Opgesloten 2

4

Ik sta trillend tegenover Leon. Wat moet ik doen? Wegrennen? Blijven staan? Tegen hem praten? Vecht? Of moet ik heb doodschieten?

Nee stop, dat ik kan Saar nooit aandoen.

Ik snap trouwens ook niet, wat Dennis en Leon steeds met 'wraak' bedoelen.

Één ding weet ik zeker, ze hebben me goed in de val gelokt.

'Ik denk dat ik even bij ons prinsesje ga kijken' grijnst Leon, terwijl hij langzaam naar de deur loopt.

'Waag het' sis ik, terwijl ik naar hem toe ren.

Ik duwt zo hard ik kan, Leon tegen de kast. Gelukkig met effect, want Leon valt met de kast op de grond. Glasscherven schieten alle kanten op, terwijl Leon kreunend van pijn op de grond ligt.

Ik hoor hoe een raam achter me kapot knapt, ik draai me met een ruk om.
Ik kijk regelrecht in de duistere ogen van Stefan.

'Lang geleden schatje' grijnst hij.

Ik krijg spontaan kokhals neigingen bij het horen van zijn stem.

Ik negeer het, en kijk hem strak aan.
Hij komt met grote passen op me af, met een ijzerenstaaf waarmee hij het raam kapot heeft geslagen. Ik richt mijn pistool op hem..

Ik giert van alles door m'n lichaam, adrenaline, angst, woede.
Net wanneer ik wil schieten, begint
Stefan wild met de stok te zwaaien, ik kan alles nog maar net ontwijken. Net wanneer hij weer uithaalt met de staaf, pak ik die vast. Ik trek met een snelle beweging de stok uit zijn handen. Ik draai me om, om weg te rennen. Net wanneer ik de deur heb open gegooit, voel ik twee sterke armen rondom m'n middel. Ik stoot met m'n elleboog naar achteren, en direct verslapt zijn greep. Ik ren naar boven, en gooi de kamerdeur van Saar open.

'Mama, volgens mij hoorde ik een kat. Want er brak iets' zegt ze.

Ik negeer haar opmerking, en til haar op.

'Ik wil slapen mam' zeurt Saar.

Ik ren met Saar op m'n arm naar benenden, maar tot mijn grote teleurstelling staat Stefan onderaan de trap.

'Mama wie is dat?'

'Shh' zeg ik.

Ik zet Saar midden op de trap neer.

'Saar handen voor je ogen, en draai je om. Je mag niet kijken, oké?'

Saar knikt, en doet wat ik haar gevraagd heb.

Stefan rent de trap op, richting mij en Saar. Ik haal uit met m'n voet waardoor hij achterover van de trap valt. Ik til Saar op, en ren de trap af.

'Ik krijg jou nog wel!' hoor ik, voordat ik de voordeur uit ben.

Ik weet dat hij me zal vinden, met behulp van het zendertje.

Ik ren richting mijn auto.

Ik laat Saar instappen, en daarna ga ik zelf achter het stuur zitten. Ik start de auto, en rijd de oprit af.

Ik zie hoe de buren voor het raam staan, logisch. Ze kijken me verbaast aan, terwijl ik ze een blik geef dat ze weg moeten daar. Ik weet namelijk niet of Leon en Stefan hun wat aan zouden doen.

Tot mijn opluchting ligt er 3 briefjes van 50, in het vakje onder het dashbord.

Ik leg m'n pistool naast me, op de stoel. Saar heeft waarschijn het pistool gezien, maar ze zegt niets.

'Mama?' vraagt ze zacht.

'Ja?' antwoord ik, terwijl ik de afslag richting snelweg neem.

'Waar is papa?'

Een felle steek gaat door m'n hart.

'Papa is op vakantie' Lieg ik.

'Voor hoelang?'

'Heel veel nachtjes'

'Oh'

Saar klinkt somber, maar ik mag het haar echt niet vertellen. Misschien als ze 18 is, maar niet eerder.

Ik rijd met een hoge snelheid, over de weg. Afentoe kijk ik via de achteruitkijkspiegel naar Saar, die vredig ligt de slapen.

Ik besluit maar gewoon naar Schiphol te rijden, ondanks dat ik geen tickets heb. Het enige is wat nou zou kunnen, is dat ik mijn vriendin Yara overhaal. Omdat Yara daar werkt, kan ze vast een gratis vlucht regelen. Dat hoop ik tenminste.

Ik zet de radio aan, en luister zwijgend.

Opweg naar Schiphol.