C: "Seninle tanıştığım günün şafağında gün batımını izleseydim!"
-♧
H: "Surprise, welcome to my party!"
M: "Dayanabilirsen dayan Minho Cabbar..."
-☆
M: Senin burada ne işin var?
J: Ya içeri girmeme izin verirsin ya da bana 'defol git' diyebilirsin.
"İkimiz de sarhoştuk, senden önceydi, inan bana çok üzgü-"
"Kes sesini!"
Gitmek için Chan'e bile bakmaya tenezzül etmeden sandalyemi sertçe geriye itip kalktım doğruca çıkışa yönelecekken yine sesini duydum.
"Sandığın gibi değil-"
Tekrar ona döndüm. "Duymak falan istemiyorum."
"Bu olayı ikimiz de unuttuk!"
"Ne güzel, beni de unut ve onunla mutlu ol! Size iyi eğlenceler."
"Yeter!" diye bağırdı ve ben şaşkınca ona dönerken ekledi: "Lütfen bu konuyu daha sonra sakinleştiğinde konuşalım."
"Unut gitsin."
Ona o an için son sözlerim bu olurken sadece ayakkabımdan çıkan ses dışındaki boğucu sessizliğin içerisinde kendimi dışarıdaki yarı karanlık caddeye bıraktım.
***
Her yerim ağrırken beni belki de kış uykusuna yatıracak kadar yorgunluğun arasından nasıl uyandığımın cevabı, çalan telefonumdu.
Tanımadığım bir numara arıyordu, yatakta doğrulup gözlerimi ovuşturdum ve kuru boğazımı temizlemek için komidindeki yarım bardak suyu içtiğimde aramayı yanıtladım.
"Lütfen saat 14.00'te meydandaki parkta buluşalım."cidden uğraşmak istemediğim için telefonu kapatacağımda ekledi: "lütfen, Minho."
Saat çoktan 11.50'ydi. Telefon ekranına dalıp gitmişken iki dakika geçmişti bile, daha vaktim olduğu için gidip bir şeyler atıştırma zahmetine girmem gerektiğini fark ettim.
Hızlıca makarna için biraz su koyup kaynamasını bekledim, bu sırada gelen bildirimlere bildirim panelinden kısaca göz attığımda gerekli bir şey yoktu.
Çoktan kaynamış ve şimdi fokur fokur eden suyu alıp bir tencere ve bir paket makarnayı da tezgaha koyup yapmaya başladım.
Çok fazla doymamıştım ama idare ederdi. Bugün iki farklı kombin yapmak yerine - iş ve buluşma için - ki bunun asıl sebebi asla yıkamadığım çamaşırlar değildi, tek bir kombin yapacaktım.
Giyeceklerimi belirledikten sonra, dolabın karmaşasına bakılırsa yarım saat sürmesine şaşırmamam gerekirdi, duşa girdim.
Sonunda hazır olduğumda evden çıkmak için on beş dakikam kalmıştı, müsait bir zamanda dolabımı kesinlikle düzenlemeliydim, evimin meydana yakın olması konuyla alakalı tek avantajımdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
