Opgesloten 2

1

'Mama! Mama!' schreeuwt Saar opgewonden.

'Ja, Ik weet dat je televisie wilt kijken' zucht ik, terwijl ik bij haar neerkniel.

Ze kijkt me sip aan, en zet grote ogen op.

'Je zit nu al 3 uur naar dezelfde film te kijken, nu is het een keer klaar'

'Stommerik! Jij mag niet op mijn kinderfeestje komen' zegt Saar, terwijl ze stampvoetend de keuken uitloopt. Ik slaak een diepe zucht..

Ik kijk naar een foto van Saar die aan de koelkastdeur hangt. Bruin haar, met hemelsblauwe ogen. Haar glimlach doet me denken aan Saar van 6 jaar geleden, het meisje van het ziekenhuis.

Ik slik, het doet pijn om aan Saar te denken.

Ik heb mijn dochter van 3 vernoemt naar haar.

Saar.

Ik heb besloten om nooit meer over m'n trauma's te praten, ik wil niet meer terugkijken op het verleden.

Ik heb ondanks die verschrikkelijk dingen, wel een speciaal plekje in m'n achtertuin voor Sunny gemaakt als aandenken.

Ik word uit m'n gedachtes gehaald door een gillende Saar vanuit de achtertuin

Ik haast me naar de achtertuin, maar zie al snel dat het vals alarm is.
Ze praat zoals gewoonlijk in zichzelf, en afentoe schreeuwt ze erbij. Ik weet niet van wie ze dat heeft, ik hoop niet van mij want ik vind het nogal apart.

'Mama wat doe je hier?' vraagt Saar, die zelf natuurlijk niet doorhad dat ze zelf schreeuwde.

'Ik dacht dat ik iets hoorde'

'Oh, nou ik niet hoor'

Ik glimlach naar haar, en loop naar haar toe.

'Moet je niet sorry zeggen tegen mama? Omdat je zo boos werd?'

Saar knikt, en ik kniel bij haar neer.

'Sorry mama, ik zal het nooit meer doen'

Ondanks dat ze dat altijd zegt wanneer ze sorry zegt, knik ik altijd maar gewoon.

'Goedzo' zeg ik, terwijl ik haar een kusje op haar voorhoofd druk.

Ik sta op, en loop het huis weer in.

Zuchtend sta ik te koken, ik gooi de pannenkoek in de lucht en vang hem weer netjes op.

Wanneer ik een stapel hebben gebakken, voel ik twee handen rondom m'n middel.

Ik verstijf, maar wanneer zijn vertrouwde geur mijn neus binnen dringt ontspan ik me.

Ik draai me om, en kijk in de twinkelende ogen van Leon. Een glimlach verschijnt op m'n gezicht. Ik geef hem een lange zoen.

Net wanneer ik Leon loslaat, komt Saar de keuken instormen.

'Papa!' krijst ze van blijdschap, terwijl ze zijn been begint te knuffelen.

'Hallo kleintje' grinnikt Leon, terwijl hij haar optilt.

Ik glimlach wanneer Saar hem een zoen geeft op z'n wang.

'Saar ga jij maar vast aan tafel zitten, dan brengen papa en ik het eten'

Leon zet Saar op de grond, gelijk huppelt Saar de keuken uit.
Leon pakt het bestek, en de borden terwijl ik de stapel pannenkoeken naar de eettafel breng.

'Pannenkoeken!' schreeuwt Saar blij.

Ik pak een bord, en gooi er een pannenkoek op.

'Wat wil je op je pannenkoek?' vraag ik aan Saar.