"Güzel kokuyorsun," dedi bana. Dudakları tenime dokunmak üzereydi. Sıcak nefesi ensemi okşuyordu resmen. Huylansam da sesimi çıkarmadım. Ama heyecandan çıldırmış gibi atan kalbim beni resmen boğuyordu. Sertçe yutkundum.
Hafif bir tutuş belimden karnıma doğru ilerlerken ıslak saçlarımı taramaya çalışıyordum. Sadece çalışıyordum çünkü beyin fonksiyonlarım resmen durmuştu. Onun fısıltısından başka bir şey dönmüyordu hücrelerimde. Elim ayağım birbirine dolanmıştı adeta ve ben ne yapacağımı bilemiyordum.
"Mark, yapma..." diye fısıldadım sesimin çıktığı kadarıyla ancak nafileydi. Alnını enseme yaslamış bu adam beni asla duymayacak gibiydi.
Ne kadar yapma desem de istiyordum. Onu istiyordum. Bunu asla inkar edemezdim ki inkar ettiğimi söylesem en büyük yalancı olurdum. Onu istiyordum. Benim olmasını istiyordum.
Onun olmak istiyordum.
Ama korkuyordum. Aptal gibi.
"Bırak!"
Daha da ileri gitmeye başlayan adamı sertçe yitmeye çalıştım. Benden uzaklaşarak şaşkın bakışlarını üzerime sabitledi. Hızla yatağımdan kalkarak yere düşen tarağı kavradım ve banyoya doğru koştum. Ama o benden daha hızlı davrandı. Kolumdan tutup beni kendine doğru çekti. İkimiz de ayaktaydık ve resmen dip dibeydik.
"Beni istediğini zannediyordum."
Biliyordu işte. Ona karşı hislerimin olduğunu biliyordu. Ben ne kadar saklamaya çalışsam da naifleydi. O zekiydi ve her şeyi biliyordu.
"İstemiyordum."
Bunu derken bile yalvarıyordum sanki ona. Utanarak bakışlarımı kaçırdım. Mark gülerek beni serbest bıraktı.
"Ne zaman büyüyeceksin sen?"
Odadan çıkmadan önce bana bu cümleyi kurdu ve kısa bir bakış attı. Bakışlarında hayal kırıklığı ve küçümsemenin verdiği o sertlik vardı. Bu beni kötü hissettirdi fakat haklıydı. Büyüyemiyordum. Eski ben gibi korkaktım ve belki de ölene kadar böyle kalacaktım.
Mark'ın gözünde asla kadın olarak yer edinmeyeceğimi düşünür, korkardım. Ama o her fırsatta beni istediğini söylüyordu. Fakat ben yine de korkuyordum. Bu korkum, aramızdaki garip ilişkiye mi yoksa sadece bana mı dayalıydı bilmiyordum. Kendimi en kısa sürede toparlamam ve onun karşısına cesurca geçmem gerekiyordu.
Kendimi daha fazla küçük düşüremezdim. Kendimi daha fazla kötü hissetmeyi kaldıramazdım. Tüm ruhumu ve bedenimi toparlayıp aklımı başıma almam ve gerçek bir kadın gibi davranmam lazımdı.5
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
[Sonlara doğru ne yazacağımı, nasıl bağdaştıracağımı bilemediğim için biraz saçmaladım. Bir anda aklıma gelen kurguları yazdığımda bazen güzel oluyor ama bazen de çok saçma oluyor... Neyse umarım beğenilir<3]
