Sokağın Sesi (TAMAMLANDI)

Baba ile Oğul

Baba ile Oğul

"Oğuz."

Oğuz'un eli durmadan titriyordu. Beste'nin kafası çok karışmıştı. Fakat orada hem Beste hem de Oğuz inanılmaz bir gerçek öğrenmişti. Şu anda karşılarındaki kişi Oğuz'un babasıydı. Oğuz öfkeli ve kırgın bakışlarla ses tonunu toparladı ve konuşmaya başladı. "Beni neden terk ettin?"

"Seni terk etmed-"

Bir anda Oğuz bağırdı. "BENİ NEDEN TERK ETTİN!" Ardından devam etti. "Sen bizi, annemle beni terk ettin ve gittin."

"Ama oğ-"

"OĞLUM DEME BANA! Açtık biz!"

"Benim ne yaşadığımı bilmiyorsun!" dedi Babası. Ve devam etti. " Peşimdeydiler."

Oğuz elini sıktı ve arkasını dönüp gitti. Beste ise hızlıca Oğuz'un arkasından koştu. Oğuz sinirle ilerliyordu. Bir parka girdi ve bir banka oturdu. Beste de hızla Oğuz'un yanına oturdu. Beste dikkatlice Oğuz'un gözlerine baktı. Oğuz'un gözlerinden damlalar akıyordu. Beste ilk defa Oğuz'un ağladığını görmüştü. Ne yapacağını bilmiyordu. Oğuz elleriyle yüzünü kapatıyordu ancak ağladığı belliydi. Beste bir anda ellerini açtı ve Oğuz'a sarıldı. Oğuz bir anda durdu ve ellerini yüzünden çekti. Beste sımsıkı sarılıyordu. Oğuz da karşılık vermek adına kolları ile Beste'yi sardı ve gözlerini kapattı. Ardından Oğuz fısıldadı. "Kurtar beni Beste. Çek çıkar beni bu karanlıktan." Beste de fısıldadı. "Seni kurtaracağım. Her şeyden çekip çıkaracağım."

Oğuz daha da sıkı sarıldı. Beste bir anda şok edici bir şey dedi.

"Seni seviyorum Oğuz."

Oğuz şaşkınlıkla göz yaşı dolu gözleri ile Beste'nin gözlerine baktı.

"Ben de seni seviyorum Beste."

Beste kafasını kaldırdı. Oğuz tam kafasını kaldıracaktı ki kafasını tuttu. Ardından da yanağına bir öpücük kondurdu. Çok utanmıştı ancak bu hayat-ta utanılacak çok şey yaşamıştı. Ve kaybedeceği tek şey Oğuz'du. Zaten hayat utançtan oluşmaz mıydı? Çoğu şeyin başında utanç vardı.

Ardından Beste, Oğuz'un kafasını kaldırmasına izin verdi ve elini tuttu. "Kalkalım mı?"

Oğuz tebessüm ederek cevap verdi. "Olur."

Yürüyerek parktan çıktılar. Beste "Nereye gidiyoruz?" diye sordu. Oğuz, Beste'ye doğru döndü ve "Ara sokağımıza." dedi. Çoktan sahiplenmişti. Oğuz ilerlemeye devam ediyordu ki Beste elinden tuttu. "Bence gitmeyelim." dedi. Oğuz "Nereye gideceğiz." dedi.

"Deniz kenarına."

***

Deniz kenarına gelmişlerdi. Taşlar, daha doğrusu kayalar vardı. Bir kayanın üzerine oturdular. Beste konuşmaya başladı. "Hayat çok değişik değil mi?"

Oğuz şaşkınlıkla Beste'ye baktı. "Evet öyle."

"Düşünsene dün tanıştığın kişi belki de senin en yakın arkadaş olabiliyor."

"Evet." dedi Oğuz. Kafasının dalgın olduğu belliydi. "Üzülme Oğuz!" dedi Beste. "Sıkma canını."

"İnanamıyorum. Yani o maalesef benim babam. Neden bizi terk etti. Ned-"

Beste ve Oğuz'un arkasından bir ses duyuldu. Beste ve Oğuz sesin kaynağına baktılar. Ve Beste gördüğü şeye inanamadı. Bu sesin kaynağı oydu. Ancak bu sefer o kişi Ender değildi. Bu sefer o kişi Kerim'in ta kendisiydi.