Opgesloten 2

15

Ik sta tegenover Dennis, hij houd een kussen vast. Ik sla met m'n rechter vuist in het kussen. 'Ik weet dat je harder kan slaan, waarom houd je je in?' vraagt Dennis, terwijl hij het kussen laat zakken en me vragend aankijkt. Ik bijt op m'n onderlip, en slaak daarna een diepe zucht. 'Ik wil gewoon niet dat Saar me straks ziet, als een of andere moordmachine. Ik ben een moeder, ik wil geen hunter worden' zeg ik, terwijl ik naar de grond kijk.

'80% van alle mensen hier, worden gedwongen. Je wilt toch niet dat Saar wat overkomt? Dan moet je meewerken, Leon zal Saar zonder enkele moeite afmaken'

Ik knik langzaam, Dennis heeft gelijk. Ik moet gewoon meewerken, anders zullen er waarschijnlijk dingen gebeuren met Saar.

'Zullen we verder gaan?' vraagt Dennis, terwijl hij het kussen weer voor zich houd. Ik knik, en sla zo hard ik kan in het kussen. Ik blijf doorslaan, terwijl herinneringen als een film door m'n hoofd flitsen. Herinneringen over mijn ontsnapping van 6 jaar geleden, toen ik nog met Sunny was. Steeds meer woede komt omhoog, waardoor ik de controle over m'n lichaam verlies. Ik hoor Dennis schreeuwen dat ik moet stoppen met slaan, ik negeer hem en sla door. Ik voel opeens twee sterke armen om me heen, waardoor ik niet meer kan slaan. 'Laat me los' zeg ik, terwijl ik naar achteren trap. De armen verslappen, en direct draai ik me om. Ik kijk recht in de ogen van Stefan, ik krijg spontaan de rillingen bij het idee dat hij me aanraakt. Ik geef hem snel een duw, terwijl ik hem boos aankijk. 'Sinds wanneer kunnen vrouwen zo hard slaan?' vraagt hij grinnikend. Ik haal niet-wetend m'n schouders op, en mompel wat onverstaanbaars. Ik draai me om naar Dennis. 'Gaan we verder met trainen?' vraag ik ongemakkelijk, terwijl ik de ogen van Stefan in m'n rug voel branden. Dennis schud z'n hoofd. 'Dit was de eerste training, we bouwen het rustig op. Omdat nog niet iedereen zo goed is getraind om lange trainingen te hebben' zegt hij. Ik draai me om, en loop de ruimte uit.

Wanneer ik de eetzaal inloop rent Saar gelijk naar me toe. 'Mama?' vraagt ze. 'Ja?' antwoord ik.

'Mag ik deze eenhoorn meenemen naar de kamer?'

Ze laat een knuffel zien die ze achter haar rug had verstopt.

'Hoe kom je eraan?' vraag ik, terwijl ik de knuffel bekijk. 'Van een meneer' antwoord ze. 'Weet je de naam van de meneer nog?' vraag ik. Ze schud haar hoofd, terwijl ze de knuffel tegen zich aan drukt. 'We vragen het wel even' zeg ik, terwijl ik een kus op haar voorhoofd druk. Ik til Saar op, en neem haar op m'n arm mee.

'Dat is de meneer' fluistert Saar, terwijl ze naar Stefan wijst. Verbaast stop ik met lopen, Stefan die Saar een eenhoorn knuffel geeft? Ik word uit m'n trans gehaald door de stem van Saar. 'Mama? Gaan we het nu nog vragen aan de meneer of het mag?' vraagt ze. Ik knik, en been met Saar op m'n arm naar Stefan toe. 'Stefan?' vraag ik, met in gehouden adem. 'Ja?' zegt hij terwijl hij zich naar me toe draait. Wanneer hij Saar ziet, begint hij spontaan te glimlachen. Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan. 'Mag Saar deze knuffel meenemen naar de kamer?' vraag ik snel. Stefan lijkt uit z'n trans te zijn, en kijkt me strak aan. Heel even is het stil, maar dan begint hij met praten. 'Ja, dat mag' zegt hij kil. Ik knik dankbaar, en kijk Saar aan. 'Wat zeg je dan?' vraag ik aan haar. 'Bedankt meneer' glimlacht Saar. Stefan z'n ogen beginnen te twinkelen wanneer Saar hem bedankt, en glimlacht kort naar haar. 'Geen dank' zegt hij, en kucht daarna. Ik draai me om, en loop met Saar de kelder in.

