❝Przeszłość pozostawiła
blizny na duszy Sayuri,
Mawia się, że bliznami
cierpienia Uchiha są ich oczy.❞
TYMCZASOWO ZAKOŃCZONE
Dawniej, nawet zwana królową chłodu, Uchiha Sayuri miała tych, których kochała i którzy kochali ją, ale więzi zostały ze...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
SAYURI ZAŁOŻYŁA NOGĘ NA NOGĘ. Westchnęła, gdy zahaczyła obcasem o jedną z pustych paczek po chipsach Choji'ego, którą szybko zdjęła. Śmieci walały się pod ich siedzeniami i nic nie mogła na to zaradzić.
Z Choji'ego był prawdziwy obżartuch, ale to akurat dość spotykana cecha osób z jego klanu.
— Więc też tu jesteś, Sayuri — usłyszała głos Kakashi'ego. — Cześć Guy! Witaj Lee-kun! Widać, lepiej się już czujesz.
— Upiekło wam się, Kakashi — odezwała się Sayu.
— Tak, tak, trochę się spóźniliśmy — odparł z zakłopotaniem, pocierając kark.
— Kakashi-Sensei! — zawołała Sakura.
— Przepraszam, że nie dałem ci znać, ale liczę, że Sayuri przekazała wiadomość. Nie zdążyłem poinformować, że się spóźnimy.
Przekazała, ale ona i tak się martwiła.
— Sayuri-san powiedziała mi... — odpowiedziała różowo-włosa. — To już bez znaczenia... Kakashi-Sensei, na karku Sasuke-kun coś było, czyż nie?
— Nie martw się... — uśmiechnął się pocieszająco. — Wszystko jest już w porządku.
Sakura nieco się rozpogodziła.
— Dobrze.
Sayuri zerknęła na niego, unosząc brew. Miała podejrzliwość wypisaną na twarzy. Kakashi odwrócił wzrok, a potem zaczął się rozglądać. To tylko bardziej wzbudziło jej podejrzenia.
Zwróciła uwagę na to, gdzie patrzył.
Czyżby szukał ANBU wśród publiczności? Na to wyglądało.
