Opgesloten 2

14

Na het eten, worden we direct terug gebracht naar onze kamer. Zwijgend laat ik me meenemen door de mannen.

'Mama, ik kan niet slapen' hoor ik Saar fluisteren. 'Doe je ogen maar dicht' fluister ik.

'Dan is alles zo donker'

'Dat hoort als je gaat slapen'

'Niet altijd, ik slaap soms met m'n ogen open'

'Droom lekker verder, Saar'

'Ik kan niet dromen, want ik kan niet slapen'

'Doe je ogen maar gewoon dicht, dan ga je vast dromen'

Saar zucht overdreven, en sluit daarna boos haar ogen. Ik geef haar lichtjes een kusje op haar hoofd. Ik ga naast haar liggen, nadat ik mijn bed tegen die van haar heb geschoven. Ik val na lang piekeren over morgen, in slaap.

~ Droom

Langzaam loop ik over het grindpad, alles is wit om me heen. Ik loop door totdat het grindpad opeens stopt, zwijgend stop ik met lopen. Waar ben ik? Vele vragen spoken door m'n hoofd, totdat het er allemaal bloed op me heen verschijnt. Het komt uit het niets, uit paniek ga ik zitten. Ik rol mezelf op tot een bolletje, en smeek dat het bloed weggaat. Opeens word ik op m'n schouder getikt, ik draai me met een ruk om. Ik kijk omhoog, en kijk recht in de ogen van Sunny. Ik sta op, en kijk haar zwijgend aan. 'Ik mis je' zeg ik uiteindelijk. Sunny reageert niet, maar kijkt me strak aan. 'Pas op Stacey' fluistert ze. 'Waarom?' vraag ik, terwijl ik haar raar aankijk. 'De dood komt dichterbij, niet alleen voor jou' zegt ze sissend. 'Hoe bedoel je?' vraag ik zachtjes. ''Er komt een oorlog' antwoord ze hoofdschuddend. 'Een oorlog?' vraag ik. Langzaam maar zeker knikt Sunny. 'Bescherm wat je lief is, en alles komt goed.' zegt ze. Ik knik langzaam en loop naar haar toe. Net wanneer ik haar wil knuffelen, is ze verdwenen. Het bloed om me heen is weg, maar het voelt alsof het grindpad onder m'n voeten verdwijnt. In paniek sla ik om me heen, maar niets helpt. Ik wil schreeuwen, maar het lijkt alsof ik het niet kan. Opeens schiet er een extreem pijnlijke steek door m'n hart.

~ Einde droom.

Ik schiet overeind, ik voel hoe er zweetdruppels op m'n voorhoofd staan. Mijn adem klinkt gejaagd, terwijl mijn hoofd hard bonkt. Langzaam ga ik weer liggen, terwijl de droom zich herhaald in m'n hoofd. Ik zag Sunny, deze keer leek ze zo echt. Haar woorden spoken door m'n hoofd. 'Er komt een oorlog' . Ik denk na, tussen wie komt er een oorlog? Misschien tussen de politie en deze bende die me gevangen houden? Ik betwijfel het, de politie weet sowieso niet waar we zijn. Als ze dat wisten, hadden ze ons vast allang gevonden. Waarom noemde Sunny het een 'oorlog'? Misschien een oorlog tegen een andere bende, maar waarom dan? Ik begin me steeds meer af te vragen. Zuchtend sluit ik m'n ogen, en val in een droomloze slaap.

Ik word wakker, doordat ik heen en weer word geschud. Ik open moeizaam m'n ogen, en kijk recht in de boze blik van Saar. 'Wat is er?' vraag ik, terwijl ik me uitrek. 'Die vrouw zegt dat ik dood hoor' antwoord ze boos, terwijl ze naar Jana wijst een kamergenoot. Jana had 3 dochters, die zijn vermoord. Haar man is overleden, 4 jaar geleden. Ik ga rechtop zitten, en kijk Jana aan. 'Waarom hoort Saar dood?' vraag ik.

'Alle kinderen zijn omgebracht, alleen joun dochter niet. Dat is niet eerlijk, ze trekken jou voor'

'Dus omdat mijn dochter nog leeft, trekken ze mij voor? Jij weet het verhaal erachter niet, jij kent mij en m'n gezin niet'

'Joun dochter moet ook dood, anders is het niet eerlijk'

'Sorry? Mijn dochter moet helemaal niets, dat joun dochters zijn overleden is heel erg natuurlijk heel erg. Maar dat betekent niet dat mijn dochter dood moet'

'Ik vind van wel'

'Maar dat gebeurt niet'

Ik zie dat Jana tranen in haar ogen krijgt. Ik negeer het, en draai me van haar weg. Ik til Saar op, en loop dat kleine badkamer in. Ik zie verschillende tandenborstels liggen, ik geef een roze aan Saar en ikzelf pak een groene. Ik help Saar eerst met tandenpoetsen, terwijl Saar tegenstribbelt. 'Ik kan het zelf' mompelt ze. 'Nee Saar, de vorige keer dat je dat zei stak je de tandenborstel bijna achterin je keel' zucht ik. Saar zwijgt, en opent haar mond. Langzaam poets ik haar tanden. Als ik klaar met Saar ben, rent Saar de badkamer uit. Ik poets zelf snel m'n tanden, en borstel daarna m'n haar met de vieze borstel die op de grond ligt. Als ik klaar ben, been ik de badkamer uit. Saar is druk in gesprek met Victoria, ik hoor Saar praten over haar eenhoorn verzameling. Ik zie hoe Victoria lacht, om Saar. Ik glimlach, en loop naar de kast in de hoek van de kamer. Ik haal er een sweater uit, met een legging. Nadat ik me heb omgekleed, haal ik Saar op. Onderin de kast heb ik een doos gevonden met kleren in kleinere maten. Net iets te groot voor Saar, maar ze moet schone kleren aan. Ik haal een roze met paars gestreepte trui te voorschijn. Ik pak een witte legging, en help Saar met omkleden. Net wanneer ik met veel moeite Saar in de legging heb gekregen, hoor ik het bekende geluid van de speaker.

'Iedereen naar de eetzaal, de eerste trainingen gaan begin'

Ik zucht diep, en til Saar op. 'Mama moet straks wat doen, en jij mag lekker in de eetzaal spelen oké?' zeg ik tegen Saar. Saar knikt, ookal begrijpt ze me niet helemaal.

Als iedereen in de eetzaal staat, worden we in groepjes verdeeld. 'Dit word jullie vaste traingroepje, dus wees een beetje aardig tegen elkaar' schreeuwt Leon naar iedereen. Ik sta bij 2 andere vrouwen, en 6 mannen. Wanneer iedereen zich aan elkaar heeft voorgesteld, worden we naar een andere ruimte gebracht. Wanneer ik binnenkom, kijk ik m'n ogen uit. De ruimte is zo groot, dat je de andere kant van de muur amper kan zien. Iedereen krijgt een begeleider per groepje, gelukkig heb ik Dennis en nog 2 mannen die ik niet ken.

'We gaan beginnen, met de eerste training'