kabel en deed daar de uiteinde in.
Dat plakte ze allemaal aan elkaar zodat het gewoon leek of ze haar sonde binnenkreeg.
Toen trok ze door en wasde haar handen.
Toen ze weer naar buiten liep greep Dr.Van der Sloot haar kwaad beet en sleurde haar mee naar haar kamer.
'' Jij gaat vanaf nu gewoon naar ons luisteren!'' zei Dr.Van der Sloot kwaad.
Hij tilde haar op en zette haar op de weegschaal.
Ze was iets aangekomen dus daar was hij wel blij mee.
''Je bent 2.1 kilo aangekomen, het gaat de goede kant op.'' Zei hij.
Daarna liep die weg en ging Noralynn slapen.
