Opgesloten 2

9

Kippenvel verspreid zich over m'n armen. Alle hoofden zijn gedraait naar de ijzerendeur, waar Saar achter zit. Ik sta op, en trek met een harde ruk het touw rondom m'n polsen kapot. Ik negeer de pijn van m'n polsen. Ik ren naar de ijzerendeur, net wanneer ik voor de deur sta komt Leon door de deur. Hij kijkt me grijnzend aan, terwijl hij een bloedspetter van z'n gezicht veegt. Ik duw Leon met een harde klap tegen de muur, waardoor hij met een klap op de grond valt. Ik ren door de ijzerendeur, en kijk van links naar rechts. Mijn blik valt Saar, die languit op de grond ligt. Ze ligt trillend op de grond, terwijl ze zacht jammert van de pijn. Ik ren naar haar toe, en kniel bij haar neer. Ik til haar voorzichtig overeind, na een paar seconde heeft ze haar evenwicht teruggevonden. Ze gaapt me aan, terwijl de tranen over haar wangen rollen. Ze zegt niets meer, staart me alleen maar aan met een lege blik. 'Wat hebben ze met je gedaan, Saar?' vraag ik, met een gebroken stem. Saar draait zich om, en tilt haar t-shirt omhoog. Ik sla m'n handen voor m'n mond, Saar heeft bloedkrassen op haar rug. Haar hele rug zit vol blauwe plekken, overal zitten voetafdrukken op haar rug. Ik doe voorzichtig haar t-shirt naar benenden, en draai haar om zodat ze me aan kan kijken. Voor heel even, kijken we elkaar zwijgend aan. 'Mama?'

'Ja?'

'Papa doet gemeen hé?'

Ik slik hoorbaar, en knik langzaam.

Ik hoor harde voetstappen achter me, nog voordat ik me kan omdraaien krijg ik een trap in m'n zij. Ik val met een harde klap om, en zie hoe Leon dreigend voor Saar staat. Ik zie hoe Saar achteruit deinst tegen de muur, en gilt. Ik word uit m'n trans gehaald, en sta op. Zonder en bij na te denken, beuk ik Leon met m'n schouder aan de kant. Ik hoor hem kreunen van pijn, terwijl Saar nog steeds staat te gillen. Ik duw Leon tegen de muur, en omvat met m'n handen z'n keel. 'Saar doe je ogen dicht!' commandeer ik haar. Ik draai me hoofd om te checken of Saar luistert, maar dan voel ik een knie in m'n maag. Happend naar lucht, deins ik achteruit. Leon rent op me af, en geef me een harde duw. Ik glijd over de grond naar achteren tegen de muur. Met een harde klap komt mijn hoofd tegen de muur. Ik zie allemaal sterretjes voor m'n ogen dansen, en binnen notime vallen m'n ogen dicht.

Ik word wakker in een lege kamer, met moeite ga ik rechtop zitten. Ik voel hoe mijn hoofd begint te bonken, en voel al m'n gewrichten zeuren. Ik denk diep na, hoe ben ik hier gekomen? Ik schud wild met m'n hoofd, alsof ik op die manier alles kan herinneren. Met een vermoeide zucht sta ik op, ik veeg wat stof van m'n broek en kijk daarna om me heen. In de hoek van de kamer, zit een deur. Ik doe langzaam de deurklink naar benenden, hopend dat de deur niet op slot zit. Tot m'n grote verbazing, is de deur gewoon open. Net wanneer ik de deur zachtjes achter me dicht doe, hoor ik zacht gejammer. Ik spits m'n oren, en focus me op het geluid. Ik besluit naar links te gaan, en gelijk word het geluid harder. Ik loop letterlijk op m'n tenen, om geen geluid te maken. Ik stop bij een witte deur,
voorzicht duw ik m'n oor tegen de deur. Ik hoor een sussende stem, en direct word het gejammer minder. Ik blijf staan, wanneer ik stemmen hoor.

'Ze heb Dana gewoon vermoord, zonder moeite' hoor ik een zachte stem zeggen.

'Dana is nu bij god, ze heeft het daar vast beter' hoor ik een zwaardere stem zeggen.

'Zouden ze die andere kinderen, ook vermoorden?'

'Ik weet het niet'

Ik word onderbroken, door harde voetstappen. Ik begin te rennen, geen idee waarheen. De voetstappen worden sneller, en harder. Shit. 'Stacey, blijf staan!' hoor ik een bekende stem. 'Dennis, laat me met rust!' hijg ik, terwijl ik door blijf rennen. 'Ze vermoorden de kinderen, Stacey!' hoor ik hem zeggen. Direct stop ik met rennen, en draai me met een ruk om. 'Hoe bedoel je?' sis ik, terwijl ik dreigend op hem afloop.

'Stefan is van plan, om naar Engeland te vliegen. Hij heeft een piloot gevonden, die zich had verstopt. Niet iedereen kan mee, aan de kinderen hebben ze niets. Stefan wilt alleen de volwassen mensen mee, dus geen kinderen. Stefan gaat de volwassenen trainen tot Hunters'

'Wat houdt dat in?'

'Ze worden getraint tot jagers, ze zullen tegen elkaar vechten. Alleen de sterkste mensen zullen overleven, dit is voor hem alleen maar een game. Hij verkoopt soms mensen voor geld'

'Hoelang hebben we nog, om Saar te redden?'

'Als alles volgens de planning gaat, worden ze momenteel...'

Hij maakt z'n zin niet af, maar slikt hoorbaar.

'Wat?' schreeuw ik in paniek.

'Vermoord..'