Opgesloten 2

5

Ik parkeer de auto, op de parkeerplaats. Ik zet hem op de handrem. Zuchtend sluit ik m'n ogen, en voordat ik het weet val ik in slaap..

~ Volgende ochtend.

'Mama ik heb honger?' hoor ik achter me. Moeizaam open ik m'n ogen, en kijk naar achteren. Even besef ik niet dat ik in de auto zit, maar al snel komt alles van gisteren terug als een herinnering. Ik pak m'n pistool, en stop die in m'n broekzak. Ik stap zo snel ik kan uit ik gooi de deur van Saar open. Snel ik til ik haar op, en loop naar de ingang van het enorme gebouw. Ik hoor voetstappen achter me, ik begin sneller te lopen. Ik durf niet om te kijken, iets in me zegt dat ik gewoon moet doorlopen. 'Mama?' fluistert Saar zachtjes. 'Ja' antwoord ik.

'Papa is terug van vakantie'

Ik verstijf, en kijk langzaam over m'n andere schouder naar achteren. Ik heel groep mannen staat achter me, inclusief Dennis, Stefan en Leon.

Ik had het kunnen weten..

Ik draai me om, en begin zo hard ik kan te rennen met Saar in m'n armen.

Ik ren het gebouw in, en ren tussen de mensen massa door. Wanneer er een schot achter me word gelost, begint iedereen in paniek rond te rennen. De herinnering van het ziekenhuis van 3 jaar geleden doet me hieraan denken.
Ik ren door de mensen massa, terwijl er bewakers hun geweer te voorschijn halen. Ik kijk zoekend rond, op zoek naar Yara.

Overal worden schoten gelost, Saar begint nog harder te huilen.

Ik hoor opeens iemand m'n naam schreeuwen, boven de mensen massa.
Ik kijk om me heen, en na een tijdje valt m'n blik op een balie waar ik Yara's gezicht achter zie.

Ik ren zo snel ik kan naar haar toe.

Ik hurk naast haar neer, achter de balie.

'Wat doe jij hier?' vraagt ze, terwijl ze Saar overneemt en me geschrokken aankijkt.

Ik negeer haar vraag, en pak m'n pistool.

Ik kruip achte de balie vandaan, en kijk Yara strak aan.

'Let goed op Saar, als haar wat overkomt. Dan doe ik je wat aan'

Met die laatste woorden, ren ik naar de mensen massa. Ik duw allemaal mensen richting de uitgang, en schreeuw dat ze de politie moeten bellen.

'Stacey!' hoor ik een stem achter me.

Ik draai me om, en kijk recht in de valse blik van Stefan. Net wanneer ik wil schieten, hoor ik hoor een schot en daarna heel hard geschreeuw. Ik krijg spontaan rillingen bij het horen van die gil. Ik herken die schreeuw.

'Yara' fluister ik zacht.

Ik ren weg van Stefan, naar de balie. Wanneer ik daar aankom, zie ik hoe Yara op de grond ligt, met haar hand tegen haar schouder gedrukt. Het bloed stroomt tussen haar vingers naar beneden.

'Saar.. Is.. Bij.. L' zegt ze,

'Bij Leon' maak ik haar zin af.

Ik sta direct op.

Ik begin te rennen, op zoek naar Saar.

Ik hoor een bekende stem.

'Mama, papa doet flauw!'

Ik kijk zoekend rond, niet-wetend waar die stem vandaan komt.

Uiteindelijk valt mijn blik op Leon met Saar in z'n armen.

Hij drukt een pistool tegen haar hoofd, en kijk me grijnzend aan.

'Waag het' sis ik.

Er rennen allemaal gillende mensen langs me.

Nog steeds zie ik geen politie, in tegendeel er komen alleen nog maar meer mannen in zwarte pakken het gebouw instormen.

Overal gaat ze voor de deuren staan, zodat niemand meer naar buiten kan. Het ergste is nog wel, dat ze allemaal een machine geweer vasthouden.

Ik richt me al snel weer op Leon.

'Zet haar neer' schreeuw ik.

Saar drukt haar handen tegen haar oren, ze haat het als ik schreeuw. Logisch natuurlijk, een meisje van 3 schrikt natuurlijk als haar moeder staat te schreeuwen.

Ik zie hoe Saar haar gezichtje rood aankomt, een teken dat ze boos word.

'Los papa!' schreeuwt ze nu zelf.

Leon negeert haar, maar kijkt me strak aan.

'Los, of je krijgt een draai om je oren!' schreeuwt Saar woedend.

Saar twijfelt niet, maar prikt Leon met twee vingers in z'n ogen. Leon slaakt een pijnlijke kreet, en grijpt naar z'n ogen. Saar valt met en klap op de grond, maar krabbelt al snel overeind.

'Dat krijg je ervan papa!' schreeuwt ze boos. Snel rent Saar naar me toe, en gaat achter me staan. Ik heb de neiging om Leon een kogel door z'n hoofd te jagen, maar ik doe het niet. Ik kan het niet, het is de papa van Saar. Het is mijn man, correctie hij was mijn man. Ik zie hem nu als een vijand, een verrader, een klootzak, en gevoelloze man.

Ik hoor een hele harde piep, en daarna een stem die hoor de hele gebouw galmt.

'Dames en heren, welkom in het bloedbad'

Ik krijg spontaan kippenvel, bij het horen van die stem. De stem van Dennis.

Ik zit dus weer vast, alle herinneringen komen terug. Ik zit vast, en misschien loopt het dit keer niet goed voor me af..