John wreef zachtjes over Noralynns hand heen. '' Hey meissie, hoe gaat het?'' Noralynn zei niks, maar draaide wel haar hoofd naar hem toe. John begon zachtjes over haar hoofd heen te wrijven. Toen keek die haar recht in de ogen aan en zag dat ze gebroken was, dat ze van binnen geen kracht meer had. '' Meissie, zeg eens wat.'' Zei John zachtjes. '' Wat maakt het nog uit wat ik zeg John.'' Zei Noralynn zachtjes. John keek haar aan en vroeg: '' Hoe bedoel je dat Noralie?'' Noralynn schudde haar hoofd en draaide haar hoofd weer naar het plafond. John begon te mediteren en energie te verzamelen. Toen tilde hij haar op uit het bed en zette haar in de rolstoel die al in haar kamer stond. Hij legde haar armen zachtjes op de leuning van de rolstoel. Toen sprak die met een hele rustige en kalme stem:'' Doe je ogen maar dicht, en adem rustig in en uit.'' Noralynn deed wat hij zei, en ontspande zich ook helemaal. John liet zijn handen boven haar hoofd zweven en begon zich te concentreren. Toen hij dat deed, schoten er bij Noralynn veel gedachtes door haar heen. Al haar emoties die ze door de afgelopen weken had vastgehouden, kwamen los. Ze ging van kwaad , naar paniek, hulpeloos en op het laatst begon ze te huilen. John had een glimlachje op zijn gezicht en ging voor haar zitten. Hij knielde voor haar en zei:'' Leg je handen maar in de mijne schat." Noralynn deed dat en John begon eroverheen te wrijven '' Geef alles wat je dwars zit aan mij meis, dat heb ik je geleerd, geef alles maar aan mij.'' Zei hij zachtjes. Toen werd ze kwaad en begon hem te slaan, de tranen stroomde over haar wangen. Hij stond op en begon haar uit de dagen. '' Kom op meid, is dat alles wat je kan.'' Zei hij uitdagend. Ze begon nog harder te slaan en begon hem voor alles uit te schelden. Toen ze stopte, brak ze helemaal. Al het verdriet kwam eruit open. John liep naar haar toe en sloeg zijn armen om haar aan. '' Gooi het er maar uit meissie, het is goed ik ben bij je.''zei hij zachtjes. Hij tilde Noralynn op en ging met haar op bed zitten. Hij zette haar op schoot en drukte haar zachtjes tegen hem aan. Na een kwartier was Noralynn weer een beetje afgekoeld.'' Gaat het weer een beetje meis?'' vroeg John toen zachtjes. '' Ja het gaat, ik wil hier weg, ik wil geen onderzoeken meer.'' Zei ze zachtjes. John drukte haar tegen zich aan en zei:'' Dat weet ik meissie, dat weet ik. Ga maar lekker slapen, ik blijf bij je.'' Hij bleef haar op schoot houden tot ze in slaap was gevallen. Toen tilde hij haar op en legde haar zachtjes op bed. Hij sloeg de deken over haar heen en bleef naast het bed zitten. Kort daarna kwam Dr. Van der Sloot binnen gelopen, en hij knikte. '' Hoe heeft u dat voor elkaar gekregen?'' vroeg hij verbaast. ''Ik ken haar nu al 5 jaar, ik weet wanneer haar iets dwars zit, en hoe ze dit kan uiten tegen mij.'' Zei John zachtjes. Toen kwam Jeroen binnen lopen, hij zag er erg mager uit en erg bleek. '' Hoe gaat het met haar?'' vroeg hij erg zachtjes. '' Het gaat prima met haar, en u komt met mij mee, ik neem u op.'' Zei Dr. Cassing die achter hem stond. '' Is niet nodig, met mij gaat het prima.'' Zei Jeroen. Toen zei Dr. Cassing:'' Je gaat nu in deze rolstoel zitten en je gaat meewerken, anders moet ik maatregelen nemen.'' Jeroen ging met een tegen zin in de rolstoel zitten, en Dr. Cassing reed hem naar een andere kamer. Daar werd hij aan de sonde gelegd en kreeg een infuus. Daarna spoot Dr. Cassing slaapmiddel in zijn infuus. '' Truste Meneer.'' En jeroen viel toen ook in slaap.
