Opgesloten 2

20

De kogels vliegen letterlijk om m'n oren. Ik hoor mensen schreeuwen van de pijn, terwijl ik dekking zoek. Ik laad m'n pistool, en begin zelf met schieten. Vanuit m'n ooghoeken zie ik hoe meerdere mensen op de grond vallen, en beginnen de jammeren. Ikzelf blijf schieten, totdat ik zie dat Dennis is geraakt. Ik sprint naar hem toe, en probeer hem mee te trekken achter een van de grote wagens op het terrein. Met veel moeite lukt het me. Dennis grijpt naar z'n been, terwijl het bloed zichtbaar word door zijn broek heen. 'Haal Leon nu' brengt Dennis uit. Ik schud mijn hoofd. 'Dan zullen ze je vinden en vermoorden' zeg ik. 'Ik red me wel' antwoord Dennis. Ik besluit niets meer te zeggen , en draai me om. Ik haal diep adem en begin met rennen. Ik spring over dode mensen heen, ik durf er niet naar te kijken. Ik gooi de deur open, en begin met het roepen van Leon zijn naam. Enkele seconden later verschijnt Leon. 'Je moet helpen, Dennis is gewond en Blue is te sterk' zeg ik snel, terwijl ik een gebaar naar buiten maak. Leon negeert me, en loopt langs me heen naar buiten gevolgd door andere leden. 'Wat ga je doen?' vraag ik, terwijl ik achter hem aanloop. 'Hier een einde aanmaken' bromt Leon. Wanneer Leon buiten staat knikt hij naar de groep die hem naar buiten is gevolgd. Direct worden er weer schoten gelost, en dit keer lijkt het alsof we gaan winnen van Blue. Ik ren terug naar de wagen waar ik Dennis naar heb gebracht, tot mijn grote opluchting zit hij er nog steeds. 'Hier' zeg ik, wanneer ik m'n vest uittrek. Ik trek met een harde ruk de broek van Dennis omhoog, die gelijk pijnlijk begint te schreeuwen. Ik duw m'n vest op zijn bebloede been. 'Er tegenaan drukken' commandeer ik hem. Dennis knikt, en doet wat ik zeg. Gelukkig is de wond niet groot, anders was hij waarschijnlijk allang dood gebloed. Ik sta op, en kijk langs de wagen waar Blue eerst stond. Het enige wat er nog is, zijn dode mensen die op de grond liggen. Blue is verdwenen. Ik baal m'n vuisten, terwijl ik naar Leon loop. 'Hoeveel man zijn we verloren?' vraag ik, terwijl ik voor enkele seconden naar de dode mensen kijk. 'tussen de 15 en 20 man' antwoord Leon. Ik knik langzaam.

Leon maakt een gebaar dat de lijken moeten worden opgeruimd, inclusief die van onze bende. We houden geen begrafenis, wij vergeten de leden en gaan door. Het klinkt misschien hard, maar zo is dit leven nou eenmaal.

Ik loop terug het gebouw in, en loop de kelder trap af. Ik slaak een vermoeide zucht, terwijl ik met m'n hand een paar bloedspetters van m'n arm veeg. Tot mijn grote verbazing staat de kamerdeur wagenwijd open. Ik kijk de kamer in, maar zie geen Saar. Ik loop naar het bed, en kijk eronder. Het enige wat er nog ligt, is haar knuffel en een blauw stukje stof. Ik herken de stof direct, het is van het shirt van Bruce dat hij altijd draagt wanneer hij op pad gaat. Woedend sla ik tegen de muur. Ik voel hoe de tranen achter m'n ogen prikken, wetend dat Blue haar heeft meegenomen. Saar zou trouwens nooit zomaar de kamer verlaten zonder haar knuffel. Ik sla nogmaals tegen de muur, terwijl de tranen inmiddels over m'n wangen rollen. Ik pak de knuffel van Saar onder het bed vandaan, en kijk ernaar. Zwijgend leg ik de knuffel op het bed, en loop de kamer uit. Ik ren de trap op. Ik loop door de hal, en begin te schreeuwen. 'Saar?' schreeuw ik, wetend dat het geen zin heeft. Ze hebben mijn Saar, Blue heeft mijn Saar.. Ik ren naar buiten en schreeuw nogmaals haar naam, geen antwoord. Ik draai me om, en ren het gebouw in. Ik duw verschillende mensen aan de kant. Ik ren de keuken in, waar ik Leon zie praten met één van de leden. 'Leon, ze hebben Saar'

Direct draait Leon zich naar me toe, en kijkt me strak aan.

'Blue?' vraagt hij.

Ik knik, en voel hoe een brok zich in m'n keel vormt.

Leon begint te schelden, en slaat met een harde klap op de tafel.

'Ik was haar nodig voor het plan' zeg hij, terwijl hij diep inademt om rustig te blijven.

'Denk jij nou serieus alleen maar aan je stomme plan? Saar is nog maar acht, wie weet wat ze allemaal met haar gaan doen' zeg ik boos.

Leon kijkt me zwijgend aan.

Ik vouw m'n armen over elkaar.

'Weet je zeker dat ze haar hebben?' vraagt hij.

Ik knik, en laat het stukje stof zien.

Leon knikt langzaam, en draait zich van me weg.

'We krijgen haar niet terug Stacey, ze zijn te sterk' zeg hij.

'We moeten haar terughalen! Ze zullen haar vermoorden, vooral nu we hun nog geld schuldig zijn'

'Wie zegt dat ze nog niet dood is?'

'Leon we moeten haar redden'

Gefrustreerd draait Leon zich naar me toe.

'Begrijp je het dan niet Stacey?! We zijn niets tegenover Blue'

'We moeten Saar redden, alsjeblieft' jammer ik hulpeloos.

'Het spijt me Stacey, dat zal niet gaan. Ze zijn te sterk'

'Klootzak' sis ik, en been de keuken uit.

Terwijl ik naar de hal loop besluit ik één ding. Ik ga Saar terughalen, hoe dan ook.

------------------------------------------------------------------

Ik heb meerdere verzoeken gekregen over een Q&A. Dus het volgende hoofdstuk zal een Q&A worden, dus je mag vragen stellen aan de personages of aan mij. Zeg wel even erbij aan wie je de vraagt stelt!

- Misschien is het ook een leuk idee om het boek van: @SarahDroogmans1907 ' te lezen!

-- Bedankt voor de leuke comments & berichtjes, dat waardeer ik enorm!