Şuan bunları yazarken Whatever It Takes şarkısını dinliyorum ve ne kadar gaza geldiğimi anlatamam. Ama sana tüm soğukluğum ve içtensizliğimle bu satırları yazacağım. Bugün günlerden Çarşamba. Yarın '99 kardeşim' ile birlikte Kanada'ya gideceğiz. Yani Mark ile. Dört günlüğüne gideceğiz çünkü okulumuz açılıyor. Mark'ın annesi hastalandığı için gidiyoruz çünkü endişelendik. Aslında Mark son üç gündür ağzından 'Anne' kelimesini düşürmüyordu ve ben de ona küçük bir sürpriz yapmak istedim, evet.
Eğer Mark'ı soracak olursan şu an burada. Burası neresi diye soracaksan da benim odam. Mark'da benim yatağımda. Zıbarıyor. Sanırım gidip onun yatağına yatacağım ama hareket ettiğim an gözlerini açarak gidip gitmediğimi kontrol ediyor. Baskı altındayım. Ne zaman Mark ile uyusam her sabah kendimi yerde ve bir taraflarım çizik bir şekilde buluyorum, biliyorsun.
Neyse, bugün pek bir şey olmadı işte. Tatilin son haftasındayız. Ben mutsuzum ve Mark'da mutsuz. Annesi hasta çünkü. Umarım iyileşir.
İyi geceler. Mark kolumu tutuyor ve sıkıyor, hayvan. Sanırım yatarken aramıza yastık koyacağım ki yapışmasın sülük gibi.
Yarın görüşmek dileğiyle. Ben yaşlanacağım ama bu yapraklar genç kalacak.
Siyah karton kapaklı ve Mark'ın üzerine simli kırmızı bir kalemle 'Sisi' nin günlüğü. Mark dokunabilir!' yazdığı günlüğümü kapattım ve beyaz tükenmez kelemi yanındaki küçük lastik çıkıntıya asıp çekmeceme koydum. Bunları tek elle yapmak zordu çünkü Mark sol kolumu adeta kendi kolları arasına hapsetmişti.
Ayağa kalktığım sırada Mark gözlerini aralamış ve kolumu daha sıkı kavramıştı. Ona kısa bir bakış yolladıktan sonra gece lambasını söndürerek yanındaki boşluğa uzanmıştım. Yatağın diğer ucuna kayarak benim için yer açmıştı.
"İyi geceler," dedikten sonra gözlerimi yumdum sıkıca. Mark parmaklarını benim parmaklarım arasına sıkıştırmış ve kafasını omzuma koymuştu.
Hafif bir tebessüm oturttum dudaklarıma ve sabah yerde uyanmamak için içimden dualar etmeye başladım.
-
Yıllardır olmadığı gibi dualarım bu sabah da gerçek olmamıştı. Kendimi yerde bulduğumda Mark yatakta bir seksen uzanıyordu. Lanetler ve küfürler ederek kalktım ayağa. Bir yandan da ağrıyan kıçımı ovalıyordum sol elimle. Boynum fena halde ağrıyordu ve sağ kolumda küçük bir sızlama hissediyordum. Sanırım çizilmişti.
"Uyan lan!"
Yere düşen yastığımı alıp suratına fırlattığımda sıçrayarak uyanmış ve yatakta dikelmişti. "N'oluyo be?!"
O sırada gözlerimi komidinimin üzerindeki dijital saatime çevirdiğimde uçağımıza sadece iki saat kaldığını görmüştüm. "Uçağı kaçıracağız."
Mark benim gibi saate kısa bir bakış atmış ve oflayarak ayağa kalkmıştı.
"Oflama bana!"
"Sana mı ofluyorum!"
"Bağırma!"
"Sen bağırıyorsun!"
Biz 99'lular işte.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