Wanneer ik de deur van de kamer heb geopend, hoor ik de stemmen van m'n kamergenoten al. Ik negeer hen allemaal, en leg Saar op bed. 'Mama, gaat even broodjes halen' zeg ik. Saar knikt, terwijl ze de knuffel tegen zich aandrukt.

Wanneer ik de eetzaal inloop, zie ik Dennis praten met Stefan. Ik haal diep adem, en loop zonder ook maar een keer m'n blik op hun te laten vallen naar de schaal met broodjes. Smekend dat ze me niet zien, sluip ik naar de schaal. Ik weet dat je niet zo maar eten mag pakken. M'n honger is te groot, om niets mee te nemen. Ik wist namelijk dat het ontbijt niet door zou gaan, vanwege bepaalde omstandigheden. Ik zag alsnog brood staan, toen ik Saar kwam ophalen. Ik ben niet van plan, om niet te gaan ontbijten. Ik haal er snel 3 en loop met de broodjes achter m'n rug de eetzaal uit.

Ik open de kamerdeur, en been de kamer in. Ik ga bij Saar op bed zitten, en geef haar één broodje. 'Mama hoe kom je hieraan' vraagt Saar streng. 'Ik ging stiekem broodjes halen' glimlach ik geheimzinnig. 'Oh' zegt Saar, terwijl ze haar hand voor haar mond slaat. 'Niet doorvertellen aan de mannen in zwarte pakken hé' zeg ik lachend. Saar giechelt zachtjes. Gelukkig let geen een kamergenoot op, ze zijn alleen maar met zichzelf bezig. Victoria zit alleen maar stil voor zich uit te staren, zonder maar een keer te knipperen met haar ogen. Ik tik op haar schouder. Ze draait zich naar me om, en kijkt daarna verbaast naar de broodjes. 'Hoe kom je daaraan?' vraagt ze. 'Lang verhaal, hier' zeg ik, terwijl ik haar een broodje geef. 'Zorg dat de anderen het niet zien, anders willen hun ook' zeg ik zachtjes. Victoria knikt dankbaar naar me, en draait zich dan weer van me weg. Net wanneer ik me weer op Saar wil richten draait Victoria zich weer om. 'Je bent een goed mens Stacey, dat weet ik zeker. Ondanks je verleden, je hebt wat bijzonders' zegt ze. Ik glimlach naar haar. 'Je kinderen zullen trots op je zijn, je bent een geweldige vrouw' glimlach ik. 'Dankjewel Stacey' zegt ze dankbaar. 'Geen dank' antwoord ik. Ik draai me weer om naar Saar, die zogenaamd eten aan de knuffel geeft. Inmiddels zitten erover kruimels rondom de mond van de knuffel, maar Saar blijft volhouden. 'Eet nou wat' sist ze tegen de knuffel. 'Saar eet zelf maar, de knuffel heeft niet zoveel honger' zeg ik. 'Maar, anders gaat de knuffel dood van de honger' zucht Saar verdrietig. 'Eenhoorns kunnen niet dood, daar zijn ze te lief voor' zeg ik snel. 'Echt waar?' vraagt Saar. 'Ja' lieg ik. Saar propt per direct het broodje in haar mond. 'Mama?' vraagt ze met volle mond.

'Ja?'

'Je bent lief, en de leukste mama van de hele wereld'

Ik glimlach dankbaar, terwijl ik haar tegen me aandruk.