Opgesloten 2

17

Inmiddels zit Saar weer in bad, zeurend over de badeendjes.

'Saar ze hebben geen badeendjes' zucht ik, terwijl ik m'n armen over elkaar sla.
Saar slaakt een overdreven zucht, en speelt met het sop. Nog geen 10 seconden later, heb ik een grote klodder sop op m'n gezicht dankzij Saar. 'Saar, niet doen' zegt ik, terwijl ik het sop van m'n gezicht veeg. 'Sorry mama' zegt Saar, terwijl ze zachtjes lacht.

'Ik wil er niet uit!' zegt Saar boos, terwijl ze begint te spetteren met het water. 'Je kan er ook niet voor eeuwig inblijven' zucht ik. 'Ik wel' antwoord Saar.

Ik til Saar op, die direct tegen begint te werken. 'Saar kom op' zeg ik, terwijl m'n geduld op begint te raken. Ik droog Saar af, en til haar naar de kamer. Ik leg haar op het bed van Dennis. 'Hebben jullie toevallig luiers?' vraag ik. 'Dat denk ik niet, antwoord Dennis. Stefan loopt de kamer uit, en komt later terug met een hele zak vol luiers. Ik knik dankbaar, en haal er een luier uit. Ik durf niet te vragen hoe hij eraan komt, bang dat hij boos word vanwege m'n nieuwsgierigheid. Ik doe een luier bij Saar om. Ik trek een trui over haar hoofd, en doe bij haar roze sokjes aan. Ik zet Saar op de grond, gelijk rent ze blij rond in haar luier. Ik loop naar de badkamer en maak het bad droog, en neem de vieze kleren van Saar mee. Ik loop samen met Saar de kamer uit. 'Bedankt' zeg ik nog, voordat ik de deur achter me sluit. Saar rent alvast naar de trap, totdat ze zich plots draait en terug komt rennen. 'Saar wat ga je doen?' vraag ik, wanneer ze langs me rent. Ze negeert me, en klopt bij Dennis op de deur. 'Mijn knuffel' schreeuwt ze boos, terwijl ze met haar kleine handen tegen de deur bonkt. Ik grinnikt zachtjes, en loop naar Saar toe. Net wanneer ik bij Saar sta, word de deur met een harde zwaai open gedaan. Leon kijkt Saar met een dodelijke blik aan. Hij pakt haar bij haar haar, en begint te schreeuwen. 'Doe is even normaal' brult hij. Ik geef Leon een harde trap, waardoor hij een pijnlijke kreet slaakt en terug naar achteren deinst. Saar gaat snel achter me staan, terwijl ze me met betraande ogen aankijkt. Ik draai me woest om naar Leon, die inmiddels weer is opgestaan. 'Je blijft met je poten van Saar af' schreeuw ik boos, terwijl ik met grote passen om hem afloop. Mijn hart gaat te keer, terwijl ik woedend m'n arm naar achteren slinger om Leon een goeie klap te verkopen. Leon pakt me bij m'n armen, en duwt me naar achteren. Gelijk zet ik m'n been naar achteren, zodat ik hem naar achteren kan duwen. Met al m'n kracht, duw ik hem zo hard mogelijk tegen de muur aan. Met een harde klap komt hij tegen de muur en zakt hij direct elkaar tegen de muur. Ik draai me om naar Saar, die inmiddels de knuffel heeft gevonden. Zwijgend kijkt ze me aan, terwijl er enkel tranen over haar wangen rollen. 'Papa deed me pijn' snikt ze zachtjes, terwijl ze naar haar hoofd wijst. Ik loop naar haar toe, en druk haar tegen me aan. 'Niet huilen, hij zal je geen pijn meer doen' fluister ik. Ik hoor hoe Saar opgelucht zucht. Ik draai me om naar Leon, die met behulp van Dennis en Stefan weer rechtop staat. Ik besluit niets meer te zeggen, en til Saar op. Met een snikkende Saar op m'n arm, loop ik de kamer uit.

Saar heeft niets meer gezegd, ze zit alleen maar zwijgend voor zich uit te staren met de knuffel in haar armen. Een brok vormt zich in m'n keel, terwijl ik haar aanblijf staren. Opeens draait Saar haar hoofd, en kijkt me recht in m'n ogen aan. Ik zie meerdere dingen in haar ogen, een blik die meerdere woorden spreekt. Ik draai me weg van Saar. Net wanneer ik naar de wc wil gaan, staat Luna voor me. 'Wat is er?' vraag ik. 'Wat heeft die dochter van je gedaan? Waarom is haar haar nat?' vraagt ze, terwijl ze naar Saar wijst. Ik rol met m'n ogen. 'Ze heeft in bad gezeten' antwoord ik droog.

'In bad?'

'Ja'

'We hebben helemaal geen bad'

'Boven wel'

'Mag je daar zomaar komen dan?'

'Niet dat ik weet'

'Hoe kwam jij daar dan met Saar?'

'Waarom stel je zoveel vragen?'

'Je houd zoveel achter voor ons allemaal'

'Ja iets wat jullie niet willen weten'

'Waar heeft het mee te maken?'

'Mijn verleden'

Ze begint hardop te lachen, terwijl ik haar vragend aankijk. 'Wat willen wij niet weten van je verleden dan? Had je het zo zwaar? Is het zo moeilijk voor je?' vraagt ze sarcastisch. Ik voel hoe de woede in me omhoog komt. Ik probeer kalm te blijven. 'Mijn verleden is erger dan die van jou' antwoord ik zo kalm mogelijk. Nu is zij degene die boos kijkt. 'Ben jij je dochter verloren dan?' vraagt ze kil. 'Ik ben klasgenootjes verloren, mijn beste vriendin, onschuldige mensen zijn voor mijn eigen ogen vermoord. Ik ben gegijzeld, ik ben ontsnapt. Ik kreeg een auto ongeluk, waardoor ik in het ziekenhuis te recht kwam. Ik had een jong meisje als vriendin, ze was ziek. Ik ontdekte dat de mannen die mij hadden ontvoerd, me nog steeds in de gaten hielden, met behulp van dit zendertje' zeg ik, terwijl ik naar m'n pols wijs. Ik haal diep adem. 'Er zijn heel veel mensen gestorven, in het ziekenhuis. Ze kwamen zomaar binnenvallen. Ik ben dat jonge meisje verloren, genaamd Saar. Ik heb mijn dochter vernoemt naar haar. Er zijn mensen vermoord, door mij. Ze wouden mij hebben, ik weet nog niet waarom. Het heeft met mijn overleden vader te maken, maar meer willen ze niet zeggen' praat ik verder. Luna kijkt me nu met grote ogen aan. 'Sorry' stottert ze. Ik kijk haar zwijgend aan. Ik draai me om naar Saar om te zeggen dat ik even naar de wc ga, maar ze is me voor. 'Mama?' vraagt ze zachtjes. 'Ja?' antwoord ik, terwijl ik naar haar toeloop. 'Ik heb pijn' zegt Saar terwijl ze me verdrietig aankijkt. 'Ik weet dat papa je heeft pijn gedaan aan je hoofd ma-'

'Nee mama' onderbreekt Saar me.

Ik kijk haar vragend aan.

'Ik heb hier pijn' zegt ze, terwijl ze naar haar hart wijst.