💜ကိုကိုနဲ့ပဲ ရှေ့ဆက်မှာ...💜(Completed)

Part 74

''ဒေါက်!
ဒေါက်!´´

နှစ်ယောက်သားအချစ်တွေနှင့် တအားအရှိန်တက်နေစဥ် တံခါးခေါက်သံကြားလိုက်ရခြင်းက အလွန်တရာမှ ပေါက်ကွဲချင်စရာကောင်းလှသည်။ပထမတစ်ခါကြားရချိန်မှာ ရှင်းထင်မသိဟန်ဆောင်နေလိုက်ပြီး လုပ်လက်စကိုသာ အားကြိုးမာန်တက်ဆက်လုပ်ရင်း ငုံခဲထားသည့် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုလုံးဝမလွှတ်ပေးသလို သူ၏ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း ငယ်လေးအပေါ်မှာနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့် လှုပ်ရှားမှုတစ်ရပ်ကျူးကျော်နေဆဲ...။ကိုယ့်ခလေးကနေမကောင်း၍ အချိန်အဆကို တအားဂရုစိုက်နေရပါတယ်ဆိုမှပဲ ဘယ်သကောင့်သားက တံခါးကိုလာခေါက်နေပါလိမ့်!

''အင်း! ဟင်း! ကိုကို
ေတာ်ပြီ၊တံခါးခေါက်နေတယ် ဘယ်သူလာလဲ သွားကြည့်ဦး´´

''အလှူခံနေမှာပါ´´

''အ! ကိုကို...နာတယ်´´

''တွေ့လား?
အာရုံနောက်လို့ လမ်းချော်ကုန်ပြီ...ခလေးကငြိမ်ငြိမ်နေကွာ´´

ရွှေပုံအနည်းငယ်ရုန်းချင်သည်ကို ကိုကိုကပုခုံးနားမှကိုင်၍ဖိချထားကာ မိနစ်အနည်းငယ်စာ ခပ်ပြင်းပြင်းအရှိန်တင်လိုက်ပြီးမှ ရွှေပုံ့ရင်ဘတ်နေရာလေးထံ ခေါင်းလေးလာစောင်းတင်ကာ လူတစ်ကိုယ်လုံးက ကိုယ်ပေါ်မှောက်လျက်ကြီးကျလာ၏။အသက်ရှူနှုန်းတွေမြန်နေပြီး ကျောပြင်ကြီးကနိမ့်ချည်မြင့်ချည်တုန်လှုပ်နေတာကြောင့် ရွှေပုံလက်ချောင်းလေးတွေဖြင့် ကိုကိုဆံပင်တွေထဲ ထိုးဖွဆော့ကစားနေရင်းမှ...

''မောနေတာလား ဟုတ်လား
အဟင်း! ပူတူးကိုကိုအဘိုးကြီးဖြစ်နေပြီပဲ´´

''ဖြစ်ရတယ်
ခလေးနေမကောင်းလို့ ကိုကိုအရမ်းအာရုံစိုက်ပြီး ညှာနေရတာ...ခဏခဏအသက်ရှူအောင့်မိတော့မောတာပေါ့´´

''ဒေါက်! ဒေါက်! ဒေါက်!´´

ထပ်ပြီး ခေါက်ပြန်ပြီ။ဒီတစ်ခါလည်းရှင်းထင်တမင်မထဘဲ နှုတ်ခမ်းအနားရောက်နေတဲ့ရင်သားဖွေးဖွေးလေးပေါ်ဆတ်ခနဲကိုက်လိုက်စဥ် ငယ်လေးသည်လည်း လက်ကလေးနှစ်ဖက်စလုံးဖြင့် သူ့ဆံပင်တွေကိုအတင်းဆွဲဖွလေ၏။

''ကိုကို တံခါးသွားဖွင့်ပါဆိုနေ
deliပို့ဖို့ တစ်ခုခုမှာထားသေးလား´´