defol git - minsung

3.1 - hic bitmez bu masal

merhabaa

bu kadar aglayacaginizi bilseydim angst yapmazdim amk 🤧

ben de bunun icin eski tatlis bir ani yazayim dedim 😭🤏🏻💕

Quest of Perfection dinleyinn

bolum sarkisi:
-Yağmurlar -Anıl Piyancı, Perdenin Ardındakiler-
-A Little Death -The Neighbourhood-

sizin bolume uygun buldugunuz sarkilae varsa yazabiliesinizz

iyi okumalaew

^^

Aşama aşama Minsung anılarını içerir. Her şeyin başından itibaren.

^^

8 Ağustos 2023 <> 23.00

Hayatının tramvalarından birine tanık olduğu çocuğu otele bırakıyordu şimdi. Belli ki acılarını uyuyarak geçirmeye alışmış, diye geçirdi Jisung içinden. Çok değil, yaklaşık on beş dakika sonra pek bilmediği, sadece daha önce adını duymuş olduğu bir otele vardı; navigasyon uygulamasının açık durduğu telefonunu ele aldı, ekranını kapattı ve araçtan indi. Aracın diğer yanındaki, yolcu koltuğundaki, kapıyı açtı ve oğlanı yavaşça kucakladı; zaten ağır bile değildi, "Garip," diye düşündü, "Bir insan bu kadar zayıf ve acı dolu görünebilirdi, muhtemelen."

Tek kişilik bir odanın kartını alıp tarifini aldığı yola doğru yürümeye başladı, sola dönüp yaklaşık altı asansörün arasından boş olan birine girdi ve dördüncü katı tuşladı. 619 numaralı odayı buldu ve kartı okutup içeri girdi, ışıkları açıp kısa bir süre odaya göz attı; gayet hoş bir dizaynı vardı, griye çalan perdeler, yerdeki yumuşak ve odanın çoğunu kaplayan desensiz ve açık mavi bir halı, hemen pencerenin yanına konumlanmış üstünde birkaç yastık bulunan bir yatak, yatağın yanında ahşap ve iki kapaklı bir dolap vardı. Duyduğu hafif müzik sesinin nereden geldiğini yeni fark etti: Yatağın karşısındaki orta boy bir televizyondan gelen sözsüz, rahatlatıcı bir müzikti bu.

Kucağındaki genci bu sefer uyandırmak istemeden, nazikçe yatağa doğru götürdü, çarşafı açıp bir anne edasıyla üstüne örttü, ne de olsa hava gece soğuk oluyordu. Biraz yüzünü seyre daldı; ne kalın ne ince kaşları vardı - uyurken fark etmeden çatmış olmalıydı - uzun kirpikleri, hatırladığı kadarıyla kahveye çalan gözleri, biçimli bir burnu vardı. Bir daha göremeyeceğini bilse bile, çocuğun sabah uyanınca nasıl hayatına devam edeceğini merak etmişti. Tepkisi ne olurdu bilmiyordu, bunun için bir not bırakmaya karar verdi:

"Ben dün partide sana yardımcı olan çocuk. Arabada uyuyakaldığın için seni en yakındaki bir otele bırakmaya karar verdim. İstediğin zaman çıkış yapabilirsin. Taksiyle gideceğini tahmin ettiğim için bir miktar para bıraktım."

Yeterliydi, kapıyı özenle kapatıp dışarı çıktı. Eve vardığında çatı katına çıkıp yıldızları seyretmek doldu içine, ki bunu yaptı da.

12 Ağustos 2023 <> 22.23

Han, son iş olarak unutmadığı bir görevi yerine getirmek için odasından çıktı, hemen karşısında Hyunjin'i buldu bile. Yanına vardı, o gelince ona bakmaya tenezzül bile etmiyordu. Birkaç kişinin dönüp baktığı atışmaları sonucu, umursamazca eşyalarını toplayan bir genç bırakarak tekrar odasına girdi. Böyle bir insanı şirketinde bunca zaman çalıştırdığından utanıyordu, belki insanların özel hayatı onu ilgilendirmemeliydi ama, birkaç gün önce rastladığı çocuğun gözlerindeki çaresizliği unutamamıştı.